Τις τελευταίες μέρες ακούστηκαν πολλά ευτράπελα και εθνικιστικές κορόνες, για εθνικές προδοσίες, για Γουδί, για χαρακίρι κ.ά. Πού βρίσκεται η προδοσία; Στην υποστολή της σημαίας στη βραχονησίδα ή στο ευχαριστήριο προς τους Αμερικάνους; Δε βλέπετε ότι το τιμημένο λάβαρό μας κυματίζει στη Βοσνία, όπως παλιότερα κυμάτιζε στην Κορέα με το ανάλογο τίμημα, καθώς και στη Σομαλία; Για τους ΝΑΤΟικούς τι χρειάζεται η σημαία μας στη βραχονησίδα; "Ευτυχώς" έχουμε έναν υπερατλαντικό σύμμαχο 20.000 χιλιόμετρα μακριά, που νοιάζεται για την ειρήνη στην περιοχή μας, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο. Στην ηγεσία μάλιστα της χώρας αυτής έχουμε κατά καιρούς και Ελληνες, στην καταγωγή, αξιωματούχους - Αγκνιου, Δουκάκη και τον σημερινό Στεφανόπουλο - που μας νοιάζονται πολύ εμάς εδώ στην πατρίδα και μας στέλνουν τον κύριο Χόλμπρουκ μ' ένα περιστέρι στο χέρι...

Η ικανότητά σας, λοιπόν, κύριοι ηγέτες μας είναι: Να πείσετε τους γείτονες των Βαλκανίων να διώξουμε τους Αμερικανο - ΝΑΤΟικούς και να κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να λύσουμε τα προβλήματα ειρηνικά και προς όφελος των λαών της περιοχής. Τότε στο γαλήνιο Αιγαίο θα πλέουν μόνο κρουαζιερόπλοια, εμπορικά και ψαράδικα.

Επικαλείσθε πάντα την εθνική ομοψυχία, αλλά πώς θα επιτευχθεί αυτή; Οταν υπάρχουν τεράστιες οικονομικές διαφορές ανάμεσα στον ελληνικό λαό, με 400.000 άνεργους χαμηλόμισθους, συνταξιούχους με συντάξεις πείνας, μαγαζιά που κλείνουν, κλπ. και από την άλλη μεριά χιλιάδες που πλουτίζουν ανορθόδοξα σε βάρος του λαού; Πόσο εθνικά ομόψυχοι μπορεί να 'ναι αυτοί; Κι όμως γνωρίζετε ότι αυτός ο φτωχός λαός πρώτος θα προτάξει τα στήθη του αν χρειαστεί, όπως και στο παρελθόν έγινε.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΛΙΛΙΑΚΙΔΗΣ

Θεσσαλονίκη