Αναμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις των αγροτών σε όλη τη χώρα έχουν δημιουργήσει στην κυβέρνηση σοβαρά προβλήματα. Καθώς φαίνεται όμως, εκτός από προβλήματα στην κυβέρνηση, τα αιτήματα κι η συνέπεια του αγροτικού αγώνα, που απορρέουν από τις πραγματικές οξυμένες ανάγκες των παραγωγών, δημιουργούν και ...προβληματισμούς στην αντιπολίτευση. Ιδιαίτερα στο ΔΗΚΚΙ οι αγροτικές κινητοποιήσεις δείχνουν να προκαλούν "υπαρξιακή κρίση", καθώς ναι μεν διατηρεί ψηλά τις γενικόλογες κορόνες περί "στήριξης των αγώνων", απ' την άλλη όμως κρατά "αποστάσεις ασφαλείας" από τα αιτήματα εκείνα που θίγουν σήμερα το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο της άκριτης αποδοχής των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του προέδρου του ΔΗΚΚΙ, Δημήτρη Τσοβόλα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό "Αθήνα 9,84". Ερωτώμενος για το ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση, σε σχέση με τα αιτήματα των εξεγερμένων αγροτών, δήλωσε ότι "η κυβέρνηση μπορεί να δώσει κάποια άλλα πράγματα, που είναι συμβατά και με την Ενωμένη Ευρώπη, όπως αυτά που έχουν σχέση με την ενεργειακή δύναμη που χρησιμοποιεί (σ. σ, ο αγρότης), πετρέλαιο, ρεύμα, που μπορούν και δεν απαγορεύεται από την Ενωμένη Ευρώπη. Μπορούν να δώσουν δηλαδή ορισμένα πράγματα που να οδηγήσουν στη μείωση του κόστους παραγωγής και παράλληλα να κάνουν τη ρύθμιση των χρεών, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν εισπράττονται αυτά τα λεφτά...".

Αν αφαιρέσει λοιπόν κανείς από τον πολιτικό λόγο του ΔΗΚΚΙ τις βαρύγδουπες δηλώσεις συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους αγρότες, τον "πόνο" για τις ταλαιπωρίες και τη φτώχεια της αγροτιάς, τι μένει στο τέλος; Τίποτε άλλο από την παραπάνω πρόταση άμεσης επίλυσης - σύμφωνα με όσα λέει ο Δ. Τσοβόλας - της "κρίσιμης κατάστασης", αφού "είναι κλεισμένη όλη η Ελλάδα". Μια πρόταση που όχι μόνο οροθετεί την αγροτική πολιτική της χώρας σε όσα "δεν απαγορεύονται" από την Ενωμένη Ευρώπη, έχει δηλαδή κοινή αφετηρία με την κυβερνητική πολιτική, αλλά ...παρακάμπτει (ως άμεση συνέπεια) και το πλέον κομβικό και άμεσα απαιτητό αίτημα των αγροτικών κινητοποιήσεων: Τη λήψη μέτρων ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος!

Ιδιαίτερα όσον αφορά την εθνική αγροτική πολιτική και τους περιορισμούς που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ο Δ. Τσοβόλας δεν μπαίνει καν στον κόπο να μιλήσει ούτε και για διεκδικήσεις στα πλαίσια των κοινοτικών οργάνων. Είναι απόλυτος στην ανάγκη "συμβατότητας" με τις επιταγές της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, παραβλέποντας το ότι αυτοί οι ..."ανταγωνιστικοί όροι" είναι που δημιούργησαν και χρόνο με το χρόνο οξύνουν τα αδιέξοδα για τους αγρότες. Μάλιστα προχωρά ακόμα περισσότερο, αφού στην ίδια συνέντευξή του σημειώνει ότι η κυβερνητική πολιτική ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει τους αγρότες στην απόρριψη της ευρωπαϊκής προοπτικής! "Γιατί ο άλλος σου λέει", σημειώνει ο Δ. Τσοβόλας αναφερόμενος στους αγρότες, "για ποια Ενωμένη Ευρώπη πάμε; Αν είναι τέτοια η Ενωμένη Ευρώπη, που οδηγεί συνεχώς σε αύξηση της ανεργίας, σε μείωση του κράτους πρόνοιας και σε συνεχή, παρατεταμένη μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, τότε δε με ενδιαφέρει εμένα ως πολίτη και ως Ελληνα και ως Γάλλο και ως Γερμανό...".

Απόρροια των παραπάνω είναι και το αδιάφορο "προσπέρασμα" του ΔΗΚΚΙ, σε ένα από τα κεντρικά αιτήματα των αγροτών. Την επιδότηση του περισσευούμενου προϊόντος ανά στρέμμα - στη συγκεκριμένη περίοδο του βαμβακιού. Ενα αίτημα που από τη φύση του αντιστρατεύεται τη λογική της άκριτης αποδοχής των επιταγών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προϋποθέτει αποφάσεις ρήξης και πιέσεων. Σίγουρα το ΔΗΚΚΙ έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει τις πολιτικές θέσεις του, όμως παράλληλα δε θα έπρεπε να εξηγήσει στους αγρότες, που "υπερασπίζεται", πώς συμβιβάζεται αυτή η στάση του με τις δηλώσεις του είδους "στηρίζουμε τα αιτήματα των κινητοποιήσεων";

Είναι φανερό ότι η αγροτική εξέγερση, τα αιτήματά της, που προκύπτουν από τις ζωτικές ανάγκες του κόσμου αυτού, φέρνει το ΔΗΚΚΙ στη δυσάρεστη θέση να προσπαθεί να χωρέσει "δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη". Από τη μία δεν επιδιώκει να απολέσει το "φιλολαϊκό" προφίλ, που εξαρχής καλλιεργεί κι από την άλλη δε θέλει να υπαναχωρήσει από τις θέσεις του υπέρ της πορείας της χώρας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, όπως αυτή έχει καθοριστεί - άσχετα με το τι κατά καιρούς διαλαλεί. Το ΔΗΚΚΙ σε αυτές τις "κρίσιμες καταστάσεις" δίνει τα διαπιστευτήριά του και κρατά - πολύ προσεκτικά - τις αποστάσεις του. Αν εξετάσει κανείς βήμα προς βήμα τις κινήσεις του ΔΗΚΚΙ αυτή την περίοδο διαπιστώνει πως παρά το "μεγάλο πειρασμό" αποκόμισης μικροκομματικού οφέλους από τον αγώνα των αγροτών, το κόμμα του Δ. Τσοβόλα δεν ..."εκτίθεται", υιοθετώντας τα ουσιώδη αιτήματα των κινητοποιήσεων.