Να συνδέσουμε το στόχο με την οργανωτική δομή του Κόμματος

Ο στόχος που βάζει το Κόμμα, για το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο, είναι φανερό ότι είναι ιστορική ανάγκη που επιβάλλεται από τους σημερινούς συσχετισμούς, που κλείνουν υπέρ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, καθώς επίσης από τις σημερινές αλλά και τις μελλοντικές ανάγκες του εργατικού κινήματος. Για να αναποδογυρίσουμε όμως τη Γη, και αυτό θέλουμε εμείς να κάνουμε με το μέτωπο, χρειαζόμαστε, ένα μοχλό και ένα σημείο να τον στηρίξουμε. Τον μοχλό τον έχουμε, είναι το κόμμα νέου τύπου, μας μένει να τον στηρίξουμε στο κατάλληλο σημείο. Το σημείο αυτό είναι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, στον οποίο η αναλογία δημοκρατίας και συγκεντρωτισμού κρίνει την καταλληλότητά του στην κάθε εποχή. Εδώ λοιπόν πρέπει να δώσουμε μεγάλο βάρος και μελέτη:

1. Οποιουσδήποτε στόχους και να έχει κάποιο μέτωπο, πρέπει καταρχήν να είναι μαζικό. Δηλαδή επιβάλλεται να τραβήξουμε τις μάζες με το μέρος μας. Για τα μέλη του Κόμματος αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανοιχτούν στον κόσμο, να αποκτήσουν διαφορετική μορφή δράσης από αυτή που μέχρι τώρα είχαν, τη συνεσταλμένη και κάπως φοβισμένη. Αυτό μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ αν το κάθε μέλος παίρνει πρωτοβουλίες στο χώρο του.

2. Ο ιμπεριαλισμός έχει αποθρασυνθεί. Η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με αποτέλεσμα στο προσεχές μέλλον οι κοινωνικές εκρήξεις, ενάντια στην εκμετάλλευση να πληθαίνουν. Υπάρχει - περίπτωση, λόγω των παραπάνω, το Κόμμα να περάσει ακόμα και στην παρανομία (πράγμα που το προβλέπει το σχέδιο Καταστατικού άρθρο 4. παράγραφος 7). Αρα, παρόλο που σε κατάσταση "ελεύθερης" δράσης, η δημοκρατία γενικά πρέπει να είναι πιο αναπτυγμένη, από το συγκεντρωτισμό. Θα πρέπει να βρούμε ένα τέτοιο οργανωτικό σχήμα, που τα δύο παραπάνω στοιχεία θα είναι ισότιμα, ενώ παράλληλα θα ετοιμάζει τα μέλη και το Κόμμα και για παράνομη δράση.

3. Τα μέλη θα πρέπει να μάθουν να λειτουργούν και μέσα σε πιο ρευστές οργανωτικές δομές, όπως θα είναι, τουλάχιστον στην αρχή, οι δομές του μετώπου (οι μικροαστικές συνήθειες των εργαζομένων δε θα εξαλειφθούν μέσα στο μέτωπο αμέσως).

4. Το πρώτο μέρος του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, η δημοκρατία, δεν μπορεί να δοθεί άμεσα από το Καταστατικό. Αυτό γιατί μέσα στο Κόμμα η δημοκρατία παίρνει διάφορες μορφές από τις αστικές (ελευθερία λόγου κλπ) μέχρι τις επαναστατικές (πρόσβαση στη γνώση κλπ). Μέσα από το Καταστατικό μπορούν να διασφαλιστούν μόνο οι βασικές, αλλά και πολύ γενικές αρχές της δημοκρατίας, κυρίως διαδικαστικά θέματα.

