Καταθέσεις, συνήγοροι, κατήγοροι, μάρτυρες, θύματα και θύτες. Ολα "συνθέτουν" υποθέσεις που έχουν την "έδρα" τους σε αίθουσες δικαστηρίων. Ομως, για πολλοστή φορά, η τηλεόραση "δικάζει", "καταδικάζει" ή προδικάζει μια υπόθεση πριν ακόμα οριστεί έστω και η τακτική δικάσιμος. "Σκηνοθετεί", "γράφει", "σκηνογραφεί", μετατρέποντας το "επεισόδιο" μιας οικογενειακής ιστορίας σε αστυνομικό σίριαλ και σαπουνόπερα, την τηλεοπτική "λάμψη" της οποίας θα εζήλευε ακόμη και ο Νίκος Φώσκολος. Γιατί η προβολή, πολύ περισσότερο η άμετρη προβολή τέτοιων άθλιων "σεναρίων", όπως δείχνει η πραγματικότητα, που δεν έχει τέλος, είναι κοινωνικά επικίνδυνη.

Τα ανήλιαγα στον κόσμο και στα προβλήματά του "παράθυρα" είναι πάντα ανοιχτά σε ιστορίες που... πουλάνε. Σε ιστορίες, που απομακρύνουν και αποτρέπουν να μπει από τα "παράθυρα" έστω και μια ηλιαχτίδα για να φωτίσει τα αληθινά μεγάλα ή μικρά ανθρώπινα προβλήματα. Εδώ και ένα μήνα, οι κάμερες όλων των καναλιών είναι στραμμένες σε άλλη μια οικογενειακή υπόθεση. Μετά την Τζούλια και τον Τόλη, οι τηλεοπτικές "πόρτες" είναι ορθάνοιχτες στο σίριαλ Δοξιάδη - Παναγοπούλου. Για να συμπληρωθεί το "θρίλερ" μάλιστα και οπτικοακουστικά και να... ενισχυθεί το μυστήριο, ρεπόρτερ στήνονται στα σημεία στα οποία ο υποτιθέμενος ή ο αληθινός "δολοφόνος" θα έστηνε καρτέρι στο... "θύμα", δραματοποιώντας, με αυτό τον τρόπο, ακόμη περισσότερο την "πλοκή" της ειδησεογραφικής γελοιότητας.

Τα βασικά πρόσωπα της "δραματικής σειράς", από την άλλη πλευρά... λύνουν τη σιωπή τους, ανεξαιρέτως, σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς, τη στιγμή που το κάθε κανάλι ξεχωριστά επαίρεται και "διαφημίζεται" για τη δική του αποκλειστικότητα. Ο Απόστολος Δοξιάδης, η Βάσια Παναγοπούλου, ο Αντώνης Μαχαιρίδης, η Αννα - Μαρία Κορομβόκη, ο Λαδάς και φυσικά οι δικηγόροι έχουν τον πρώτο λόγο και γίνονται πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων. Μαζί με αυτούς και οι... κασέτες. Και με αυτό το "φωνομοντάζ", για άλλη μια φορά, ξεμακραίνουν όλο και περισσότερο οι "ήχοι" υπαρκτών μεγάλων θεμάτων που απασχολούν την κοινωνία. Η τηλεοπτική εικόνα κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, αντί ν' αναβαφτίζεται στην ουσία της ζωής και της καθημερινότητας, γκρεμίζεται στην αναξιοκρατία, την ευτέλεια και υποτάσσεται στο φτηνό και ανήθικο, που επιβάλλει το εύκολο κέρδος. Οχι μόνο το "μεδούλι", αλλά και η "φλούδα" των πολιτικών και κοινωνικών αιτημάτων παραγκωνίζονται, εξοστρακίζονται, διαστρεβλώνονται και αντ' αυτών "προωθείται" το θρίλερ της απρέπειας, της ευτέλειας.

Γιατί ποιος αλήθεια, με "αξιοκρατικά" κριτήρια και προς όφελος τίνος, προτάσσει στα δελτία ειδήσεων όλων των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών την υπόθεση του Απόστολου Δοξιάδη και της Βάσιας Παναγοπούλου; Ποιοι γράφουν τα σενάρια μιας ιστορίας, της οποίας αρμόδια για να την ερευνήσει και ν' αποφανθεί είναι μόνο η δικαιοσύνη και όχι όσοι κοσμούν τις τηλεοπτικές πασαρέλες και τα ερμητικά στα πραγματικά προβλήματα κλειστά παράθυρα;