Κρίσιμαζητήματα

Στην αρχή που δημοσιεύτηκαν τα τρία κείμενα (σχέδια) της ΚΕ, δεν είχα σκοπό να γράψω στο διάλογο. Γιατί γενικά, συμφωνώ με τα κείμενα, πέρα από μερικές μικρολεπτομέρειες και κάποιες παρατηρήσεις μου, στις διατυπώσεις τους. Ετσι, δε με πίεσε η ανάγκη να γράψω κάτι το ιδιαίτερο, το άξιο λόγου, αλλά και γιατί ίσως, μου δινόταν η δυνατότητα να πω τη γνώμη μου στο Συνέδριο. Με την έναρξη, όμως, του διαλόγου και το συνεχές ζέσταμά του, άλλαξα γνώμη. Ωστόσο, βέβαια, η πρόοδος ανάπτυξής του, παρά τις όποιες τοποθετήσεις - θετικές ή αντιπαραθετικές - είναι γόνιμος και συμβάλλει στον επιτυχή εμπλουτισμό των κειμένων, για τη λήψη ορθών αποφάσεων από το 15ο Συνέδριο και ιδιαίτερα, στην τελική μορφή των κειμένων του Προγράμματος και του Καταστατικού του Κόμματος (χωρίς να μας διαφεύγει ότι καραδοκούν τα τρωκτικά του οπορτουνισμού και οι ταξικοί μας αντίπαλοι για την όποια "ευκαιρία" τους παρουσιαστεί να την αξιοποιήσουν στη δουλιά τους).

Το 15ο Συνέδριο είναι προγραμματικό. Το Πρόγραμμά του, που θα αποφασίσουμε, θα είναι η συγκεκριμένη στρατηγική μας στις δοσμένες συνθήκες και πυξίδα της επαναστατικής πορείας του ΚΚΕ. Πρέπει, λοιπόν, το Πρόγραμμα, όχι μόνο να είναι όσο το δυνατόν πιο εύστοχο, αλλά ακόμη πρέπει να έχει καθαρότητα ανάπτυξης και να είναι προσιτό - κατανοητό. Να γίνεται με σαφήνεια συνειδητό, ότι ο άξονας πλεύσης του είναι η ιστορική αποστολή του ΚΚΕ, το γκρέμισμα του καπιταλισμού και η εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, της ανθρωπισμένης κοινωνίας.

Το νέο ιδιαίτερο βασικό στοιχείο του Προγράμματος, το οποίο αλλάζει από το προηγούμενο - τα δύο στάδια του Προγράμματος του 10ου Συνεδρίου, το αντιμονοπωλιακό και το σοσιαλιστικό - είναι ότι περνάμε σε μια ενιαία διαδικασία επαναστατικής πορείας, αντιιμπεριαλιστικής - σοσιαλιστικής πάλης. Γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες είναι πιο ώριμες από τότε και, παρά το ότι ο υποκειμενικός παράγοντας κρίσιμα έχει εξασθενίσει, εξηγεί και στηρίζει πολύ καλά, επιχειρηματολογημένα αυτή την αλλαγή, της ενιαίας επαναστατικής πορείας. Το Σχέδιο Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου κάνει διεξοδική ανάλυση στο σημαντικό αυτό ζήτημα. Ετσι, η ανάγκη της σοσιαλιστικής αλλαγής είναι τώρα πιο οξυμένη και αργά ή γρήγορα θα βρει τη δικαίωσή της.

Κρίσιμα ζητήματα:

1. Καρδιά του νέου Προγράμματος είναι το α/α/δ μέτωπο με συγκεκριμένη πλεύση τη σοσιαλιστική νίκη, τη σοσιαλιστική εξουσία. Αυτός ο στόχος θα είναι ο πιλότος της αντιιμπεριαλιστικής, αντικαπιταλιστικής συσπείρωσης και της όποιας πολιτικής συμμαχίας μπορεί να προκύψει στην πορεία. Ομως, η ανάπτυξη της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας θα είναι απόρροια της ισχύος της α. α. συσπείρωσης. Χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικοκοινωνικής συμμαχίας του α/α/δ μετώπου, θα πρέπει να είναι η αυτοτέλεια της κάθε πολιτικής δύναμης και η κύρια ηγετική δυναμική του Κόμματος της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων, το ΚΚΕ. Φυσικά, η δυνατότητα αυτή - η πιο πιθανή για τη μικρή μας χώρα - δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από τις εξωτερικές συνθήκες, τους αγώνες των εργαζομένων, των λαών και των προοδευτικών κινημάτων τους, ιδιαίτερα των χωρών του άμεσου περίγυρού μας. Προς αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντική η δυναμική της πρωτοβουλίας του Κόμματός μας, στην προσπάθειά του για τη συνεργασία των κομμουνιστικών κομμάτων και ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων. Οταν, μάλιστα, σήμερα οι ιμπεριαλιστές έχουν συγκροτήσει την ανώτερη μέχρι τώρα μορφή παγκόσμιου συντονισμού τους, με επικεφαλής τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Ενώ δεν υπάρχει συντονισμός του παγκόσμιου κομμουνιστικού και προοδευτικού κινήματος. Αλλά, ας μου επιτρέψετε ακόμη να σημειώσω, το πόσο βαραίνει η έλλειψη από πολλά χρόνια (1943) της Κομμουνιστικής Διεθνούς - η στρατηγική της δύναμη - για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα δεινά της, την εκμετάλλευση, την καταπίεση και τις ανθρωποσφαγές των ιμπεριαλιστών.

