Μερικές σκέψεις γύρω από ορισμένα προβλήματα της εποχής μας

Τον τελευταίο καιρό, πολλά λέγονται και ακούγονται γύρω από κάποια προβλήματα στο ελληνικό και παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, π. χ. οι νίκες των σοσιαλιστικών (πρώην κομμουνιστικών) κομμάτων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπως και της πρώην ΕΣΣΔ.

Αν προσέξουμε, όμως, καλά, θα δούμε ότι τα κόμματα αυτά απέχουν πολύ από τα πρώην κομμουνιστικά κόμματα των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Απέχουν πολύ και πολιτικά και ιδεολογικά. Τα πιο πολλά - αν όχι όλα - είναι πιο πολύ σοσιαλδημοκρατικά, παρά σοσιαλιστικά. Γιατί, πώς αλλιώς θα τα ονομάσεις, όταν τα περισσότερα είναι υπέρ της οικονομίας της αγοράς, υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης ή υπέρ του ΝΑΤΟ; Είναι, δηλαδή, κάτι το αδιανόητο για ένα μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα νέου Τύπου. Πόσα από αυτά τα κόμματα δεν έχουν μέσα τους και μια μικρή ή μεγάλη δόση εθνικισμού ή θρησκοπιστίας;

Δίχως να παραγνωρίζεται ή να υποτιμάται η μεγάλη εκλογική επιτυχία - 22% περίπου - του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας, τι έγινε με το άλλο κομμουνιστικό κόμμα, μαρξιστικού - λενινιστικού χαρακτήρα, το ΚΕΚΡ; Γιατί δεν κατόρθωσε να ξεπεράσει το φράγμα του 5%, του άδικου και αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου, γερμανικής έμπνευσης; Γιατί υπάρχει αυτή η τόσο μεγάλη πολυδιάσπαση και ασυνεννοησία των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων; Πόσα, ακόμα, πρέπει να περάσουνε για να παραμερίσουν αυτά που τους χωρίζουν - χωρίς βέβαια να γίνουν ιδεολογικές υποχωρήσεις - και να δημιουργηθεί έτσι ένα λαϊκό μέτωπο, μια ένωση ΚΚ, μια ομοσπονδία ΚΚ. Πρωταρχική ανάγκη για τα ΚΚ είναι οι ανάγκες και οι αγωνίες της εργατικής τάξης και των άλλων στρωμάτων (μικρομεσαίων, αγροτών, προοδευτικής διανόησης). Φαντάστηκε κανείς τι εκλογικά αποτελέσματα θα υπήρχαν σ' αυτές τις εκλογές (για τη ρωσική Δούμα), αν όλα αυτά τα κόμματα είχαν κατέβει μαζί σ' ένα λαϊκό μέτωπο; Δε θα ήταν μόνο ένα 30%, όπως γράφει κάπου ο "Ρ", κάνοντας απλή πρόσθεση στα ποσοστά των κομμουνιστικών, σοσιαλιστικών, αριστερών και προοδευτικών κομμάτων, αλλά, πολύ μεγαλύτερο ποσοστό. Δίχως βέβαια να ισχυρίζομαι ότι θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο πείραμα των Ελλήνων κομμουνιστών, δημιουργώντας ένα ρωσικό "ΣΥΝ", αν και θα είχαν την ελληνική εμπειρία για να μην κάνουν τα ίδια λάθη με εμάς. Θα μου πείτε, βέβαια, δύσκολοι καιροί για τους "πρίγκιπες" και ακόμη πιο δύσκολοι, θα έλεγα εγώ, για τους κομμουνιστές.

Αλλωστε, φάνηκε και εδώ στην Ελλάδα με τη δικιά μας διάσπαση δυόμισι χρόνια μετά, και 3 χρόνια μετά το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ και ακόμη αγωνιζόμαστε να ανασυγκροτηθούμε και να οικοδομήσουμε σωστά το Κόμμα μας, παρά τα σκαμπανεβάσματα και τα πισωγυρίσματα. Φυσικά θα ήταν πιο εύκολο για μας, αν οι διεθνείς συγκυρίες ήταν πιο ευνοϊκές και τότε θα ήταν πιο εύκολα και για το ΚΚΕ να εφαρμόσει όλα αυτά που είχαμε αποφασίσει στο 14ο Συνέδριο. Βέβαια, είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν όλες οι αποφάσεις με μεγάλη ευκολία, αλλά, κάτι κραυγές του στιλ "μην τους πιέζεις τόσο πολύ γιατί δεν είναι εποχές για πιέσεις", δε βοηθούν καθόλου στην εφαρμογή αποφάσεων ενός συνεδρίου. Πλησιάζουμε να πραγματοποιήσουμε το 15ο συνέδριο του ΚΚΕ, που θα είναι και προγραμματικό και καταστατικό συνέδριο. Ομως μας βρίσκει πάλι απροετοίμαστους, με ΚΟΒ και ανώτερες οργανώσεις να είναι - πολύ επιεικώς - "πεσμένες", με ΚΟΒ που δε συνεδριάζουν τακτικά, με Γραφεία ΚΟΒ, ΑΕ, ΝΕ να συνεδριάζουν μόνο για να συνεδριάζουν και να αποφασίζονται πράγματα που στη συνέχεια δεν εφαρμόζονται. Ο έλεγχος για την εφαρμογή των αποφάσεων είναι απλά επιφανειακός. Το θέμα δεν είναι ένα ΚΚ, όπως το ΚΚΕ, να έχει ΚΟΒ μόνο για να υπάρχουν. Εχουν πάψει πια να είναι οι ΚΟΒ το κόμμα στο χώρο τους, εδώ και πολλά χρόνια και ρωτάω, γιατί;

