Τίποτε καινούργιο στις μέχρι τώρα δεδομένες θέσεις του Συνασπισμού δεν πρόσθεσαν οι παρεμβάσεις του κόμματος κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συζήτησης στη Βουλή για την εν εξελίξει Διακυβερνητική Διάσκεψη της Αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Η κεντρική παρέμβαση του προέδρου του κόμματος, Ν. Κωνσταντόπουλου, επανεπιβεβαίωσε το ρόλο του ΣΥΝ, ως μια δύναμη στήριξης της πορείας προς τη "σύγκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών", η οποία με βάση την ίδια λογική που υπερψήφισε την αρχική Συνθήκη του Μάαστριχτ, προσεγγίζει σήμερα και την αναθεώρησή της, η οποία όπως όλα δείχνουν θα 'ναι επαχθέστερη για τους λαούς της Ευρώπης.

Ο Συνασπισμός παρακάμπτοντας το ποιες είναι οι κινητήριες δυνάμεις των διαδικασιών ενοποίησης και της ΟΝΕ, εμμένει στη λογική της "πολιτικής ενοποίησης" της ΕΕ και της ενίσχυσης των αντίστοιχων διακρατικών θεσμών, της "πραγματικής" κι όχι της "ονομαστικής" σύγκλισης ως τρόπους θωράκισης των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαών. Παράλληλα παρέθεσε σειρά συμβουλευτικών παραινέσεων προς την κυβέρνηση ενόψει της Διακυβερνητικής, που συμπίπτουν με τις κυβερνητικές θέσεις, κάνοντας λόγο για πολιτικές συμμαχιών για την προώθησή της. Τέλος, ο ΣΥΝ θεωρεί ως κομβικό στοιχείο για την προώθηση μιας "ευρωπαϊκής πολιτικής" την κοινή δράση των "κοινωνικών εταίρων".

Χαρακτηριστικό ως προς το πώς αντιλαμβάνεται ο Συνασπισμός τη θεσμική θωράκιση της ΕΕ, είναι το απόσπασμα της ομιλίας του Ν. Κωνσταντόπουλου: "Η ταχεία και αυστηρή προώθηση της νομισματικής και οικονομικής ενοποίησης αφαιρεί από τις εθνικές κυβερνήσεις μεγάλο μέρος των εξουσιών ως προς την άσκηση οικονομικής πολιτικής. Αυτή η αφαίρεση εξουσιών από τις εθνικές κυβερνήσεις δε γίνεται υπέρ ευρωπαϊκών οργάνων πολιτικής εξουσίας, αλλά υπέρ οικονομικών κέντρων ανεξέλεγκτων και χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς την ουσιαστική προώθηση της πολιτικής ενοποίησης η μονομερής προώθηση της νομισματικής ενοποίησης αλλάζει δραματικά το χαρακτήρα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος". Με αυτή την πρόταση η κυβέρνηση καλείται να παρέμβει υπέρ της αναβάθμισης των ευρωπαϊκών θεσμών. Ετσι όμως παραμερίζεται το δεδομένο ότι οι διακρατικοί θεσμοί του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος" δεν μπορούν παρά να είναι ανάλογοι και "κατ' ομοίωσιν" των οικονομικών δυνάμεων των οποίων τα συμφέροντα δημιουργούνται για να εξυπηρετήσουν. Ο Συνασπισμός εντοπίζει το δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΕ μόνο στη μεγαλύτερη ή μικρότερη ισχύ των θεσμών, κι όχι και στο περιεχόμενο των πολιτικών και οικονομικών στόχων που υλοποιούνται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ερήμην των λαών που πληρώνουν φυσικά τις συνέπειες.

