Για το Σχέδιο Προγράμματος

Στη Θέση 2 αναφέρεται ότι: Στους κόλπους του ιμπεριαλισμού διαμορφώθηκαν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό και παρακάτω: Παρά τις ανατροπές που συνέβησαν στο τέλος του 20ού αιώνα παραμένει η νομοτελειακή αναγκαιότητα για το σοσιαλισμό και στη συνέχεια δίνεται η πραγματική εικόνα της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Επειδή, μετά την ανατροπή εντάθηκε πιο συστηματικά η προπαγάνδα από τις δυνάμεις του καπιταλισμού, που υποστηρίζει ότι το πείραμα για το σοσιαλισμό απέτυχε και το πιο καλό σύστημα είναι το καπιταλιστικό και γι' αυτό είναι αναντικατάστατο. Μεγάλη μερίδα του λαού πέφτει θύμα αυτής της προπαγάνδας και από άγνοια πιστεύει ότι, αφού ο σοσιαλισμός ανατράπηκε στη Σοβιετική Ενωση, που αποτελούσε το στήριγμα, δε γίνεται τίποτα. Δεν κατανοεί την αναγκαιότητα και τη νομοτελειακή εξέλιξη της κοινωνίας και γι' αυτό δεν πιστεύει ότι οι λαϊκές δυνάμεις είναι σε θέση να ανατρέψουν το καπιταλιστικό σύστημα. Παρά το γεγονός ότι βλέπει τα προβλήματα, ζει την κατάσταση που υπάρχει, οδηγείται στην απογοήτευση, στην αδράνεια και τη μοιρολατρία. Γι' αυτό πιστεύω, ότι από την αρχή πρέπει να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα:

Οπως στη φύση δρουν οι φυσικοί νόμοι, που οδηγούν στις μεταβολές, έτσι και στην κοινωνία δρουν οι οικονομικοί νόμοι.

Η κίνηση της κοινωνίας και οι αλλαγές των συστημάτων δεν είναι επινόηση κανενός, αλλά αποτέλεσμα της δράσης αυτών των νόμων. Για να παραχθούν τα διάφορα προϊόντα χρειάζονται μέσα, εργαλεία, κτίρια, μηχανές, ενέργεια, πρώτες ύλες κλπ. Ολα αυτά ονομάζονται μέσα παραγωγής. Για να μπουν σε κίνηση αυτά τα μέσα είναι απαραίτητος ο άνθρωπος. Ολα αυτά ονομάζονται παραγωγικές δυνάμεις. Η αποφασιστική δύναμη της παραγωγής είναι ο άνθρωπος. Στη διαδικασία της παραγωγής, της ανταλλαγής, της διανομής και της κατανάλωσης των υλικών αγαθών, οι άνθρωποι έρχονται, ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, σε καθορισμένες κοινωνικές σχέσεις. Αυτές οι σχέσεις ονομάζονται παραγωγικές ή οικονομικές σχέσεις.

Βάση των παραγωγικών σχέσεων είναι η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Οπως είναι γνωστό, στην ταξική κοινωνία και στον καπιταλισμό, τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία των καπιταλιστών. Στον καπιταλισμό υπάρχει η ανειρήνευτη αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική καπιταλιστική μορφή της ιδιοποίησης. Αιτία της αντικατάστασης του ενός τρόπου παραγωγής από τον άλλο είναι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Η αντικατάσταση αυτή πραγματοποιείται ως αποτέλεσμα της ταξικής πάλης, των κοινωνικών επαναστάσεων. Η πάλη αυτή αποτελεί την κύρια κινητήρια δύναμη της ιστορίας. Οπως είπαμε πιο πάνω, οι αλλαγές των συστημάτων είναι αποτέλεσμα της δράσης των οικονομικών νόμων. Η κοινωνία δεν μπορεί αυθαίρετα να καταργεί τους οικονομικούς νόμους.

Σε κάθε κοινωνικό σύστημα λειτουργούν ειδικοί οικονομικοί νόμοι. Ομως, λειτουργούν και οι γενικοί, που ισχύουν σε κάμποσους τρόπους παραγωγής. Ενας από τους γενικούς νόμους είναι ο νόμος της αντιστοιχίας των παραγωγικών σχέσεων στο χαρακτήρα των παραγωγικών δυνάμεων.

Σύμφωνα με το νόμο αυτό, στο βαθμό που αναπτύσσονται οι παραγωγικές δυνάμεις, οι παλιές παραγωγικές σχέσεις αντικαθίστανται με νέες πιο προοδευτικές. Η παραβίαση του νόμου αυτού οδηγεί στη σύγκρουση και στην επανάσταση. Είναι γνωστή η πορεία των κοινωνικών επαναστάσεων και το πέρασμα από το πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα στο δουλοκτητικό, στο φεουδαρχικό, στο καπιταλιστικό και στο σοσιαλιστικό.

