Το Σχέδιο Προγράμματος

Αγαπητοί σύντροφοι,

Σχετικά με το αποφασισμένο από την ΚΕ Σχέδιο Προγράμματος, έχω να παρατηρήσω ότι καλύτερα θα 'πρεπε να ετοιμαστεί προσχέδιο, ώστε οι σύντροφοι όλων των κομματικών οργανώσεων να έχουν τη δυνατότητα αβίαστα να κάνουν τις παρατηρήσεις τους και προτάσεις τους. Το ψηφισμένο από την ΚΕ του ΚΚΕ Σχέδιο Προγράμματος για το 15ο Συνέδριο, εισάγει καινούρια στοιχεία υπεραισιόδοξα για την επιτυχία του στρατηγικού στόχου του Κόμματος, την κατάληψη της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με την πρωτοπορία και την καθοδήγησή του, με το σχηματισμό λαϊκού μετώπου. Θα περιοριστώ σε μόνο 3 άρθρα.

Πιο συγκεκριμένα: στο άρθρο 3 (σελίδα 5):

"Η αντεπανάσταση κατάφερε ισχυρό πλήγμα στην υπόθεση του σοσιαλισμού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος... στέρησε τους λαούς ένα μεγάλο στήριγμα, την προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης". Νομίζω ότι εδώ θα έπρεπε να καθοριστεί χρονικά από πότε άρχισε να δρα η αντεπανάσταση μέσα στην ΕΣΣΔ, με τη διάβρωση του ΚΚΣΕ και του κρατικού μηχανισμού και όχι όπως υπονοείται του τέλους της διάλυσης της ΕΣΣΔ, 1985 - 1991.

Σχετικά με το άρθρο 29 (σελίδα 19):... "Η οργάνωση αυτού του μετώπου αγκαλιάζει τους χώρους δουλιάς και κατοικίας, θα διεισδύει σε νευραλγικούς τομείς, ώστε να διεκδικεί κατακτήσεις, να περιορίζει την αντεπίθεση και αντίδραση των ταξικών και πολιτικών αντιπάλων. Θα ασκεί επίδραση στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας, ώστε να αδυνατίζει τις προσπάθειες καταστολής και κατάπνιξης της λαϊκής θέλησης". Η γνώμη μου είναι ότι τέτοιες επιδιώξεις. α) Να διαφοροποιήσουμε την κοινωνική συνείδηση του λαού με τα λίγα ΜΜΕ. β) Επίσης τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, δε δημιουργούν προϋποθέσεις προλεταριακής επανάστασης με επικεφαλής το κόμμα μας. Είναι γνωστό ότι για την επιτυχία του στρατηγικού στόχου, είναι απαραίτητο να υπάρχουν τόσο οι υποκειμενικοί όσο και οι αντικειμενικοί παράγοντες. Ιδιαίτερα στο κοντινό μέλλον σε συνθήκες της "νέας τάξης" και με γειτονική φωτιά του πολέμου στον οποίο και συμμετέχουμε, είναι πραγματοποιήσιμες αυτές οι εξελίξεις;

Παρακάτω στο κείμενο: "Στην εξέλιξη, την πορεία της πάλης και στο βαθμό που θα βαθαίνει ο αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας, θα αποκτά τα χαρακτηριστικά ενός επαναστατικού λαϊκού μετώπου οργανωμένου από τα "κάτω" και τα "πάνω", ικανού να συσπειρώνει στη δράση όλο και ευρύτερες λαϊκές μάζες... τα όργανα αυτά πρέπει να είναι επιτελεία του αγώνα σε κάθε επίπεδο... ". Εδώ δε διευκρινίζεται ποια θα είναι η σύνθεση αυτών των "επιτελείων" του λαϊκού μετώπου, ώστε να είναι αποτελεσματικά στο ρόλο τους αν σχηματιστούν.

Σχετικά με το άρθρο 31 (σελίδες 24 - 25): "Το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό λαϊκό μέτωπο πάλης θα κτίζεται μέσα στον αγώνα με την επίδραση και την πρόοδο των κοινωνικών καθώς και των πολιτικών συμμαχιών. Αποφασιστική ώθηση στη δύναμη και την εμβέλεια του μετώπου, ανάλογα με τη συγκυρία και το επίπεδο της ταξικής πάλης, μπορεί να δώσει σε συγκεκριμένη φάση, η πάλη από τα "πάνω" ή τα "κάτω".

