Παρατηρήσεις και απόψεις στο σχέδιο Προγράμματος της ΚΕ του ΚΚΕ

1. Εχω τη γνώμη ότι θα πρέπει να ορισθεί επακριβώς και με κάθε σαφήνεια, τι λέμε προλεταριάτο, τι εργατική τάξη και ποια η ακριβής οριοθέτησή τους. Το ίδιο για την αγροτική τάξη, την αστική τάξη κλπ.

Τούτο είναι απαραίτητο, ύστερα από τις ανακατατάξεις και αναδιαρθρώσεις, εξαιτίας της τεχνολογικής επανάστασης και την έκρηξη της πληροφορικής.

Εχει μεγάλη σημασία για τις κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης, για να γνωρίζεις τους εχθρούς σου και τους φίλους σου.

2. Είναι ανάγκη να ξεκαθαρισθεί ως πού... "τραβάει" η καπιταλιστική ολοκλήρωση και ποια τα όριά της στην εποχή του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού και των πολυεθνικών σχηματισμών και ενοποιήσεων ανά την υφήλιο, αναγκαία προϋπόθεση για να προβλέψεις πότε και πού θα ξεσπάσουν οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί και πότε θα ξεσπάσει η θύελλα της κρίσης.

3. Με το δεδομένο, από καθαρά μαρξιστική άποψη και θέση, ότι ο καπιταλισμός είναι ο πατέρας των πολέμων, και πολύ περισσότερο η πιο προωθημένη μορφή του ο ιμπεριαλισμός, είναι ζωτικό και καίριας σημασίας να απαντηθεί το ερώτημα:

Αποτελεί, άραγε, ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος στη σημερινή εποχή και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μια νομοτελειακή επαναστατική διαδικασία, με άμεση συνέπεια τη σοσιαλιστική πορεία της ανθρωπότητας ή τουλάχιστον, τη διαδικασία της πορείας προς αυτήν;

Και εννοώ ως προϋποθέσεις:

α). Τον ασταμάτητο αγώνα των λαών και των προοδευτικών κινημάτων, καθώς και προπαντός του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.

β). Τον αγώνα των φιλειρηνικών κινημάτων για την ανατροπή του πολέμου.

γ). Τον αγώνα του παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος για διεκδικήσεις και κατακτήσεις.

δ). Τον αγώνα των εθνικών κινημάτων για την απελευθέρωσή τους από το ζυγό της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης.

ε). Τον αγώνα του προοδευτικού κινήματος της νεολαίας για κατάκτηση της γνώσης, της τεχνολογίας κλπ.

4. Με δεδομένη τη σημερινή, αλλά και τη μελλοντική "επί τα πρόσω" τεχνολογική πρόοδο και με τους ακάθεκτους ρυθμούς της πληροφορικής, μήπως θα πρέπει να "αναθεωρηθούν" η τακτική του συνδικαλιστικού κινήματος και γενικότερα των εργαζομένων, για διεκδικήσεις, για αγώνες, για απαιτήσεις, μια και οι εργασιακές σχέσεις έχουν αλλάξει φόρμες κλπ.; (Μια έμμεση απάντηση σ' αυτό το ερώτημα είναι ένα ενδιαφέρον άρθρο στον "Κυρ/κο Ρίζο" της 28.1.96 του Λευτέρη Γεωργίου). Και μήπως και μια νέα ταξική ΓΣΕΕ;

5. Δε συμμερίζομαι την πολύ αισιόδοξη άποψη ότι ήδη άρχισαν να εκδηλώνονται οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και το αλληλοφάγωμα και ούτε το ότι ήδη αρχίζει η ανάκαμψη του κομμουνιστικού κινήματος. Αντίθετα, πιστεύω ότι βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της άγριας επίθεσης των ιμπεριαλιστών για την κατάκτηση των νέων αγορών, στην επίθεση για διάλυση ολοκληρωτική της πρώην ΕΣΣΔ, στην προσπάθειά τους να διαβρώσουν τον κοιμώμενο γίγαντα που λέγεται ΚΙΝΑ. Γι' αυτό θα χρειασθούν ακόμα πολλοί αγώνες και πολλές θυσίες για ανάκαμψη. Ας μη γελιόμαστε από τις προσωρινές αναλαμπές του κινήματος και ας μας γίνουν μαθήματα τα παθήματα του υπαρκτού σοσιαλισμού που, ας σημειωθεί, δεν είχαμε μόνο ανατροπή, αλλά κατάρρευση - ανατροπή!