Το παραπάνω σκεπτικό, κι οι αυταπάτες που δημιουργεί, οδηγούν κατ' επέκταση και στην πρόταση του Συνασπισμού για την πορεία της χώρας. Οπως είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στην ομιλία του στη Βουλή: "Η χώρα οφείλει να συμμετάσχει χωρίς σπασμωδικότητες και οικοδομώντας συμμαχίες στην προσπάθεια να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πολιτική για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, όπου η αναγκαία νομισματική ενοποίηση θα στηρίζεται σε μια πορεία πραγματικής οικονομικής σύγκλισης και θα στηρίξει τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών". Είναι τουλάχιστον αυταπάτη η πραγματική σύγκλιση των οικονομιών των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ηγεσία του ΣΥΝ με τη διατύπωση μιας πρότασης θεωρεί ότι το γερμανικό ή το γαλλικό μονοπωλιακό κεφάλαιο θα φροντίσει να παραχωρεί μέρος των κερδών του για την ανάπτυξη της οικονομίας της Ελλάδας και των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων! Μα τότε δε θα ήταν κεφάλαιο και η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θα ήταν ένωση των ισχυρών για την ενίσχυση της εξουσίας τους σε κάθε χώρα - μέλος της και την ένταση της εκμετάλλευσης των λαών. Ως έμπρακτο δείγμα των δυνατοτήτων "στήριξης των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών" από την ΕΕ μπορεί κανείς να εκλάβει το επίκαιρο θέμα των αγροτών...

Ιδιαίτερη κριτική ασκήθηκε από τον πρόεδρο του ΣΥΝ στην κυβέρνηση που "επικαλείται διαρκώς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την ανάγκη σύγκλισης μονάχα για να εξασφαλίσει πολιτικά άλλοθι, ώστε να νομιμοποιήσει τα αδιέξοδα των κυβερνητικών της επιλογών". Ουσιαστικά "αθωώνεται" η δρομολογημένη πολιτική από την ΕΕ που ακολουθεί η χώρα και δικαίως οι συνέπειές της οδηγούν σε κοινωνικές αντιδράσεις. Παράλληλα όμως ο πρόεδρος του ΣΥΝ πρόβαλε και την... εναλλακτική λύση για το πώς μπορεί να προχωρήσει η Ελλάδα σε αυτή την πορεία: "Την ίδια ώρα που σε όλη την Ευρώπη οι πάντες αναζητούν ειλικρινή διάλογο των κοινωνικών εταίρων κι αποτελεσματικές πολιτικές συνοχής και στήριξης. Μονάχα η ελληνική κυβέρνηση επιμένει δογματικά στα λάθη της και τις μονόπλευρες επιλογές της". Εν ολίγοις προβάλλεται η λογική και η "ανάγκη" της συναίνεσης και των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών, των ΕΒΕ, στην πορεία της "ευρωπαϊκής πρόκλησης". Κατατίθεται η πρόταση του "συγκερασμού" των ασυμβίβαστων, των συμφερόντων του ελληνικού λαού και των σαφώς αντιλαϊκών επιλογών της ΕΕ, των οποίων ο χαρακτήρας ενισχύεται στα πλαίσια της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Δεν είναι βέβαια τυχαίο πως το σύνολο σχεδόν των αιτημάτων των κλάδων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις προσκρούουν σε όσα "η Ερωπαϊκή Ενωση απαγορεύει" και σε έναν προϋπολογισμό που υπαγορεύεται κατά γράμμα από τον στόχο της συμμετοχής στην ΟΝΕ.

Ο Συνασπισμός τέλος, κατέθεσε "πακέτο" προτάσεων, όπως η διπλωματική εκστρατεία για τις ελληνικές θέσεις στην ΕΕ, η αναζήτηση συμμάχων και η προώθηση των ιδιαιτεροτήτων της χώρας εξαιτίας των σχέσεων της με την Τουρκία. Θέσεις που ούτως ή άλλως βρίσκονται στα σχετικά υπομνήματα της κυβέρνησης, όπως άλλωστε έσπευσαν να τονίσουν ο υπουργός Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλος και ο υφυπουργός, Γ. Παπανδρέου.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