Στο αναμορφωτήριο - φυλακή ανηλίκων της Κηφισιάς

Μανιασμένα τσακάλια πέφτουνστα παιδικά κορμιά για να κορέσουν τα βρώμικαένστικτά τους

(Πρόλογος)

Ιστορικό ντοκουμέντο αποτελεί η καταγγελία στα χρόνια του εμφυλίου, 23 μικρών παιδιών που "φιλοξενήθηκαν" στοΑναμορφωτήριο - Φυλακή, που είχε ιδρυθεί στην Κηφισιά. Τα πιο μικρά παιδιά σώζονταν εάν απαρνιόνταν τους γονείς τους και δέχονταν να φύγουν απ' την Ελλάδα.

Αποσπάσματα της καταγγελίας, λόγω οικονομίας χώρου, δημοσιεύουμε πιο κάτω, αφήνοντας τους αναγνώστες μας να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Να διευκρινίσουμε μόνοότι και στο αναμορφωτήριο στην Κηφισιά είχαν κλειστεί παιδιά, που οι πατεράδες τους ήταν μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και παιδιά που οι γονείς τους βρίσκονταν σε φυλακές, ξερονήσια, ή κρύβονταν για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Η καταγγελία των παιδιών στάλθηκε στον υπουργό τότε Δικαιοσύνης Λαγάκο, στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, στον αρχιεπίσκοπο, στον Αστυνομικό διευθυντή Δ. Βρανόπουλο, ενώ παρόμοια καταγγελία είχε σταλθεί και στον προκάτοχό του Αγγελο Εβερτ. Φυσικά τα πρωτάκουστα αυτά εγκλήματα δε συγκίνησαν στο ελάχιστο τα τέρατα του νεοελληνικού φασισμού:

".... Από τις αρχές του 1948 η διεύθυνσητου "Αναμορφωτηρίου" εγκαινίασε την πολιτική του αφανισμού με τη μέθοδο της πείνας. Σάπιες σαρδέλες, λαχανίδες, πατάτες νερόβραστες και όσπρια σκουληκιασμένα και τσάι με σταφιδίνη, ήταν το καθημερινό μας συσσίτιο. Μέρα με τη μέρα η ζωή μας γινόταν αφόρητη. Στις αρχές του Ιούνη περνάμε καινούρια φάση. Με επικεφαλής τον διευθυντή Μουζάκη, τους φύλακες Σκιζά, Ξυδέα, Βάλι, Νικήτα, Σιώρη, Κατσαμπούλα, Γούλα κλπ. και τους χίτες ποινικούς Λεμπέση, Σιγούρο, Καρδαμίτση, Χαλκιά, Λιβέρη, Σιγάλα και άλλους, μας συγκεντρώνουν στο προαύλιο, κάνουν κλοιό γύρω μας και με αφορμή ότι δήθεν δεν πήραμε το τσάι με σταφιδίνη, πέφτουν πάνω μας με κτηνώδικους αλαλαγμούς χτυπώντας αλύπητα με γκλομπς στο σωρό. Μια ώρα κράτησε το μακελειό και κάθε λεπτό της ένα κορμί έπεφτε ματωμένο, ενώ πάνω του συνέχιζε ο χορός των κανιβάλων με τις αρβύλες και τα ρόπαλα...

... Ξετρελαμένα από τον πανικό τρέχουμε κάπου να κουρνιάσουμε, να ξεφύγουμε το μακελειό, μα παντού μάς βρίσκει η μανία του φονιά. Χιλιοματωμένους μας ρίχνουνε με κλωτσιές στο τσιμέντο της αυλής. Πάνω από τη σκάλα της βεράντας οι διάδρομοι γεμίζουν λυπόθυμα κορμιά. Τραβώντας από τα πόδια, ενώ σε κάθε σκαλοπάτι χτυπώντας το αναίσθητο ματωμένο κεφάλι μας, μας κατεβάζουν στα πειθαρχεία...

Ο σκοπός τους είναι ξεκάθαρος: Να κάνουμε δήλωση. Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, από την ψυχολογική βία των βασανισμών, την απειλή της εξόντωσης, με τρόπους αφάνταστα κτηνώδικους, το ηθικό κουρέλιασμα με τον αισχρό βιασμό του κορμιού και της ψυχής, με τελικό σκοπό τη δημιουργία του ομαδικού πανικού και του διαρκούς ψυχικού άγχους που θα μας μετέτρεπε σε κουρέλια, σωματικά και ηθικά, ένα άβουλο και ασυνείδητο κοπάδι πανικόβλητων ζώων, χωρίς καμιά αρχή και κανένα ανθρώπινο γνώρισμα, για να μας ρίξουν κατοπινά στο βούρκο τηςδιαφθοράς και της ατίμωσης με πρώτο σκαλοπάτι την ντροπιασμένη δήλωση. Οποιαδήποτε ώρα της νύχτας άνοιγαν τους θαλάμους και έπαιρναν όσους και όποιους ήθελαν...

