Η νέα αυτή κατάσταση προσδιορίζει και το χαρακτήρα του φιλειρηνικού κινήματος, τοποθετεί πιο καθαρά και συγκεκριμένα τι σημαίνει σήμερα αγώνας για την ειρήνη.

Η απάντηση στο ερώτημα υποταγή, συμπόρευση, ανοχή στη βαρβαρότητα της Νέας Τάξης ή αντίσταση και αγώνας για την ανατροπή της, καθορίζει σε τελευταία ανάλυση ποιοι είναι φίλοι και ποιοι εχθροί του ειρηνικού μέλλοντος των λαών. Καθορίζει βεβαίως και τους συμμάχους του αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος. Είναι τέτοιες οι εξελίξεις, όπως για παράδειγμα ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, η επέμβαση στην Αλβανία και το εξυφαινόμενο αμερικανονατοϊκό σχέδιο επίλυσης των διαφορών Ελλάδας - Τουρκίας μαζί με το Κυπριακό που τα ερωτήματα αυτά γίνονται πιο απτά και πιο απλά.

***

Τα παραπάνω δεν αποτελούν πολιτική εκτίμηση. Είναι γεγονότα.

Ερώτημα πρώτο: Είναι δυνατόν να θεωρείται κάποιος φιλειρηνιστής όταν υποστηρίζει, ανέχεται ή θεωρεί τη συνθήκη του Ντέιτον ειρηνευτική συμφωνία, τις κατοχικές δυνάμεις "δυνάμεις ειρήνης" και πολύ περισσότερο όταν στέλνει στρατό από τη χώρα του σ' άλλες χώρες;

Στο αλβανικό "πρόβλημα", δηλαδή στην αλβανική εξέγερση, τα πράγματα γίνονται πιο απλά. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, εγκαθιστούν το δικτατορικό καθεστώς Μπερίσα, το στηρίζουν με όλους τους τρόπους, μετατρέπουν την Αλβανία σε προτεκτοράτο, η χώρα διαλύεται, ξεπουλιέται, ο λαός μετατρέπεται σε διεθνή ζητιάνο και το ποτήρι ξεχειλίζει με τις νόθες εκλογές και τη ληστεία των μόχθων και του αίματός του από τις μπερισικές παρατράπεζες. Γι' αυτό ο λαός παίρνει τα όπλα και ζητά την απομάκρυνσή του και κάποιον εκδημοκρατισμό. Ο ιμπεριαλισμός ανησυχεί, συγκεντρώνει τους υποτακτικούς του, ενεργοποιεί τα υποχείριά του (ΟΗΕ - ΟΑΣΕ) για να έχει "τυπική" κάλυψη, ανήθικα επικαλείται τον ανθρωπισμό (ως συνήθως) και αποφασίζει αποστολή στρατευμάτων. Για να προστατέψουν την ανθρωπιστική (!!) "βοήθεια" (πού ήταν τόσα χρόνια άραγε;)!

Στην πορεία βέβαια, η στρατιωτική επέμβαση αποκτά "ευρύτερες αρμοδιότητες" κατ' ομολογία των ίδιων των εμπνευστών της.

Ερώτημα δεύτερο: Είναι δυνατόν να θεωρείται κάποιος φιλειρηνιστής όταν υποστηρίζει μια ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση στα εσωτερικά μιας χώρας, όταν δέχεται, όταν πρωταγωνιστεί σε μια επιχείρηση υποταγής ενός ξεσηκωμένου λαού για να εδραιωθούν καθεστώτα ανδρείκελα;

***

Ερώτημα τρίτο: Μπορεί άραγε να ονομάζεται ειρηνιστής, αυτός που ύψωνε εθνικιστικά τείχη, καπηλευόταν τον ελληνικό πατριωτισμό, δημιουργούσε εχθρότητες γιατί έτσι ωρίμαζε η αναγκαιότητα επέμβασης τρίτων για να εκτονώσουν την κατάσταση;

Πώς αλήθεια μπορεί να ονομάζεται εκείνος που ενώ έκανε όλα αυτά, ξαφνικά με εντολή των "αφεντικών" υποτίθεται ότι κάνει στροφή 180 μοιρών, παριστάνει τον αδιάφορο και τελικά υπακούει άνευ όρων; Πώς αλλιώς, αν όχι μαριονέτα της Νέας Τάξης;

Και είναι δυνατόν τέτοιες πολιτικές δυνάμεις που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, να μιλούν για ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία;

