Με αφορμή τα είκοσι χρόνια της, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας εξέδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον λεύκωμα με πολύτιμο φωτογραφικό υλικό, σκίτσα και αφίσες. Τίτλος του: "20 χρόνια ΟΓΕ, 20 χρόνια αγώνες". (Θα το βρείτε στα γραφεία της Ομοσπονδίας, Ιπποκράτους 120, 6 - 8 μ.μ. καθημερινά εκτός Σαββάτου και Κυριακής).

Μέσα από τις σελίδες του, αλλά και τα συνέδρια της ΟΓΕ, καθρεφτίζονται όχι μόνο αιτήματα και συνθήματα, αλλά και η μαζική συμμετοχή χιλιάδων Ελληνίδων στις γραμμές του γυναικείου κινήματος: Είκοσι χρόνια διεκδικητικής και αγωνιστικής πορείας. Μια πορεία που είχε τις ρίζες της στη γενιά της Εθνικής Αντίστασης και συνεχίζεται χωρίς συμβιβασμούς στη σημερινή εποχή του ατομισμού και εφησυχασμού, όπου οι γυναίκες σύρονται, βομβαρδισμένες από μια πρωτοφανή πλύση εγκεφάλου, πίσω στο σπίτι τους, μακριά από τα κοινά.

Το λεύκωμα είναι και μια απάντηση σε όσους και όσες υποστηρίζουν ότι οι γυναικείες οργανώσεις δεν έπραξαν τίποτα για τη γυναίκα του τόπου μας:

Σ' αυτές τις σελίδες, βλέπεις γυναίκες που ξεκίνησαν νέες, με λαμπερά μαλλιά και έχουν "ασπρίσει" στον αγώνα, για να έχουν οι σημερινές νέες δικαιώματα που φαίνονται αυτονόητα. Ειδικότερα, σ' ό,τι αφορά την ΟΓΕ που ήταν από τις ελάχιστες μαζικές οργανώσεις, ψυχή της στάθηκαν - και στέκονται- οι σύλλογοι - μέλη της πανελλαδικά, που αγωνίστηκαν για να δικαιωθούν τα αιτήματα των πολλών, μη ευνοημένων γυναικών - χιλιάδων γυναικών που συνειδητοποιήθηκαν στη διάρκεια της χούντας και μετά τη μεταπολίτευση...

Που δεν ήθελαν πια να ζήσουν "όπως τα βρήκαν" από τις γιαγιάδες και τις μητέρες τους, που κατάλαβαν ότι η θέση τους δεν είναι άσχετη με την κοινωνική κατάσταση και τις πολιτικές αλλαγές.

Από την πλευρά της ΟΓΕ, δεν ήταν μόνο οι δεκάδες υπομνήματα, καταγγελίες, έρευνες, ημερίδες, επισκέψεις σε χώρους δουλιάς, η συμμετοχή σε συνέδρια, σε πορείες ειρήνης, σε συλλαλητήρια. Δεν ήταν μόνο οι αγώνες για το Οικογενειακό Δίκαιο, τα εργασιακά δικαιώματα, τις κοινωνικές παροχές και τη μητρότητα. Ηταν μια τεράστια ποικιλία θεμάτων και προβλημάτων που προβάλλονται σήμερα μέσα από αυτό το λεύκωμα μνήμης: Από την ίση αμοιβή για τις γυναίκες, μέχρι το περιβάλλον, τα ναρκωτικά και τον πολιτισμό, από το φασόν μέχρι την παιδεία, από την αγρότισσα και την εργάτρια μέχρι τις νέες γυναίκες, τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων και τις διαπροσωπικές σχέσεις, από την αλλαγή της κατεστημένης νοοτροπίας μέχρι τη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα όπου παίρνονται οι αποφάσεις, από την ανεργία μέχρι την αλλαγή των παραδοσιακών ρόλων και την ολόπλευρη συμμετοχή της γυναίκας στην κοινωνική ζωή. Και η μακρόχρονη, βασανιστική πορεία συνεχίζεται μέχρι σήμερα: Αγώνας ενάντια στον εξευτελισμό και την παραμόρφωση της εικόνας της γυναίκας μέσα από τα ΜΜΕ, αγώνας ενάντια στην αποβιομηχάνιση, τις ευέλικτες μορφές εργασίας, την περικοπή των κοινωνικών δαπανών, τη βία, την πορνεία, τον "επιδοτούμενο φεμινισμό", που δεν είναι φεμινισμός!