Πιστεύω, ότι το νυστέρι πρέπει να μπει βαθιά, πολύ βαθιά και να κόψει ό,τι μπορεί και πρέπει να κοπεί από τον κομματικό κορμό (ναι, παρά το γεγονός ότι αυτό τον καιρό χωλαίνουμε σε στρατολογίες νέων μελών). Ηδη έχει παραγίνει το πράγμα με την πλαδαρότητα, μη συμμετοχή σε συνεδριάσεις και συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις και διαδηλώσεις, μη τακτική πληρωμή των συνδρομών(και όταν αυτές πληρώνονται δεν ανταποκρίνονται στην καταστατική αρχή του 1% των εσόδων), μη αγορά και ανάγνωση του "Ριζοσπάστη" και της ΚΟΜΕΠ, με αποτέλεσμα να υπάρχει σταθερή πτωτική τάση και τεράστιο έλλειμμα στην "Τυποεκδοτική", οικονομικό τέλμα και τεράστια δυσκολία στη λειτουργία των κομματικών οργανώσεων.

Ολα αυτά και λόγω της μη παρουσίας μας στο χώρο ευθύνης της κάθε κομματικής οργάνωσης, δημιουργούν τη χαλάρωση των δεσμών ΚΚΕ - εργατικής τάξης, ΚΚΕ - κοινωνίας. Αν αυτό το φαινόμενο δεν αντιστραφεί τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για το κόμμα, αλλά πιο τραγικά θα είναι για την εργατική τάξη και τους φυσικούς της συμμάχους (αγρότες, μικρομεσαίοι) και γενικότερα για όλους τους ανθρώπους της δουλιάς και του μόχθου. Είναι η ώρα για όλους εσάς, όλους εμάς να βάλουμε το λιθαράκι μας για το καλό όλων μας και πάνω απ' όλα, για το καλό του τόπου μας.

Τώρα τα 2 ντοκουμέντα (Πρόγραμμα και Καταστατικό) είναι γραμμένα πολύ γενικά με πλούσιο σκόπιμο νεφέλωμα, με ήξεις αφήξεις, με "ναι μεν αλλά". Είναι ένα κακομαγειρεμένο φαϊ φτιαγμένο με περισσεύματα από το 10ο και 12ο Συνέδριο. Τα ντοκουμέντα τελικά είναι με λίγα λόγια πιο δεξιά και από τα κείμενα του 10ου Συνεδρίου. Αλήθεια, γιατί είναι παρεξηγημένη η δικτατορία του προλεταριάτου; - όπως γράφει στην προσυνεδριακή του συμμετοχή ο ΜΚ - Γιατί αυτή η φράση - όπως και πολλές άλλες - μπαίνουν σε εισαγωγικά;

Θα ήθελα να γράψω πάρα πολλά, όμως θα υπερκάλυπτα τους όρους του προσυνεδριακού διαλόγου και από την άλλη αναρωτιέμαι το γιατί θα πρέπει να γράψω - όταν διαβάζω - στον "καλό μου φίλο Ρ", "τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος στις συνεδριάσεις των ΚΟΒ και στις συνδιασκέψεις των αχτίδων, υπερψηφίζουν τα ντοκουμέντα".

Πότε, επιτέλους, θα μάθουμε να ψηφίζουμε (όταν ψηφίζουμε); Δηλαδή, όλα είναι σωστά; Ολα είναι όμορφα και ωραία; Η η συντριπτική πλειοψηφία των μελών ακολουθεί την πάγια τακτική "η καθοδήγηση ξέρει καλύτερα" ή "έλα μωρέ, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα", ή "μήπως αν πω τη γνώμη μου θα αλλάξει τίποτα".

Ναι, σύντροφοι, κάτι τέτοια είναι που μας σπρώχνουν κάθε φορά από το κακό στο χειρότερο. Ετσι, δεν είχε γίνει με το 13ο Συνέδριο και παρ' ολίγο να πάρουν το πάνω χέρι οι αναθεωρητές; Και δε θέλω να ακούσω τίποτα για ασφαλιστικές δικλείδες που έχει το κόμμα κλπ. Αλήθεια, γιατί δε γίνονται εκλογοαπολογιστικές στις ΑΕ και τις ΝΕ; Είχα άδικο όταν φώναζα εγώ μέσα σε συνεδρίαση της Επιτροπής Πόλης: "Δημιουργώντας ΑΕ παραβιάζουμε το Καταστατικό. Το Καταστατικό είναι ξεκάθαρο". ("ΑΕ". Μπορούν να δημιουργηθούν με απόφαση της ΚΕ, μόνο στις πόλεις της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και όταν συντρέχουν ειδικοί λόγοι"). Και όχι μόνο δεν εξηγήθηκαν οι "ειδικοί λόγοι", για τις τρεις παραπάνω πόλεις, αλλά το γενικεύουμε και για όλη την Ελλάδα.

Και συνεχίζω: "Αν θέλουμε να γενικεύσουμε κάτι τέτοιο, τότε πρέπει να εγκριθεί η γενίκευση αυτή από ένα έκτακτο συνέδριο ή έστω ένα πανελλαδικό σώμα" και παρακάτω: "Εγώ δε δίνω στην ΚΕ το δικαίωμα να αποφασίζει την καταστρατήγηση του καταστατικού".

Ορίστε, πάλι γλίστρησα στην παγίδα να γράψω πράγματα που δε θα έπρεπε να γράψω και δίνω το δικαίωμα σε κάποιους να ασχοληθούν πάλι μαζί μου.

ΣΩΚΡ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Τριανδρία - Θεσσαλονίκη