Το Σάββατο 23/2/96, οι πρώην ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες συγκεντρώθηκαν, ύστερα από πρόσκληση του "Συνδέσμου Φίλων του Μουσείου της ΕΠΟΝ", για να γιορτάσουν την 53η επέτειο από την ίδρυση της ΕΠΟΝ στο "σπίτι" τους.

Στο σπίτι αυτό, της οδού Δουκίσσης της Πλακεντίας στους Αμπελόκηπους, που ανήκε στον αείμνηστο Παναγή Δημητράτο, δάσκαλο που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, έγινε στις 23/2/1943 η Ιδρυτική Πράξη της ΕΠΟΝ, με πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ.

Στην εκδήλωση, γιόρτασαν ενωτικά οι παλιοί ΕΠΟΝίτες και θυμήθηκαν τα χρόνια του αγώνα και της δόξας. Τραγούδησαν με νεανικό ενθουσιασμό τα τραγούδια τους και ξαναφέρανε στη μνήμη τους τους συντρόφους που "έφυγαν". Οπως τον πρόεδρο του Συνδέσμου τους, αξέχαστο, Πορφύρη (Θόδωρο Λιακόπουλο).

Ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Μιχάλης Λιαρούτσος αναφέρθηκε στις προσπάθειες, που καταβάλλονται για να συγκεντρωθεί το υλικό και ο εξοπλισμός, ώστε σύντομα να λειτουργήσει το "Μουσείο της ΕΠΟΝ".

Η Σάσα Τσακίρη, στην ομιλία της με θέμα "Η μάνα του ΕΠΟΝίτη", στάθηκε ιδιαίτερα στην σεβάσμια αγωνίστρια Αγνή Δημητράτου 103 χρόνων, χήρα του Δημητράτου, νοικοκυρά του σπιτιού αυτού και μητέρα δυο ΕΠΟΝιτών. Ανέφερε, επίσης, παραδείγματα μανάδων, που συμπαραστάθηκαν στα παιδιά τους όταν αγωνίζονταν μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ.

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Αλέξης Δαμιανός,με γλαφυρότητα και χιούμορ, περιέγραψε ηρωικές στιγμές που έζησε ο ίδιος σαν εφεδροΕΛΑΣίτης του Λόχου Σπουδαστών. Ανέφερε τον ΕΠΟΝίτη Φαίδωνα Αντωνόπουλο και άλλους που χωρίς να λυγίσουν πέθαναν μετά από φρικτά βασανιστήρια, για να καταλήξει: "Οι ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες ήταν το ανοιξιάτικο λουλούδι μέσα στο χειμώνα της Κατοχής".

Παραβρέθηκαν τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της ΠΕΑΕΑ, αντιπρόσωποι από την ΚΝΕ και τον "Οδηγητή", ηθοποιοί και άλλες προσωπικότητες.

Τέλος, ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Ντίνος Πετρόγιαννης,έκανε έκκληση σ' όλους τους παρευρισκόμενους να συμπαρασταθούν στη Διοίκηση, ώστε, έστω και τώρα, μισό αιώνα μετά, να πραγματοποιηθεί το όνειρο χιλιάδων αγωνιστών, που είναι η δημιουργία του ΜΟΥΣΕΙΟΥ της ΕΠΟΝ, πράγμα που έπρεπε να το είχαν κάνει οι κυβερνήσεις του τόπου, πριν από πολλά χρόνια.