Ειρήνη και κομμουνιστές

Σύντροφοι, με την ευκαιρία του 15ου Συνεδρίου μας, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες απόψεις - προτάσεις πάνω στο θέμα Ειρήνη και Κομμουνιστές.

Η πορεία και οι αγώνες του Κόμματός μας από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα συνδέονται άρρηκτα με τον αγώνα για την επικράτηση της ειρήνης. Τα τελευταία λόγια του Νίκου Νικηφορίδη, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, που είχε πει "Ζήτω η ειρήνη, Ζήτω η πανανθρώπινη λευτεριά", η απολογία του Νίκου Μπελογιάννη που είχε βροντοφωνάξει στο δικαστήριο ότι "εμείς παλεύουμε για μια ειρήνευση της χώρας μας και ότι το ΝΑΤΟ είναι νέα δεσμά για το λαό μας".

Τα δυο αυτά χαρακτηριστικά παραδείγματα δείχνουν περίτρανα τη σχέση των ιδανικών της ειρήνης, που βρίσκονται σε διαρκή αλληλοτροφοδότηση με τα ιδανικά του σοσιαλισμού, κομμουνισμού.

Εδώ πρέπει να θυμίσουμε σύντροφοι, τι έλεγε ο Λένιν:

"Ολη μας η πολιτική και όλη η προπαγάνδα μας δεν έχουν σκοπό να σπρώχνουν τους λαούς στον πόλεμο, αλλά να τον εξαφανίσουν".

Μετά από τα παραπάνω, νομίζω ότι πρέπει ένας τομέας του αγώνα των κομματικών μελών, και μάλιστα σοβαρότατος, να είναι το ειρηνιστικό κίνημα, που είναι εξίσου δύσκολος με τα άλλα καθήκοντά του.

Φαινόμενα του πρόσφατου παρελθόντος πρέπει να κόβονται με το μαχαίρι.

Σύντροφοι, το Κόμμα μας, από την ίδρυσή του στάθηκε, στέκεται, και το ίδιο θα πρέπει να κάνει και στο μέλλον, συνεπής υπερασπιστής και πρωτομάχος για την ειρήνη.

Σαν κομμουνιστές πρέπει να πιστεύουμε ότι το ιδανικό της ειρήνης είναι αξεχώριστο συστατικό του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Η ιδεολογία μας, οι αξίες μας, οι πρακτικές μας, πρέπει να έχουν δύο στόχους:

1. Να μη θάβουν οι γονείς τα παιδιά τους, και

2. Δεν πρέπει να αφήσουμε τους πολεμοκάπηλους και τους ιμπεριαλιστές να μειώσουν την ανεργία, ανοίγοντας νέα νεκροταφεία (ΗΠΑ, από τον πόλεμο του Βιετνάμ, όλα νέα παιδιά). Οι μεγάλοι του Μαρξισμού - Λενινισμού έχουν διδάξει τις μεγάλες διαφορές του πολέμου από την επανάσταση. Ο χώρος στην εφημερίδα μας δε μου επιτρέπει να αναφερθώ στους αγώνες του Κόμματός μας για την ειρήνη.

Γι' αυτό προτείνω:

1. Η επόμενη ΚΕ που θα εκλεγεί από το Συνέδριο να πάρει απόφαση που θα βάζει σαν πρωταρχικό καθήκον της πάλης των κομμουνιστών την πάλη για την ειρήνη, με ειδική εισήγηση για το θέμα προς όλες τις ΝΕ, ΑΕ και ΚΟΒ.

2. Με μαθήματα που θα εξηγούν τις διαφορές του πολέμου, της επανάστασης, της τρομοκρατίας, του εθνικισμού και του σοβινισμού της Λαϊκής Κυριαρχίας και Εθνικής Κυριαρχίας.

Δεν μπορώ να το κλείσω το θέμα αυτό που είναι τόσο μεγάλο, είναι αδύνατον, χρειάζεται μελέτη και επεξεργασία, πρέπει όμως, να αναφέρω δύο περιστατικά.

Το πρώτο είναι για τον αποστάτη Γκορμπατσόφ και την παρέα του, συν τους δικούς μας, π. χ. Τριγάζης.

