Απόψεις για το Πρόγραμμα

Αγαπητοί σύντροφοι,

Επρόσεξα, αφού διάβασα το Πρόγραμμα, ορισμένα σημεία του. Συνολικά το βρίσκω άρτιο, σύμφωνα με τους σκοπούς ενός επαναστατικού κόμματος, όπως είναι το δικό μας. Και ακριβώς πάνω σ' αυτό το ζήτημα, απ' όλες τις ενέργειές του, συγκεντρώσεις, αγώνες εργαζομένων που συντονίζονται διαρκώς, βλέπω, αναγνωρίζω και νιώθω ότι το Κόμμα βαδίζει στο σωστό λενινιστικό δρόμο προσπαθώντας με τις ενέργειές του να επαναστατικοποιήσει όσο το δυνατόν πιο ευρύτερα στρώματα του λαού μας, που πλήττεται διαρκώς και εντονότερα από την πορεία όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Αλλά το Κόμμα μας δεν είναι μόνο επαναστατικό αλλά σε ίσο βαθμό και πατριωτικό και ακόμη βαδίζει με τις σύγχρονες απαιτήσεις της επιστήμης σε όλα τα πεδία. Αυτή η πορεία είναι τραχιά, ανελέητη, επίμοχθη.

Στο Πρόγραμμα εκφράζονται οι βαθύτεροι στρατηγικοί του σκοποί. Εδώ βλέπουμε το μακροπρόθεσμο στοιχείο για την επίτευξη αυτών των στόχων. Ολη η ουσία του ζητήματος είναι πώς οι εργαζόμενες μάζες και γενικά ο λαός θα κινητοποιούνται όλο και πιο συντονισμένα, πιο ενεργητικά ώστε συντελούντων των παραγόντων, πολλών και διαφόρων εσωγενών και εξωγενών που κάνοντας κρίση βαρύτερη και βαθύτερη, να φθάσουμε σ' ένα σημείο ώστε ο υποκειμενικός παράγων που τώρα υστερεί, αφού οι αντικειμενικές συνθήκες είναι υπερώριμες για την επαναστατική μεταβολή (βίαιη ή ειρηνική ανάλογα με τις περιστάσεις), να είναι συγκροτημένος και έτοιμος για δράση. Δηλαδή, όταν φθάσουμε στο σημείο που ούτε οι από πάνω να μπορούν να κυβερνούν, όπως κυβερνούσαν, αλλά ούτε και οι από κάτω να ζουν όπως ζούσαν. Τότε σ' αυτή τη συγκυρία το Κόμμα επικεφαλής των μαζών (διαμορφωμένων πια και ξέροντας τι ζητάνε), να τις οδηγήσει είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλον στο σπάσιμο της κρατικής μηχανής. Βέβαια σ' αυτή τη διαδικασία ένας διεθνής ευνοϊκός παράγων, ειδικά εδώ ευρωπαϊκός, αφού πάνω - κάτω όλοι σχεδόν οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης υποφέρουν από παραπλήσια προβλήματα, θα παίξει προωθητικό ρόλο. Αντίθετα (αν και αυτό δεν είναι απόλυτο), δυσμενής παράγων θα παίξει αναχαιτιστικό ρόλο. Η αντίδραση θα προσπαθήσει να σβήσει αμέσως την από οπουδήποτε προερχόμενη επαναστατική φλόγα.

Ετσι, όλο το βάρος του Προγράμματος πέφτει όχι μόνο στα όσα πρέπει να γίνουν πριν ή κατά τη διάρκεια αυτής της επαναστατικής μεταβολής αν και αυτά παίζουν καθοριστικό ρόλο, αλλά το ζήτημα θα παιχτεί στο πώς θα εμπεδωθεί, πώς θα στερεωθεί η επαναστατική μεταβολή. Φυσικά και αναμφίβολα για τη μεταβολή αυτή, όποια και όπως θα είναι, άθελά της φυσικά θα συνεργεί η καταφανής κακή πορεία της ΕΟΚικής Ευρώπης. Οχι μόνο με την αυξητική τάση της ανεργίας αλλά και με το γεγονός ότι οι στόχοι του Μάαστριχτ και της Λευκής Βίβλου είναι άπιαστα πουλιά. Το ίδιο ισχύει και για την περίφημη σύγκλιση και τη νομισματική ενοποίηση. Το μόνο σίγουρο χαρτί που έχουμε στα χέρια μας, είναι ότι η κοινωνική, οικονομική κατάσταση των ευρωπαϊκών λαών θα χειροτερεύει, ιδίως των νοτίων και μικρότερων. Ηδη η γερμανική ατμομηχανή αγκομαχάει όχι μόνο με ένα αξιόλογο δημόσιο χρέος αλλά και με την αυξητική τάση της ανεργίας. Συνεπώς, και επανέρχομαι στο Πρόγραμμα, όλοι σχεδόν οι εξωτερικοί παράγοντες είναι ευνοϊκοί για επαναστατικές μεταβολές. Το μόνο στοιχείο που υστερεί είναι ο διεθνής, κάπως αδρανής υποκειμενικός παράγων. Αλλά η περασμένη χρονιά παρουσίασε σημαντικούς αγώνες σε ευρωπαϊκές χώρες, πειστικούς και μεγάλης διάρκειας και κατά τα φαινόμενα, αυτοί οι αγώνες θα έρθουν πάλι λόγω των γεγονότων που τους σπρώχνουν στην ημερήσια διάταξη. Αναμφίβολα οι αγώνες που διοργάνωσε και καθοδήγησε το Κόμμα μας, τα τελευταία χρόνια, ήταν σκληροί αλλά και σε πολλές περιπτώσεις τελεσφόροι. Ετσι απ' όλα όσα είπαμε, στο Πρόγραμμα εκφράζεται η πεμπτουσία ενός Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κόμματος.

Σαν τελευταίο σημείο των γενικότερων απόψεών μου που αφορούν την επαναστατικότητα του Κόμματός μας, θα ήθελα να θίξω ένα ζήτημα, φαινομενικά άσχετο με τα παραπάνω και που μέχρι τώρα παραμένει στο σκοτάδι. Επειτα από την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες και μέσα στα νέα δεδομένα που βρεθήκαμε, νομίζω σύντροφοι, ότι θα πρέπει κάποτε να αποκατασταθεί η πολιτική προσωπικότητα του Τρότσκι, του αρχηγού του Κόκκινου Στρατού τότε και αχώριστου σύντροφου του Λένιν, όσο κι αν η προσωπικότητά του είναι αμφιλεγόμενη, όπως και αυτή, η προσωπικότητα του Στάλιν. Μια τέτοια δίκαιη αποκατάσταση θα ανεβάσει (πιστεύω) μαζί με όλη τη δράση του Κόμματος, τη στάθμη του.

Θεόδωρος ΝΟΥΛΑΣ

Γκύζη