***

Οι κυβερνήσεις (για να επανέλθουμε στο λογαριασμό) της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κινήθηκαν στα ίδια πλαίσια. Της υποταγής, του στριμώγματος για το ποιος είναι ο καλύτερος υπηρέτης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και επιταγών. Σε ό,τι ασφαλώς αφορά τη ΝΔ, δεν έκρυψε ούτε κρύβει την υποτέλειά της στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Σήμερα η αιχμή του δόρατος, ο πρωταγωνιστής - πλασιέ της Νέας Τάξης, είναι ένα κόμμα που θέλει να ονομάζεται σοσιαλιστικό, το ΠΑΣΟΚ. Ενα κόμμα που ακολουθώντας την όλη πορεία της σοσιαλδημοκρατίας παγκόσμια, πετά τη φιλολαϊκή μάσκα και αποκαλύπτει και πάλι τον πραγματικό του ρόλο. Αν τα προηγούμενα χρόνια και κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος υποχρεώνονταν να παίρνουν υποτίθεται αντιιμπεριαλιστικές θέσεις για να παγιδέψουν το λαό, σήμερα αναλαμβάνουν πιο ουσιαστικό ρόλο. Να τσακίσουν, να συντρίψουν, αν μπορούν, την αντίσταση και αντεπίθεσή του, να εδραιώσουν την ιμπεριαλιστική αυτοκρατορία. Ο χαμαιλέοντας του "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", σήμερα πήρε το μαύρο χρώμα της νέας ιμπεριαλιστικής απανθρωπιάς και βαρβαρότητας και πρωταγωνιστεί στη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ και στην οικοδόμηση της ΕΟΚ των πολυεθνικών. Οι διαφημιζόμενες φιλειρηνικές πρωτοβουλίες των "6", μετατράπηκαν σήμερα σε λιβανιστήρι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Το σύνθημα "Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ", μετατράπηκε σε Ελλάδα, επαρχία των Βρυξελλών, προωθημένη νατοϊκή βάση, ο ελληνικός στρατός σε διμοιρία του ΝΑΤΟ.

Θα ήταν σημαντική παράλειψη αν περνούσε απαρατήρητη η στάση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Από τα χαιρετιστήρια του "νέου κόσμου" το 1991, πέρασαν στο "δεν καταλαβαίνουμε (δήθεν) τι γίνεται στη Γιουγκοσλαβία", ψηφίζουν το Μάαστριχτ, συμμετέχουν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, και μετά ζητάνε και τα ρέστα, ώσπου τελικά και θλιβερά, χαιρετίζουν και εγκρίνουν την επέμβαση στην Αλβανία.

***

Αν όμως η κατάσταση για το φιλειρηνικό κίνημα είναι έτσι σε επίπεδο κομμάτων και κυρίως ηγεσιών, υπάρχουν αστείρευτες λαϊκές δυνάμεις που παρακολουθούν, προβληματίζονται, ανησυχούν για τις εξελίξεις, αφουγκράζονται τους αγώνες και ορισμένες συμμετέχουν πιο ενεργά. Σ' αυτή την αστείρευτη δεξαμενή, μπορούν και πρέπει οι πρωτοπόροι αγωνιστές της ειρήνης, να ανοιχτούν πλατιά.

Μέσα από αυτούς και από τους αγώνες και όχι από τα "σταρ σίστεμ" και τα "τοκ σόου", θα αναδειχθούν και νέοι λαϊκοί ηγέτες και μαχητές του σημαντικού και αποφασιστικού κατά της Νέας Τάξης, αγώνα. Μέσα από τα κοινωνικά κινήματα των εργαζομένων, των αγροτών, της νεολαίας, των γυναικών, θα γεννηθεί και το μεγάλο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που θα ανατρέψει την κατάσταση.

Ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος ας πάρει θέση: Με τους λαούς και τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό ή με τον ιμπεριαλισμό ενάντια στους λαούς;

Υπάρχουν αστείρευτες λαϊκές δυνάμεις που παρακολουθούν, προβληματίζονται, ανησυχούν για τις εξελίξεις, αφουγκράζονται τους αγώνες και ορισμένες συμμετέχουν πιο ενεργά. Σ' αυτή την αστείρευτη δεξαμενή μπορούν και πρέπει οι πρωτοπόροι αγωνιστές της ειρήνης να ανοιχτούν πλατιά