Σκέψεις για το χαρακτήρα του Κόμματος

Τα τρία κείμενα της ΚΕ του Κόμματος που κατεβαίνουν σαν εισήγηση στο 15ο Συνέδριο, είναι σημαντική δουλιά. Η ΚΕ όσο εξαρτάται από αυτήν, ανοίγει το δρόμο για μια ανάταση του κόμματος. Η περαιτέρω ανάπτυξή του εξαρτάται και από τη συνειδητή συμμετοχή ειδικά των ιδεολογικοπολιτικά καταρτισμένων κομματικών μελών και οπαδών στον ανοιχτό διάλογο και όχι μόνο. Πρέπει να βοηθήσουν όλοι με τις εμπειρίες τους και περισσότερο τα στελέχη για να περιοριστούν οι αρνητικές ενέργειες που επιδρούν στην οργάνωση, λειτουργία και δράση του Κόμματος, στη μελλοντική φυσιογνωμία και πορεία του.

Νομίζω ότι αν το Κόμμα σαν φαινόμενο κοινωνικό ήταν πιο στενά δεμένο με τη ζωή και τα προβλήματα του λαού, και έπαιρνε υπόψη του την προειδοποίηση του Λένιν ότι "κάθε συγκεκριμένη στροφή στην ιστορία προκαλεί κάποια αλλαγή στη μορφή της μικροαστικής ταλάντευσης", δε θα περνούσε με την ίδια ένταση, τις αλλεπάλληλες κρίσεις και διασπάσεις από τη δράση των αναθεωρητών και οπορτουνιστών, παλαιότερα και μετά το 1990. Η απομάκρυνση από τα προβλήματα του λαού και η προσπάθεια για την άλωση της ΚΕ από τους αναθεωρητές και η δημιουργία του "ΣΥΝ" στη συνέχεια, σε βάρος των αρχών, επέδρασαν αρνητικά στην πειθαρχία, στη λειτουργία και δράση των οργανώσεων, δημιούργησαν σύγχυση στο μαζικό κίνημα. Ο Μαρξ έλεγε στους ηγέτες του κόμματος: "Αν πρέπει να ενωθείτε κλείστε συμφωνίες για να ικανοποιήσετε τους πρακτικούς σκοπούς του κινήματος. Μην επιτρέψετε, όμως, παζαρέματα πάνω σε αρχές, μην κάνετε παραχωρήσεις σε ζητήματα θεωρίας. Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρχει και επαναστατικό κίνημα".

Ο εξελικτικός εκφυλισμός του κόμματος δημιούργησε άμβλυνση των αρχών και κανόνων λειτουργίας του. Η εγκατάλειψη της ιδέας της δικτατορίας του προλεταριάτου, της εκλογής και ελέγχου της "συλλογικής ηγεσίας" από τα θεσμοθετημένα κομματικά όργανα, και της πολιτικής ανάδειξης ικανών στελεχών με ταξικά κριτήρια, ενθάρρυνε και ενίσχυσε τις αναθεωρητικές και οπορτουνιστικές θέσεις μέσα στο κόμμα και επηρέασε στο τέλος τους κομμουνιστές στο "να απορρίπτουν τις επαναστατικές τους αρετές, να εκφυλιστούν και να συγχωνευτούν με τους ταξικούς αντιπάλους".

Το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα κυρίως διαβρώθηκε και απογοητεύτηκε από την ανάπτυξη της δραστηριότητας των κάθε είδους αναθεωρητών και διασπαστών στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα και από τα λάθη τακτικής και αρχής της "συλλογικής ηγεσίας" στο όνομα των αρχών του Μ - Λ και των ιδανικών του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Ο Λένιν είχε διατυπώσει: "Η ανευθυνότητα που κρύβεται κάτω από τα προσχήματα της συλλογικότητας, είναι το πιο επικίνδυνο κακό. Δεν είναι επιθυμητό να γίνεται εξαιρετική συγκέντρωση εξουσίας, στα χέρια ορισμένων στελεχών και να βρίσκονται τα στελέχη αυτά έξω από τον ομαδικό έλεγχο. Η αναγνώριση και η διόρθωση των λαθών είναι γνώρισμα της πολιτικής ωριμότητας και της δύναμης του κόμματος".

Τα κείμενα θα ήταν περισσότερο πειστικά, εάν το κόμμα από νωρίς είχε σταθεί με κριτική διάθεση στην 77χρονη ιστορική διαδρομή του ΚΚΕ, με την αποσαφήνιση των λαθών τακτικής και των λαθών αρχής, όπως έπραξε τελευταία τον Ιούλη του 1995 με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, που αφορούσε τα αίτια ανατροπής των πρώην σοσιαλιστικών χωρών.

Τα στοιχεία που προσδιορίζουν το χαρακτήρα του Κόμματος νέου τύπου θα πρέπει να είναι πιο συγκεκριμένα στα κείμενα, ευδιάκριτα που να μην επιδέχονται παρερμηνείες όπως:

Η επαναστατική θεωρία, η κοινωνική σύνθεση των καθοδηγητικών οργάνων (κεντρικών και μεσαίων οργανώσεων) η τακτική της εξασφάλισης, της αρχής της συλλογικής καθοδήγησης του Κόμματος, της αρχής του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και της ανάπτυξης της εσωκομματικής δημοκρατίας. Η ανάδειξη ικανών κομματικών στελεχών με αξιοκρατικά, ταξικά - πολιτικά κριτήρια, το περιεχόμενο της ταξικής πολιτικής κυριαρχίας (εξουσίας) στο σοσιαλισμό, η τακτική των συμφωνιών συνεργασίας με συμμαχικές δυνάμεις, η τακτική των μεταρρυθμίσεων, οι τακτικές περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η τακτική αντιμετώπισης των αναθεωρητών και οπορτουνιστών, η τακτική στο διεθνές σύνθημα "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε".

Η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας και η ενότητα στη δράση, εξασφαλίζονται με αγωνιστικά προγράμματα, με την εφαρμογή των κανόνων της κομματικής ζωής και της αρχής της συλλογικής καθοδήγησης.

Η πορεία της συλλογικής λειτουργίας μέσα στα όργανα κι έξω από αυτά, να βοηθήσει στην κοινή δράση, και όχι στην καταναγκαστική πειθαρχία, αλλά στη συνειδητή που είναι απόρροια της ομαδικής ζωής, που διευκολύνει και καλλιεργεί: Τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την άμιλλα, το συναίσθημα ευθύνης, τις κοινωνικές αρετές, την άσκηση της βούλησης και τη διαμόρφωση χαρακτήρα.

Αν θέλουμε πραγματικά το κόμμα να κάνει ουσιαστική επαναστατική στροφή στον προσανατολισμό του, θα πρέπει να αυξήσει τους δεσμούς του με τα πιο οργανωμένα ταξικά πολιτικά τμήματα της εργατικής τάξης, του εργατικού Σ. Κ. και της μικρομεσαίας οργανωμένης αγροτιάς, όπως πρότεινε σε περιόδους κρίσης του ΚΚΡ ο Λένιν:

* Για την ενότητα του κόμματος.

* Για την εκκαθάριση των γραμμών του κόμματος.

* Για την αύξηση του αριθμού των μελών της ΚΕ.

Ο Λένιν θεωρούσε ότι οι συνειδητοί εργάτες ήταν πιο σταθεροί και αφοσιωμένοι από τις άλλες κατηγορίες των εργαζομένων.

Θεωρούσε ότι η αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης της ΚΕ του ΚΚΡ, με τη συμμετοχή εργατών και αγροτών, θα βοηθήσει στην ανύψωση του κύρους της ΚΕ, στη βελτίωση του μηχανισμού, στην αποσόβηση της διάσπασης και στη σταθερότητα της ΚΕ.

Ο Λένιν ήταν αυστηρός, ως προς το ξεκαθάρισμα των γραμμών του κόμματος από πλατφόρμες (τάσεις), από τα στοιχεία που έχουν αποκοπεί από τις μάζες, από τα πάνω ως τα κάτω "χωρίς να λογαριάζουμε πρόσωπα", από τους μη τίμιους, από αμφίβολα στοιχεία, από τους ασταθείς ανθρώπους. Πίστευε ότι "η επανάσταση θα έχει κάνει μεγάλη κατάκτηση και το κόμμα θα δυνάμωνε".

Για την ανάδειξη ικανών στελεχών να παίρνεται υπόψη, η αρχή της οικοδόμησης των κομματικών οργανώσεων με βάση τον τόπο δουλιάς, τις συνθήκες εργασιακής σχέσης μέσα στις οποίες εξελίσσεται το υποψήφιο στέλεχος, η δράση του στο μαζικό κίνημα, η ιδεολογική - πολιτική κατάρτιση και η πίστη του στα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Ο ρόλος των εργατικών αχτίδων και της οργανωμένης αγροτιάς να είναι αυξημένος στα καθοδηγητικά όργανα. Ο συσχετισμός της κοινωνικής σύνθεσης των προεδρείων των συνδιασκέψεων και του συνεδρίου, των επιτροπών προτάσεων επιλογής νέων οργάνων, σχεδίου απόφασης, ψηφισμάτων, να βρίσκεται σε αντιστοιχία με το κόμμα νέου τύπου που αναφέρουν τα κείμενα της ΚΕ και απαιτούν οι σημερινές συνθήκες.

Το ποιοτικό ανέβασμα των διαδικασιών, η εφαρμογή των αρχών, θέσεων του κόμματος, μέσα στα όργανα και ο περιορισμός των ανούσιων χρονοβόρων διαδικασιών που τροχοπεδούν τις οργανώσεις, καθώς και η σωστή ανασυγκρότηση, η αναδιάταξη των οργανώσεων, θα δώσει τη δυνατότητα στο κόμμα να ενδυναμώσει ποιοτικά και να αναβαθμίσει το ρόλο του, για την απελευθέρωση των δυνάμεών του, για οργάνωση και δράση.

Είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα η επανάκτηση της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης της εργατικής τάξης και της δημιουργίας επαναστατικής συνείδησης και δράσης. Προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορούν οι συνθήκες:

1. Η ανάπτυξη του καπιταλιστικού - ιμπεριαλιστικού συστήματος και των αντιθέσεών του, οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων.

2. Η επαναστατική θεωρία του Μ-Λ και η καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος νέου τύπου και η 77χρονη ιστορία του.

Στόχος του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος θα πρέπει να είναι το σπάσιμο της χειραγώγησης της δημοκρατίας και του συμβιβασμού εργασίας - κεφαλαίου που διατηρούν την ισχύ του καπιταλιστικού συστήματος, σε βάρος των συμφερόντων της πλειοψηφίας του λαού.

Είναι δυνατόν, παρά την όποια σύνθεση και διαστρωμάτωση της εργατικής τάξης, να μην ενυπάρχει η επαναστατικότητα στην κοινωνική φύση της εργατικής τάξης, όταν σήμερα όλος ο αυταρχικός, αντεργατικός και αντιλαϊκός κρατικός μηχανισμός στοχεύει στην αφαίρεση κοινωνικών κατακτήσεων και μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, για χάρη των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου; Το κατά πόσο είναι έτοιμη η Ε. Τ. να διεξαγάγει αγώνα για την πραγματοποίηση της ανατροπής του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος, εξαρτάται, σε αποφασιστικό βαθμό, από το κόμμα νέου τύπου που καθοδηγείται από πρωτοπόρα θεωρία.

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΗΣ

ΚΟΒ ΔΕΗ