Σκέψεις και προβληματισμοί

Με την ευκαιρία του διαλόγου που ανοίχτηκε από μέρους της ΚΕ για το 15ο Συνέδριο, θέλω να εκφράσω μερικά ερωτήματα και προβληματισμούς προς την ΚΕ του Κόμματος.

1. Γύρω από το Καταστατικό του Κόμματος και συγκεκριμένα τις υποχρεώσεις, καθήκοντα, αλλά και δικαιώματα που απορρέουν από αυτά, ως τα τώρα, υπήρχε και υπάρχει μια χλιαρή και αποσπασματική, ας μου επιτραπεί η φράση, τακτική αντιμετώπιση του προβλήματος πολλών δυστυχώς μελών που δεν ανταποκρίνονται α) στην καταστατική υποχρέωση σύμφωνα με το άρθρο 4 του Καταστατικού να αγοράζουν καθημερινά και να διαδίδουν το "Ριζοσπάστη" και την ΚΟΜΕΠ, εφόδια ιδεολογικά για το μέλος του κόμματος, αλλά και μέσο οικονομικής στήριξης από ενδεχόμενη αύξηση της κυκλοφορίας, β) την καταστατική υποχρέωση σύμφωνα με το άρθρο 44 για καταβολή της μηνιαίας συνδρομής, όχι λιγότερο από 1% των αποδοχών τους, προτείνω το Κόμμα, δηλαδή το ΚΚΕ, να δει το θέμα με μεγαλύτερη προσοχή και να σταθεί κριτικά απέναντι στα μέλη που, σαν εθελοντικά μέλη που είναι, πρέπει να ανταποκρίνονται στις καταστατικές υποχρεώσεις τους. Βέβαια οι υποχρεώσεις των μελών δεν είναι μόνο αυτές, ανέφερα μόνο δύο, που είναι κατά τη γνώμη μου, βασικές.

2. Θέλω να σταθώ σε μια δίκαιη και ανεκπλήρωτη επιθυμία, ας μου επιτραπεί η έκφραση αξίωση, για εφοδιασμό της κομματικής ταυτότητας των μελών από την αρμόδια Επιτροπή Ελέγχου, ταυτότητα που αποτελεί έμπρακτο τίτλο τιμής για κάθε κομματικό μέλος, πιστεύω ότι εκατοντάδες μέλη φεύγουν από τη ζωή χωρίς να έχουν αποκτήσει αυτόν τον πολυπόθητο έμπρακτο τίτλο τιμής κι αυτό με ευθύνη της αρμόδιας επιτροπής, αλλά και της ΚΕ του ΚΚΕ. Χαρακτηριστικά αναφέρω, για να τονίσω την αξία της κομματικής ταυτότητας, ότι όταν ο αείμνηστος ποιητής μας Γ. Ρίτσος πήρε την κομματική ταυτότητα, το θεώρησε σημαντικό γεγονός.

Αυτά σχετικά με τα εσωκομματικά μας.

3. Με την ευκαιρία της ανάλυσης των 3 σχεδίων, έγινε μια σοβαρή ιδεολογική δουλιά στα μέλη. Εχω τη γνώμη, αυτή η ιδεολογική δουλιά να συνεχιστεί και τα διακοπέντα ιδεολογικά μαθήματα να συμπεριλάβουν το μαρξιστικό εξοπλισμό των μελών γύρω από την αφηρημένη και σαθρή θρησκευτική θεωρία, το ασυμβίβαστο ενός κομμουνιστή να πιστεύει στη θρησκεία και στη μετά θάνατο ζωή. Η θρησκεία υπήρξε γήινο κατασκεύασμα, δεν αποτελεί νομοτελειακό φαινόμενο της φύσης.

4. Σχετικά με τις εναπομείνουσες χώρες του σοσιαλισμού, θέλω να εκφράσω καυτά ερωτήματα και προβληματισμούς. Υπάρχει σοσιαλισμός στη μεγάλη και αχανή χώρα που λέγεται ΚΙΝΑ; Η μήπως είναι ένα προκαταρκτικό στάδιο, όπως συνέβη και στη Σοβιετική Ενωση και να περάσει κι αυτή στα δίχτυα μιας κλίκας, αλλά Γκορμπατσόφ - Γιέλτσιν και ΣΙΑ; Γιατί, πώς εξηγούνται γεγονότα και περιστατικά που δικαιολογούν τα παρακάτω ερωτηματικά;

1. Δεν ψήφισε κατά της κήρυξης πολέμου από τους Αμερικανούς στον Περσικό, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν χιλιάδες άμαχοι από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς ακόμη και σε νοσοκομεία;

2. Δεν ψήφισε κατά, στην απόφαση του ΟΗΕ - όργανο των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών - για αποπομπή της Γιουγκοσλαβίας από τον Οργανισμό, μια χώρα που μετείχε στον αντιφασιστικό αγώνα '41-'45 με χιλιάδες θύματα;

3. Δεν περιφρόνησε την παγκόσμια γνώμη κατακραυγής για απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών, όπως ακριβώς η καπιταλιστική Γαλλία;

4. Σήμερα στην Κίνα ορθώνονται τεράστιοι ουρανοξύστες, δημιούργημα πολυεθνικών εταιριών και γεννάται το ερώτημα πώς αυτές οι πολυεθνικές βασίζονται και επενδύουν τεράστια κεφάλαια με αμφίβολο τέλος; Μήπως έχουν κάποια βάση, όπως π. χ. η ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ και άλλοι στη Σοβιετική Ενωση; Και τελειώνοντας, αναρωτιέμαι, όπως και εκατομμύρια άνθρωποι σκεπτόμενοι ρεαλιστικά, πώς είναι δυνατόν η ηγέτιδα του ιμπεριαλισμού να θεωρεί τη χώρα αυτή του σοσιαλισμού, δηλαδή του πιο άσπονδου εχθρού του ιμπεριαλισμού, μάλλον ευνοούμενο κράτος;

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ν. ΚΑΡΑΚΙΤΗΣ

ΚΟΒ Κέντρου Βόλου