2. "Πολλά κόμματα δύο πολιτικές". Η θέση αυτή του Κόμματος συνέχεια επιβεβαιώνεται, όχι μόνο από μας, αλλά και από κάθε καλόπιστο πολίτη. Δεν έχει προκύψει τίποτε νέο αυτή τη στιγμή για αμφισβήτησή της και διαφοροποίησή της. Είναι η απόλυτη αλήθεια σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Επομένως, δεν υπάρχουν σήμερα περιθώρια για πολιτικές συμμαχίες, για το ΚΚΕ.(Μοχλός αυτή τη στιγμή της πάλης μας - όπως αναλύσαμε στην προηγούμενη παράγραφο - είναι το α/α/δ μέτωπο).

Σε δημοσιευμένο, όμως, άρθρο, στο "Ριζοσπάστη" για το διάλογο του 15ου Συνεδρίου βάλλεται πλάγια ή και κατευθείαν, η κύρια και σωστή αυτή πολιτική θέση του Κόμματος: Οτι μπλοκάρει τις προσπάθειες της δουλιάς μας στο μαζικό κίνημα, για την ανάπτυξη συνεργασίας και συσπείρωσής μας με τις πλατιές μάζες, οι οποίες βρίσκονται έξω από την εκλογική επιρροή του ΚΚΕ. Γιατί - λέει: - "υπολογίζουμε" ότι γενικά όλες τους είναι διαβρωμένες, χαλασμένες από τη σοσιαλδημοκρατία (σημείωση δική μου: Με τη βασική αυτή διαπίστωση του συντρόφου - που τα βάζει όλα σ' ένα τσουβάλι - αναρωτιέμαι πώς πέφτει τόσο πολύ έξω).

Ας δούμε τώρα συγκεκριμένα μια περικοπή του άρθρου του, που στηρίζεται σ' αυτή τη διαπίστωσή του: "Η κοινωνική αριστερά, που είναι αρκετά πιο μεγάλη από την άμεση εκλογική επιρροή του ΚΚΕ (και θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, ώστε, ας επιτραπεί να το πω, να συμβάλλουμε "να ανθίσουν όλα τα λουλούδια") δε διευκολύνεται να ξεμπλοκαριστεί. Οι αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις, μέσα στο μαζικό κίνημα, αυτοπεριχαρακώνονται, αυτομαστιγώνονται, κατασπαταλούν τις δυνατότητές τους στη μίζερη πολεμική, στην ισχυρογνωμοσύνη περί κατοχής της απόλυτης αλήθειας. Διστάζουν να δώσουν το χέρι στους κομμουνιστές, στο ΚΚΕ. Με τέτοιες λογικές, η στρατηγική μας πρόταση για αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο ακυρώνεται στην πράξη. Η πολιτική μας των συμμαχιών γίνεται γράμμα κενό κλπ. ". Εγώ δε θα κάνω κανένα σχόλιο. Είπα προηγούμενα τη γνώμη μου. Εσείς βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

3. Για τον κοινωνικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, απαραίτητο εργαλείο είναι η "δικτατορία του προλεταριάτου", που δεν έχει καμιά σχέση και, είναι ακριβώς το αντίθετο, από την απάνθρωπη δικτατορία της αστικής τάξης. Αλλά, η δημοκρατία της (δικτατορίας του προλεταριάτου) είναι χίλιες φορές καλύτερη από τη δημοκρατία της αστικής τάξης. Το Σχέδιο Προγράμματος στη Θέση 36, όπως και παρακάτω, αναλύει εκτεταμένα την ουσία της εξουσίας της (δικτατορίας του προλεταριάτου). Γενικά, είμαι σύμφωνος, με μια επιφύλαξη:Στη Θέση 36, στη δεύτερη παράγραφο, υπάρχει η διατύπωση: "Θα είναι η εξουσία που εκφράζεται με τον επιστημονικό όρο "δικτατορία του προλεταριάτου". Εχω τη γνώμη, ότι δε χρειαζότανε να προσθέσουμε τον "επιστημονικό όρο". Ποια η ανάγκη; Για να πέσουμε στα μαλακά και να μην εξαγριώσουμε τους ταξικούς μας αντιπάλους; Νομίζω ότι πέφτουμε πολύ έξω. Η λαϊκή παροιμία λέει: Αν δε σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν κάνεις.

Εμείς οι κομμουνιστές δεν ήμασταν ποτέ υπέρ της βίας, γιατί αγαπάμε τους ανθρώπους. Αλλά, αυτό δεν εξαρτάται μόνο από τους εαυτούς μας. Ετσι, το πέρασμα στη σοσιαλιστική κοινωνία προϋποθέτει ακόμη, ότι έχουν παρθεί όλα τα μέτρα εξουδετέρωσης της δυνατότητας άσκησης κατασταλτικής βίας από τους καπιταλιστές, να αποτρέψουν την πραγματοποίησή της. Επίσης, με την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνίας - μεταβατικής κοινωνίας για τον κομμουνισμό - χρειάζεται δημοκρατική επαγρύπνηση και περιφρούρησή της, για να τη διαφυλάξει από τον ταξικό της εχθρό, ο οποίος πάντα θα απεργάζεται την ανατροπή της, με την επαναφορά της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αυτές τις προϋποθέσεις, τα μέτρα για το πέρασμα, τη δημοκρατική επαγρύπνηση, την υπεράσπιση και τη διαφύλαξη της σοσιαλιστικής κοινωνίας τα εκφράζει η δικτατορία του προλεταριάτου.

ΜΑΡΙΝΟΣ ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