Προτείνω:

1. Ουσιαστική επεξεργασία των αποφάσεων και συγκεκριμενοποίησή τους, όσο κατεβαίνουμε προς τη βάση, έτσι ώστε όταν φτάνουν στην ΚΟΒ να έχουν τη μορφή συγκεκριμένης χρέωσης σε μια μικρή ομάδα (2,3 ή 4) μελών. Ετσι θα δραστηριοποιηθούν όλοι οι σύντροφοι και σιγά σιγά αυτό θα γίνει συνείδηση και θα παίρνει τη μορφή των πρωτοβουλιών.

Για μια τέτοια επεξεργασία των αποφάσεων, πρέπει να θεσμοθετηθούν παράλληλα σε ΚΑΘΕ καθοδηγητικό σκαλοπάτι του Κόμματος, ένα είδος επιτροπών, που θα ασχολούνται με τα ζητήματα και τα αιτήματα των βασικών κινημάτων της εποχής μας και αυτών που θα εμφανίζονται στην πορεία. Τέτοια κινήματα είναι σήμερα ΕΙΡΗΝΗ - ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΑΝΕΡΓΙΑ - ΓΥΝΑΙΚΕΣ κλπ. Οι επιτροπές αυτές θα συνεργάζονται μεταξύ τους. Σκοπός τους θα είναι η εκλαϊκευση των θέσεών μας για τα κινήματα αυτά, που πρέπει να υπάρχουν και να δρουν μέσα από το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο. Θα έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα στα ήδη υπάρχοντα καθοδηγητικά όργανα και θα συμβάλλουν ουσιαστικά στην προσαρμογή της ιδεολογίας μας σε κάθε χώρο. Θα πρέπει επίσης να έχουν ένα μέρος της ευθύνης για τη δράση του Κόμματος στον τομέα τους.

Το κάπως περίπλοκο αυτό σύστημα εκτός από τη βοήθεια που θα δώσει για τη δημιουργία του μετώπου και το δυνάμωμα του Κόμματος, θα ευνοήσει όπως καταλαβαίνει κανείς και στην ανάδειξη στελεχών, ενώ η αποκέντρωση που θα γίνει μ' αυτό τον τρόπο θα οδηγήσει στη συνειδητοποίηση του κάθε μέλους του Κόμματος για την ανάγκη των πρωτοβουλιών και έτσι το Κόμμα θα είναι έτοιμο για δράση σε κάθε κατάσταση.

2. Οι αποφάσεις που παίρνονται από τα διάφορα σώματα, να επανεξετάζονται, αν κάποιο, αρκετά μικρό αλλά και υπολογίσιμο τμήμα του σώματος διαφωνεί μ' αυτές. Το ποσοστό του τμήματος αυτού, σε σχέση με όλο το σώμα, να καθοριστεί από το Συνέδριο.

3. Τα στελέχη να κριτικάρονται και ονομαστικά από τα παρακάτω ή ισότιμα στελέχη και μέλη, που έχουν αναλάβει να καθοδηγούν ή με τα οποία δρουν μαζί.

Το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην πείρα από τον ελληνικό καπιταλισμό. Χρειάζεται τη συνεργασία και την εμπειρία του διεθνούς εργατικού κινήματος. Εχω την εντύπωση ότι φοβόμαστε να πούμε τη λέξη "Διεθνής" (πουθενά δεν αναφέρεται στα κείμενα ότι πρέπει να έχουμε σκοπό την ίδρυση Διεθνούς οργάνωσης των εργατών, παρά μόνο την περιγράφουμε σαν τέτοια). Ισως ο φόβος αυτός να προέρχεται απ' το ότι είναι πολύ λίγα τα ώριμα επαναστατικά κόμματα (αφού τα περισσότερα ψάχνονται ακόμα μετά την ανατροπή) και ακόμα λιγότερα είναι τα μαζικά κομμουνιστικά κόμματα. Αν παρατηρήσουμε την κατάσταση των σοσιαλιστικών κομμάτων πριν την ίδρυση της ΙΙΙ Διεθνούς, θα δούμε ότι και αυτά δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Η προδοσία της ΙΙ Διεθνούς από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα είχε απομαζικοποιήσει και τα περισσότερα είχαν μόνο τα γενικά χαρακτηριστικά του προλεταριακού κόμματος, δηλ. αναγνώριζαν την ανάγκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και της δικτατορίας του προλεταριάτου. Βέβαια αυτοί είχαν και έναν Λένιν, αλλά και εμείς θα τον βρούμε.