Ελεγε ο πρώτος, όταν ανέλαβε ΓΓ του ΚΚΣΕ, ότι για μας είναι ένας όμορφος πλανήτης που πρέπει να τον διαφυλάξουμε, γιατί είναι γαλήνιος. Τι έκανε όμως; Ολοι οι άνθρωποι καλής θέλησης σήμερα το γνωρίζουν, όσο για τους δεύτερους, ας δούμε τα πρακτικά του 2ου Συνεδρίου της ΕΕΔΥΕ και του 1ου Εθνικού Συμβουλίου που έγινε στην Αθήνα, παρουσία και του βουλευτή Στρ. Κόρακα, του Κόμματός μας. Το δεύτερο που θέλω να αναφέρω είναι για το μεγάλο ΚΚ ΗΠΑ και τους πρώτους στόχους που αγωνίζεται.

Να γίνεις καλός αγωνιστής για τα συμφέροντα του λαού, ειρήνη - όχι πόλεμος, ποιότητα ζωής, όχι ρατσισμός, εργασία - όχι ανεργία, για Σοσιαλισμό. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα σημείο της Εκθεσης Δράσης, που κατά την άποψή μου, είναι λάθος. Στη σελίδα 10, Θέση 8, λέει: "Το ΠΑΣΟΚ έχει διαμορφωθεί σε ένα κόμμα - στήριγμα του καπιταλιστικού συστήματος". Αν είχαμε εκτιμήσεις σωστές ποιος ήταν ο Παπανδρέου, το ΠΑΚ και μετέπειτα το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον από το '76, '81, '82, αν έγκαιρα είχαμε αντιληφθεί τα σχέδιά του (δείγματα υπήρχαν, αναφέρω ένα, την αποχώρησή του από τη Βουλή όταν είχε 13 βουλευτές που δεν κάθισε να ψηφίσει κατά της ΕΟΚ) και είχαμε ενημερώσει το λαό μας, δε θα είχαμε τη μεγάλη αιμορραγία από τη νέα γενιά, μέρος των Αντιστασιακών και ούτε σε μεγάλο βαθμό τη διπλοδιάσπαση του '89-'90.

Πόσους αριστερούς, που πίστεψαν στα δήθεν αριστερά - σοσιαλιστικά οράματα, τους βραχυκύκλωσε, τους έστειλε στη δεξιά πολιτική και τους πέταξε;

Σύντροφοι, δεν είμαι από αυτούς που κάνουν κριτική εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς. Τα παραπάνω και πολλά άλλα, και με αρχείο που είχα φέρει μαζί μου από το Σικάγο, είχα αναπτύξει για την άποψή μου για τον Α. Παπανδρέου, το ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ μέσα από τα όργανα που ανήκα τότε. Σύντροφοι της χώρας μας και όλου του πλανήτη μας, μπορεί εμείς να έχουμε κάνει λάθη, παραλείψεις, όμως ποτέ δεν υπήρξαμε απάτριδες, προδότες και εγκληματίες.

Οι κομμουνιστές είναι οι μόνοι που υπερασπίζονται την πατρίδα. Ο διεθνισμός δεν έρχεται σε αντίθεση με τον πατριωτισμό. Πατρίδα έχουν μόνο οι εργάτες, αγρότες και γενικά όλοι οι εργαζόμενοι, όχι όμως και οι κεφαλαιοκράτες και οι υπηρέτες τους.

Είμαι βέβαιος ότι τα σημερινά αυλάκια της αγανάκτησης των εργαζομένων, αύριο, τα επόμενα χρόνια, θα γίνουν χείμαρροι και θα πνίξουν τους εκμεταλλευτές και τους υπηρέτες τους.

Είμαι βέβαιος ότι τις αδυναμίες θα τις ξεπεράσουμε, το Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα θα δημιουργήσει την 4η Διεθνή και η παγκόσμια εργατική τάξη θα βρει το δρόμο της.

Είμαι βέβαιος ότι το Κόμμα μας θα πάρει σωστές αποφάσεις, μελετώντας το παρελθόν, σε σύγκριση με το παρόν, να προγραμματίσουμε το μέλλον.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΕΓΑΚΗΣ

Μέλος του ΝΓ Ηλείας