Ο ΖΕΝΕΛΗΣ ΜΙΤΖΑΣ,πρώην Ααιωματικός του αλβανικού στρατού, που ζει ως μετανάστης εδώ και 3 χρόνια στην Ελλάδα, μας έστειλε την παρακάτω επιστολή: Αγαπητοί φίλοι, είμαι ένας από τους χιλιάδες μετανάστες που αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή, στη φιλόξενη χώρα σας, με την οποία μας συνδέουν δεσμοί αδελφικής φιλίας αιώνων.

Τον Αύγουστο του 1949 - όπως μου διηγήθηκε ο πατέρας μου Χομζάς Μίτζας - μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, οι μαχητές του, κατέφυγαν στην Αλβανία και εκεί το κράτος και ο λαός τους φρόντισε, τους περιποιήθηκε, μέχρις ότου αναχώρησαν για τη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Στο χωριό του, το Πλεσάτι του Αργυρόκαστρου, ανέλαβε να φιλοξενήσει και διαφυλάξει, ο πατέρας μου, τους επικεφαλής του ΔΣΕ, ίσαμε που αναχώρησαν από την Αλβανία. Δέθηκε μαζί τους με δεσμούς φιλίας και αγάπης, τόσο έντονα, που για χρόνια μετά μας διηγούνταν αυτό το συμβάν. Πόθος του ήταν να ξαναβρεθεί, έστω και για μια φορά, με τους αξέχαστους φίλους του. Πέθανε όμως χωρίς να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του. Τώρα εγώ που ζω στην Ελλάδα και ελπίζοντας ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους θα ζουν σήμερα, κάνω έκκληση μέσω της εφημερίδα σας, να συναντηθώ μαζί τους ή με τα παιδιά τους, ως χρέος τιμής στη μνήμη του πατέρα μου, αλλά και της Ελληνοαλβανικής φιλίας.