Διάβασα πρόσφατα κάποιες δηλώσεις του υπουργού μας της Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, κυρίου Γιάννου Παπαντωνίου, πως πρέπει, λέει, να δώσουμε όλοι οι Ελληνες απ' το υστέρημά μας (απ' το πετσί μας να πω καλύτερα), για να συγκεντρωθεί οπωσδήποτε αυτό το ένα τρισεκατομμύριο επιπλέον που μας λείπει, ώστε να πετύχουμε την πολυπόθητη "σύγκλιση". Γιατί αλλιώς θα χάσουμε, όχι μονάχα το τρένο της Ευρώπης, αλλά και την ασπίδα (!) που μας προστατεύει στα εθνικά μας θέματα. Που εγγυάται και κατοχυρώνει ακόμα και την ίδια την ύπαρξή μας ως έθνους..

Και η "ασπίδα" μας, βέβαια, είναι, (όπως ο καθένας καταλαβαίνει), οι μεγάλοι μας "εταίροι" της ΕΕ, το ΝΑΤΟ, και πάνω απ' όλους οι υπερπόντιοι φίλοι μας, οι Αμερικανοί. Αυτοί που μας προστατεύουν απ' τους κακούς Τουρκαλάδες.

Ηταν, παλιά, στο χωριό μου ένας μεγαλομπακάλης και ζωέμπορας (όλες τις δουλιές τις έκανε). Είχε και για παραγιό του, να τον βοηθάει στο μαγαζί, ένα παιδάκι ορφανό, απροστάτευτο, Μαλέτσκο το έλεγε. Τον είχε, λοιπό, τον Μαλέτσκο, "σήκω - σήκω" "κάτσε - κάτσε", από νύχτα σε νύχτα. Για μισθό, ένα κομμάτι ψωμί, και για κατάλυμα, το πατάρι του μαγαζιού. Για να του χρωστάει όμως και ευγνωμοσύνη από πάνω ο παραγιός, του σκαρώνει και μια σκευωρία, σε συνεννόηση με τον αστυνόμο της περιοχής. Καταγγέλλει, δήθεν, στην Αστυνομία, ότι κάποιος του παραβίασε το συρτάρι και του έκλεψε δυο τρεις χιλιάδες, λεφτά πολλά για την εποχή εκείνη. Οπότε έρχεται ο αστυνόμος στο μαγαζί, να κάνει τάχα ανακρίσεις. Πιάνει τον Μαλέτσκο απ' τ' αυτιά, τον αγριεύει, να μαρτυρήσει με ποιον έκλεψαν μαζί τα λεφτά απ' το συρτάρι του αφεντικού. Και αφού το παιδί δεν είχε τίποτε να μαρτυρήσει, το αρχίζει στις σφαλιάρες ο αστυνόμος. Οπότε μπαίνει στη μέση το αφεντικό, παρακαλώντας δήθεν, και προσπαθώντας να βγάλει τον Μαλέτσκο απ' τα χέρια του. "Μη καπετάνιε μου!! Μη το παιδί..." ,"να", έλεγε γυρίζοντας τις πλάτες του στον αστυνόμο, "χτύπα καλύτερα εμένα, παρά το παιδί αυτό, που το 'χω σαν δικό μου". Οπότε... "γης να με πατάς" ο καημένος ο Μαλέτσκος. Υπακοή τυφλή και ευγνωμοσύνη απέραντη για τον προστάτη του και αφέντη του...

Αυτή την ιστορία μου θύμισε ο "σύντροφος" Γιάννος, με το "τρένο" και την "ασπίδα" του. Ταλαίπωρη Ελλάδα... Πού σε κατάντησαν οι ανάξιοι και χαμερπείς κυβερνήτες σου "Παλιόψαθα των Εθνών", όπως θα έλεγε και ο καημένος ο Μακρυγιάννης, αν ζούσε τώρα κι έβλεπε ετούτο το κατάντημα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΥΤΣΙΛΗΣ