Τη θέση της γυναίκας δημοσιογράφου, από τη βάση της πυραμίδας ως την κορυφή των ΜΜΕ, ανέλυσε η δημοσιογράφος Αννα Δοντά,μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ελληνίδων Δημοσιογράφων, σε διήμερο που οργάνωσε η Επιτροπή Γυναικών του Δήμου Κομοτηνής.

Μίλησε πρώτα γι' αυτές τις δημοσιογράφους που δε φαίνονται - και είναι οι περισσότερες! Αυτές αναλαμβάνουν τη "χοντρή δουλιά", συγκεντρώνουν πληροφορίες, κάνουν ρεπορτάζ, συντακτική δουλιά, αλλά το όνομά τους δεν αναφέρεται συνήθως πουθενά!

Η εικόνα της γυναίκας που παρουσιάζεται από τις περισσότερες εκπομπές είναι παραπλανητική ή ψευτοφεμινιστική. Προβάλλεται ο τύπος της "γκομενάρας" με τους πολλούς γκόμενους ή της εργαζόμενης που διατάζει άλλους και είναι πάντα ντυμένη "στιλάκι", υπέρκομψη και ατσαλάκωτη. Οσο για τα φεμινιστικά πρότυπα που εμφανίζονται, πολύ απέχουν από την πραγματικότητα και διαστρέφουν την έννοια του φεμινισμού. "Δεν αγωνιστήκαμε εμείς οι γυναίκες γι' αυτά τα πράγματα που προβάλλονται από την τηλεόραση, τις γυναίκες τις "ανδροφάγους", τις δήθεν "απελευθερωμένες" που διαγωνίζονται πόσους φίλους θα έχουν",επισήμανε η ομιλήτρια.

Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε σε όλα αυτά και γενικότερα στον εξευτελισμό της γυναίκας μέσα από τα ΜΜΕ; Πέρα από τις ευθύνες της ίδιας της πολιτείας, θα πρέπει να αντιδράσουν οι πολίτες συλλογικά και ιδιαίτερα οι γυναίκες. Να απαιτήσουν να θεσμοθετηθεί κώδικας δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά και να μην περιοριστούν σε ατομικές μεμονωμένες διαμαρτυρίες - να τις κάνουν συλλογικές, βομβαρδίζοντας λ. χ. τα κανάλια με τηλεφωνήματα και επιστολές. Χρειάζεται να ενεργοποιηθούν οι κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί φορείς, οι γυναικείες οργανώσεις να απαιτήσουν να συμμετέχουν στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και ακόμα να αντιδράσουν τα κόμματα, που στηρίζονται στη γυναικεία ψήφο - αφού οι γυναίκες είναι 51% των ψηφοφόρων. Προς το παρόν όμως τα περισσότερα κόμματα κωφεύουν στη φωνή των γυναικών, γιατί αυτές είναι πολύ λίγες και αδύναμες στους κομματικούς μηχανισμούς.

Τέλος, οι μητέρες είναι αυτές που, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους, πρέπει να στηρίξουν αυτή την αντίδραση απέναντι στην υποκουλτούρα που προσφέρεται.