Ενα άλλο θέμα που ήθελα να θίξω είναι αυτό της κυβέρνησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου. Ενώ σε όλο το σχέδιο Προγράμματος το περιγράφουμε σαν συμμαχία του προλεταριάτου για τη διάλυση του καπιταλισμού στη χώρα μας (μην ξεχνάμε ότι στο μέτωπο θα υπάρχουν και τα πολυάριθμα μικροαστικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας), το βάζουμε στο τέλος να παίρνει την εξουσία (έστω και με την πρωτοπορία των εργατών - κομμουνιστών) και θέλουμε αυτή η εξουσία να είναι και σοσιαλιστική. Εχω και πάλι την εντύπωση ότι φοβόμαστε μην τυχόν τους ρίξουμε. Σε τι; Στη μοιρασιά της εξουσίας;

1. Το θέμα της εξουσίας είναι το σημαντικότερο. Για να καταληχτεί πρέπει να εξεταστεί κάθε πλευρά του μετώπου στην κατάσταση που θα βρίσκεται ΤΟΤΕ. Ποιος είναι ο σκοπός του κάθε τμήματος που το αποτελεί; Ποια είναι τα συμφέροντα του καθενός; Ολα αυτά πρέπει να είναι ξεκάθαρα.

2. Την έχουμε πατήσει πολλές φορές με το θέμα αυτό. Ας βάλουμε κάποτε μυαλό (χωρίς βέβαια να μας γίνεται και φοβία).

3. Ο Λένιν όντως είχε σκοπό να πάρει την εξουσία με τους συμμάχους του προλεταριάτου. Ομως οι σύμμαχοι αυτοί ήταν σύμμαχοι για το σοσιαλισμό και όχι ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στα μονοπώλια.

4. Τα Σοβιέτ έτυχε να βολεύουν και να έχουν έμφυτες τις δυνατότητες σοσιαλιστικής μετατροπής τους. Ποιος μας λέει ότι οι μορφές αυτοοργάνωσης του μετώπου θα έχουν αυτές τις δυνατότητες;

Το θέμα της εξουσίας είναι θέμα εκείνης της στιγμής που θα γκρεμίζεται ο καπιταλισμός. Ως τότε θέλει συνεχή μελέτη όλων των επαναστάσεων συνεχή εμβάθυνση με επιστημονικό τρόπο στις διάφορες εξουσίες που εγκαθιδρύθηκαν με παρόμοιο τρόπο. Η μελέτη λοιπόν θα μας βγάλει από αυτό το φαινομενικό αδιέξοδο και όχι η Πυθία των Δελφών. Αν θα γίνει αυτό ή αν θα γίνει εκείνο, θα εξαρτηθεί από το ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος μέσα στο μέτωπο και από τη δική μας δράση. Το σημείο αυτό του Προγράμματος θα πρέπει να διατυπωθεί κάπως αλλιώς, πιο ξεκάθαρα.

Είμαι βέβαιος ότι η τελική διαμόρφωση των κειμένων του Συνεδρίου θα εκφράζει απόλυτα το βαθμό ωριμότητας του Κόμματος και ότι θα είναι η μοναδική δυνατή και εφαρμόσιμη λύση των προβλημάτων του λαού μας. Αν εντείνουμε τους ρυθμούς μας και στηριχτούμε στις δυνάμεις μας, ο σοσιαλισμός δε θα είναι μακριά.

ΠΕΤΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

Μέλος του Συμβ. Σπουδ. Θεσ/νίκης της ΚΝΕ