- Ποιες, όμως, ήταν οι φιλοδοξίες των υπεύθυνων της ΟΓΕ, όταν αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν αυτό το λεύκωμα;

Μας απαντά η αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Μαρί Πρίφτη, που είχε και την επιμέλεια της έκδοσης:

- Φιλοδοξία μας, λέει, ήταν η ιστορική καταγραφή της πορείας της ΟΓΕ. Αυτό όμως δεν ήταν απλό: Αν καταγράφαμε μέρα τη μέρα αυτή την πορεία θα καταλήγαμε σε ένα έργο ογκώδες και πολυδάπανο. Επιλέξαμε λοιπόν - με μεγάλη δυσκολία - μερικούς από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της εικοσάχρονης πορείας μας και κάποιες κορυφαίες εκδηλώσεις - με βάση βέβαια το αρχείο που παραλάβαμε από τις προηγούμενες διοικήσεις. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα έργο ζωής: Καθώς η Ομοσπονδία υπήρξε και είναι από τις πιο μαχητικές και πρωτοπόρες οργανώσεις, δίκαια διεκδικεί μια θέση που της ανήκει αξιωματικά, στην ιστορική καταγραφή του γυναικείου κινήματος και του φεμινισμού στην Ελλάδα.

Με θλίψη βλέπουμε συχνά άντρες και γυναίκες, κυρίως από τη νεότερη γενιά, που δεν ξέρουν καν τι είναι η ΟΓΕ. Πιστεύουμε ότι αυτό το λεύκωμα θα είναι ένα πολύ σοβαρό εργαλείο για τον ιστορικό του μέλλοντος. Ηδη, έχουμε καταθέσει το λεύκωμα στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Πιστεύουμε ακόμα ότι όλες οι γυναικείες οργανώσεις θα βρουν κοινά στοιχεία από κοινούς αγώνες στις σελίδες αυτού του λευκώματος.

- Πώς βλέπετε τα σημερινά αιτήματα της ΟΓΕ, σε σύγκριση με αυτά που είχε, όταν ξεκίνησε η οργάνωση, και καταγράφονται στο λεύκωμα;

- Πολλά από τα πρώτα αιτήματα της ΟΓΕ επανέρχονται σήμερα, είναι διαχρονικά, γιατί ξαναγυρίζουμε σε παλιές καταστάσεις. Και αυτό είναι φυσικό, αφού οι πολιτικές που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι εθνικές κυβερνήσεις δρομολογούν μια πορεία προς τα πίσω. Οι εργασιακές διεκδικήσεις ήταν και είναι πάντα απαραίτητες, αφού η εργασία της γυναίκας αποτελεί στοιχειώδη προϋπόθεση για την όποια εξέλιξή της. Στην πορεία, καθώς εκδηλώνονταν νέα δεδομένα και γεγονότα στη ζωή των γυναικών, προστέθηκαν νέες διεκδικήσεις που αφορούσαν τις ιδιαίτερες πλευρές των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν: Το ζήτημα είναι ιδεολογικό και πολιτικό και πιστεύω ότι ο φεμινισμός είναι ένα ριζοσπαστικό, επαναστατικό κίνημα, που επιδιώκει να αλλάξει "εκ βάθρων" τη ζωή όλων των ανθρώπων - αντρών και γυναικών... καταλήγει η Μαρί Πρίφτη.