Ο καπιταλισμός έχει και τα μέσα και την πείρα και τη γνώση. Για την ώρα έχει τον τρόπο και το χρόνο να γεφυρώνει τις αντιθέσεις του. Βρισκόμαστε, δυστυχώς, στον αστερισμό της βαρβαρότητας! Με αυτά όλα, καθόλου δεν υποστηρίζω ότι το προοδευτικό κίνημα δε θ' ανακάμψει και ότι νομοτελειακά το καπιταλιστικό σύστημα δε θα καταρρεύσει από τις ίδιες τις εσωτερικές αντιθέσεις του, βοηθούντος του επαναστατικού κινήματος. Κάθε άλλο.

6. Θεωρώ σοβαρή παράλειψη το ότι η Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ δεν επεξεργάστηκε και δεν παρουσίασε στο Σχέδιο Προγράμματος ένα κεφάλαιο γύρω από τα ΜΜΕ (έντυπο και ηλ/κό Τύπο), αλλά και για την επανάσταση της πληροφορικής που στον 21ο αιώνα πρόκειται να παίξει και θα παίξει καθοριστικό, αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνίας, που θα σηματοδοτήσει την ίδια την τύχη της επανάστασης. Ας δώσουμε να καταλάβει ο λαός μας ότι ζούμε στην εποχή της δικτατορίας των μέσων ενημέρωσης, που τα διευθύνουν οι καρχαρίες του πλούτου, οι έμποροι των ναρκωτικών, πλαισιωμένοι από καλά πληρωμένους κονδυλοφόρους και σπόνσορες επικίνδυνους.Μόνο αν καταλάβουμε τη σημασία αυτού του φαινομένου, θα μπορέσουμε να χαράξουμε τη στρατηγική μας και την ταχτική μας. Θα είναι ουτοπία ν' αντιπαλέψουμε αυτή τη θύελλα με σκουριασμένα όπλα.

7. Μια λάθος, κατά τη γνώμη μου, εκτίμηση, είναι ότι η Ελλάδα σήμερα, συγκεντρώνει στρατηγικό ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ κλπ. (σελίδα 13, κεφάλαιο 20).

Οι λόγοι που δε συμφωνώ είναι δύο:

Πρώτο: Από τη στιγμή που οι Βόρειοι γείτονες έπαψαν να είναι κομμουνιστικές και όχι μόνο, αλλά... "σπρώχνονται" να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ; Οταν προσφέρουν "γη και ύδωρ" στους Αμερικάνους και Γερμανούς, ασφαλώς δε μας έχουν και τόση ανάγκη για πράκτορές τους και προβοκάτορές τους και

Δεύτερο: Η Τουρκία είναι ο φύλακας και το μακρύ χέρι για τα πετρέλαια, όχι μόνο της Μέσης Ανατολής αλλά και τα πλουσιότερα στον κόσμο αποθέματα του Καυκάσου. Αν δε λάβουμε υπόψη αυτούς τους παράγοντες, θα κάνουμε λάθος στις εκτιμήσεις για τις πολιτικές που θα πρέπει να χαράξουμε και για τη στρατηγική που πρέπει ν' ακολουθήσουμε.

Επίσης θεωρώ αναγκαίο να δοθούν περισσότερα στοιχεία για μερικά κινήματα και διεθνείς οργανώσεις, όπως π. χ. Οικολογικά (Γκρίινπις κλπ.), Διεθνής Αμνηστία, οι γιατροί όλου του κόσμου, Γιούνισεφ, φιλειρηνικά κινήματα, παραθρησκευτικές οργανώσεις, φεμινιστικές κινήσεις, γιατί πολλά ύποπτα λέγονται και γίνονται. Ο λαός μας θα πρέπει γύρω από αυτά να έχει ξεκάθαρες θέσεις, όπως επίσης και στο μέγα θέμα της θρησκείας!

Τέλος:

Επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι ο 21ος αιώνας νομοτελειακά είναι ο αιώνας του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, είναι, για ένα λόγο παραπάνω, αναγκαία και επιτακτική η ίδρυση μιας νέας κομμουνιστικής διεθνούς που, στηριγμένη στη διδασκαλία των Μαρξ - Ενγκελς και διδαγμένη από τα λάθη του παρελθόντος, να οδηγήσει την ανθρωπότητα στη σοσιαλιστική επανάσταση και με όργανο κρατικής εξουσίας τη δικτατορία του προλεταριάτου.

ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

ΚΟ Βούλας