Η συνεργασία είναι δυνητική, όπως διατυπώνεται στο κείμενο, από τα "πάνω" ή τα "κάτω". Θέλει ξεκάθαρη διευκρίνιση με ποιους ηγέτες κομμάτων; Αυτούς που προσφέρονται για συνεργασία από τον "ΣΥΝ", με τη γνωστή πολιτική τους που έχει απορριφθεί (επιχείρηση διάλυσης του ΚΚΕ, αντικομμουνισμός κλπ.) ή άλλων κομμάτων; - που επίσης δεν κατονομάζονται. Η συνεργασία από τα "κάτω" είναι παραδεκτή και επεξηγείται γενικά όταν θα υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες σε επαναστατικό επίπεδο, με δικτατορία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με πρωτοπορία και την καθοδήγηση του ΚΚΕ, όταν θα υπάρξουν οι υποκειμενικοί και αντικειμενικοί παράγοντες για νίκη και εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Και πιο κάτω,... "όταν το μέτωπο δρα ως αντιπολίτευση ή κυβερνητική δύναμη". Εδώ θα 'πρεπε να διευκρινιστεί με τον επαναστατικό δρόμο η "κυβερνητική δύναμη"; - δηλαδή κυβέρνηση λαϊκού μετώπου; Γιατί υπάρχουν γνωστά παραδείγματα κατάληψης της εξουσίας "μαρξιστικών κυβερνήσεων, με συμμάχους", αλλά όμως με ολιγόχρονη διατήρηση της εξουσίας που την ανέτρεψαν. Γουατεμάλα (ενδιαφέρον δήθεν των ΗΠΑ για την αμερικάνικη εταιρία φρούτων "Γιουνάιτ Φρουτ"), Χιλή, Γρανάδα (με άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ), Ινδονησία (Σονεχάρτο, δικτάτορας των Αμερικάνων, σφαγές εκατομμυρίων με πρώτα θύματα τους κομμουνιστές), και εγκατέστησαν δικτατορίες και μάλιστα υπό καλύτερες διεθνείς συγκυρίες. Και παρακάτω. "Η δράση από τα "κάτω" βασίζεται στον πρωταγωνιστικό κοινωνικοπολιτικό ρόλο της εργατικής τάξης και του κόμματός της, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Το αντιιμπεριαλιστικό δημοκρατικό μέτωπο αγωνίζεται για την ανατροπή του πολιτικού συσχετισμού δύναμης... παλεύει για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της λαϊκής πλειοψηφίας, να αποσπάσει την κυβερνητική εξουσία". Εδώ θα 'πρεπε να καθοριστούν σαφέστερα οι διαστρωματώσεις που θα πάρουν μέρος στο λαϊκό μέτωπο και ποιες θα πρέπει να αποκλειστούν.

Οσο για την απόσπαση της κυβερνητικής εξουσίας, μάλλον θεωρείται σαν αρμένισμα στο νησί "Ουτοπία" του Οουεν και ίσως θεωρηθεί ακόμα ότι οδηγεί σε άλλες θεωρητικές αντιλήψεις και στον εφησυχασμό. Και παρακάτω (σελ.20),... "Το ΚΚΕ επιδιώκει να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας". Φυσικά αν μας αφήσουν α) με ποια πλειοψηφία στο λαό; Ποια σίγουρη επιρροή στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας; Και κύρια, με ποια εργατική τάξη που σ' αυτή και στους άλλους εργαζόμενουςκυριαρχεί ο ρεφορμισμός; Συμπερασματικά η φιλοσοφία του λαϊκού μετώπου πολύ μοιάζει με τις γνωστές θέσεις του ΚΚΡΟ που δημοσίευσε ο "Ρ" στις 11/2/96 με τίτλο "Το ΚΚΡΟ αναλύει και παρουσιάζει τις θέσεις του". "Συμμαχία με άλλες πατριωτικές και κομμουνιστικές δυνάμεις για το διώξιμο του ματοβαμμένου δικτάτορα Γιέλτσιν και της χούντας του με το δημοψήφισμα της 16ης Ιούνη 1996 και σε παραπέρα εξέλιξη σε σοσιαλιστικό καθεστώς στη Ρωσία και στις άλλες δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ... ".

Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι είναι εντελώς διάφορες εκεί οι συνθήκες απ' ό,τι στην Ελλάδα. Εκεί είναι σε μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένοι οι υποκειμενικοί και αντικειμενικοί παράγοντες για επαναστατική διαδικασία. α) Η συντριπτική πλειοψηφία του ρώσικου και των άλλων λαών της πρώην ΕΣΣΔ που εξαπατήθηκαν και ζουν σε απίστευτη αθλιότητα και που παρά την επί 10ετίες δολιοφθορά της κοινωνικής τους συνείδησης στο δημοψήφισμα της 17ης του Μάρτη του 1991, έδωσαν με το 75% και πλέον τη νίκη για τη διατήρηση της ΕΣΣΔ. β) Ο στρατός αν και σε άγνωστο βαθμό διαβρωμένος, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επέμβασής του στην περίπτωση ξεσηκωμού του λαού. (Απόφαση των 5.000 αξιωματικών, αντιπροσώπων του στρατού, στο συνέδριο στο Κρεμλίνο). Το ότι ο στρατός έχει και στη διαλυμένη ΕΣΣΔ μεγάλη δύναμη. Εχουμε δύο παραδείγματα. Οταν ο Γιέλτσιν πήγε στην Ιαπωνία με σκοπό το ξεπούλημα των νήσων Κουρίλων, ο στρατός βασικά και ο λαός, αντέδρασαν και δεν πραγματοποιήθηκε ο σκοπός του. Οπως επίσης και οι απειλές του στρατού ότι θα πάρουν μέτρα για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.

Τελικά με τα προαναφερθέντα, έχω τη γνώμη, πραγματοποίηση του στρατηγικού σκοπού του Κόμματος με προλεταριακή επανάσταση με επικεφαλής το ΚΚΕ, είναι μόνο στην περιοχή του δυνατού, όταν θα έχει εγκαθιδρυθεί με επανάσταση το σοσιαλιστικό καθεστώς σε μια νέα ΕΣΣΔ.

Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε, από την από τα "κάτω" σύσταση λαϊκού μετώπου και να περιμένουμε απ' έξω τη δημιουργία προϋποθέσεων επιτυχίας της δικής μας επαναστατικής διαδικασίας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΑΡΕΛΗΣ

Αθήνα