Σ' έναν κουβά με βρωμιές βουτούσαν το κεφάλι μας για να μας μπάσουν στο γραφείο. Ο Μουζάκης μάς έδειχνε το χαρτί της δήλωσης. Στην άρνησή μας, καινούριος κατακλυσμός από χτυπήματα επακολουθούσε, στο διάδρομο παιζόταν πάλι το "Μπαλόνι" για να καταλήξουμε τελικά στα πειθαρχεία, όπου είχαν στήσει το στρατηγείο τους οι άσοι τους, βασανιστές Λεμπέσης, Λιβέρης, Σιγούρος κλπ., ποινικοί χίτες, με την καθοδήγηση και παρουσία του υπαρχιφύλακα Ρήγα, των φυλάκων Νικήτα, Σιώρη και άλλων. Το όργιο έφτανε στο κατακόρυφο. Δεμένους στη φάλαγγα, μας χτυπούσαν με τη σειρά με βάρδιες, με ρόπαλα, με συρματόσχοινα και με κάλτσες γεμάτες τσιμέντο. Στο στόμα μάς έχωναν σφουγγαρόπανα για να μη φωνάζουμε και κομμάτια σαπούνι που έπρεπε να τα φάμε σε ορισμένα λεπτά. Μας γύμνωναν και μας έκαιγαν τα γεννητικά όργανα με τσιγάρα και κάρβουνα. Εχωναν μέσα στο αποχετευτικό έντερο γκλομπς και αναμμένα τσιγάρα... Μας χτυπούσαν με σανίδες και μας ξεγύμνωναν για να κάνουν πραγματογνωμοσύνη, όπως έλεγαν, αν είμαστε κορίτσια ή αγόρια. Στο τέλος κάπνιζαν χασίς κι έπαιρναν τους μικρότερους για να κοιμηθούνε μαζί τους... Μας έδεναν στα συρματοπλέγματα ολόκληρη μέρα μέσα στο αυγουστιάτικο λιοπύρι και τη νύχτα μάς έκλειναν στο μπουντρούμι με μοναδική τροφή σαρδέλες χωρίς νερό... Μας έραβαν ταινίες στην πλάτη και το στήθος που από τη μια μεριά έγραφαν τα ονόματά μας αλλαγμένα με κατάληξη σλαβική, λ. χ. Τερλιμπάκος - Τερλιμπακόφ, Παρράς - Παρόφσκι, Μαλιάγκας - Μαλιγκόφ, Μάντζος - Μαντζόφ και από την άλλη τη λέξη "Βούλγαρος", με την υποχρέωση να τη φοράμε και στον ύπνο μας ακόμα. Μας διοχέτευαν ηλεκτρικό ρεύμα για να μας παραλύουν το νευρικό σύστημα. Μας υποχρέωναν ύστερα απ' αυτή την τρομερή κατάσταση και τη φοβερή εξάντληση να δίνουμε 450 γραμμάρια αίμα κάθε φορά για το μέτωπο...

Μα τα κτήνη εκτός απ' όλα αυτά χρησιμοποίησαν και τη μέθοδο του ανήθικου βιασμού και της ασέλγειας, για να μας κουρελιάσουν το ηθικό, να μας αφαιρέσουν κάθε ανθρώπινη σκέψη, πράγμα που θα τους διευκόλυνε στον σκοπό τους, να μας λυγίσουν και ακόμα για να ικανοποιούν το διαστρεβλωμένο σεξουαλισμό τους. Οι αποθήκες, τα μαγειρεία, το μπάνιο, τα πειθαρχεία μα και οι θάλαμοι ακόμα, είχαν μετατραπεί σε χαρέμια από τους χίτες βασανιστές Λεμπέση, Καρδαμίτση, Σιγούρο κλπ., από τον υπαρχιφύλακα Ρήγα και τους φύλακες Σχίζα, Βάλι, που οργάνωναν την όλη κίνηση. Με την απειλή του βασανισμού και την τρομοκρατία έπαιρναν από τους θαλάμους τη νύχτα αγόρια μικρά και μεγάλα, διαλέγοντας τα ομορφότερα και τα βίαζαν ομαδικά. Ηταν τέτοιο το όργιο της ασέλγειας ώστε μέσα σε μια νύχτα το 14χρονο παιδί Κωνσταντίνος Κ. από τη Ρούμελη, έπαθε ακατάσχετη αιμορραγία και έξοδο τουεντέρου...

Και όταν κάτω από τις συνθήκες αυτές αρχίσαμε να υπογράφουμε την άτιμη δήλωση, τότε μας έσπρωχναν πάλι με το ξύλο και την απειλή να κτυπήσουμε εκείνους που δεν είχαν λυγίσει ακόμα για να μας φτιάξουν και μας δήμιους και βασανιστές, που σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσαμε πια να ζητήσουμε και να πάρουμε τη συγνώμη του Λαού μας...".

Ακολουθούν οι υπογραφές 23 νέων,από το "Αναμορφωτήριο" της Κηφισιάς που είχαν μεταφερθεί σαν κατάδικοι στις φυλακές Ιτζεδίν της Κρήτης στα 1950. Η καταγγελία φέρει ημερομηνία 8 Ιουλίου 1950.