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι αντικειμενικοί οικονομικοί νόμοι καθορίζουν την πορεία της ιστορίας μόνο διά μέσου της σκόπιμης δραστηριότητας των ανθρώπων. Η δράση τους καθορίζεται από αντικειμενικά περιστατικά. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δράσουν αυθαίρετα, χωρίς να υπολογίσουν τις γύρω τους συνθήκες. Το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό είναι ένα κοινωνικό προτσές, το οποίο δεν μπορεί καθόλου να πραγματοποιηθεί μόνο του, χωρίς τη συμμετοχή των ανθρώπων.

Οι οικονομικοί νόμοι είναι αντικειμενικοί. Οπωσδήποτε θα ανοίξουν το δρόμο για να προχωρήσουν, θα υπερνικήσουν τα εμπόδια που στέκονται στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης της κοινωνίας. Αργά ή γρήγορα, θα βρεθούν οι κοινωνικές εκείνες δυνάμεις, που με αγώνα θα πετύχουν την πραγματοποίηση των απαιτήσεων των οικονομικών νόμων. Η εξέλιξη της κοινωνίας αποτελεί νομοτελειακή κίνηση και δεν μπορεί να την εμποδίσει κανείς. Οπως έγινε η αντικατάσταση των άλλων οικονομικών συστημάτων, έτσι και το καπιταλιστικό σύστημα θα παραχωρήσει τη θέση του και η κοινωνία θα βαδίσει προς την πρόοδο, προς το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ελάχιστα παραδείγματα από τη μαρξιστική - λενινιστική πολιτική οικονομία, που αποδεικνύουν την αναγκαιότητα της επανάστασης.

Σήμερα, σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, ο νόμος της αντιστοιχίας παραγωγικών δυνάμεων - παραγωγικών σχέσεων παραβιάζεται κατάφωρα. Με το πέρασμα του καπιταλισμού στο στάδιο του ιμπεριαλισμού, ο νόμος παραβιάζεται με σοβαρά κρισιακά φαινόμενα, συγκρούσεις και πολέμους, που τελικά οδήγησαν στην Οχτωβριανή Επανάσταση.

Η επιστημονική και τεχνολογική επανάσταση οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη παραβίαση. Ενώ συντελέστηκε μια τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, οι παραγωγικές σχέσεις μένουν οι ίδιες και χειροτερεύουν. Ενώ, δηλαδή, οι παραγωγικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν με τη σκληρή δουλιά των εργατών του χεριού και του μυαλού και δίνει τη δυνατότητα να παράγονται πολύ περισσότερα προϊόντα στον ίδιο χρόνο εργασίας και θα έπρεπε απ' αυτά τα προϊόντα να ωφελούνται οι κύριοι δημιουργοί τους, οι εργαζόμενοι και να βελτιώνονται οι συνθήκες δουλιάς και της ζωής τους, γίνεται εντελώς το αντίθετο. Ωφελούνται μόνο οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής. Οι καπιταλιστές. Ομως, αυτό έχει τις συνέπειές του. Η άνοδος της παραγωγής από τη μια και η συγκέντρωση του πλούτου, η χαμηλή αγοραστική ικανότητα και η εξαθλίωση από την άλλη, λόγω της μεγάλης εκμετάλλευσης που γίνεται στο λαό, οδηγεί στη στασιμότητα και την καταστροφή κλάδων ολόκληρων. Κυρίως, στην καταστροφή της βασικής παραγωγικής δύναμης - τον εργαζόμενο άνθρωπο.

Εκατομμύρια άνεργοι. Δισεκατομμύρια πεινασμένοι. Παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και την έλλειψη περίθαλψης. Παρασιτισμός, λοβιτούρες, απάτες, ληστείες, ναρκωτικά, συγκρούσεις, πόλεμοι κλπ. την ίδια ώρα τεράστιοι πόροι σπαταλώνται για σύνεργα του θανάτου, ενώ περιορίζεται η κοινωνική πρόνοια. Ολα αυτά δείχνουν ότι ο καπιταλισμός δεν έχει να προσφέρει τίποτα το καλό στην κοινωνία και το καπιταλιστικό σύστημα πρέπει να αλλάξει. Η ανάλυση που γίνεται στο κείμενο των Θέσεων δείχνει καθαρά ποια είναι η κατάσταση.

Είναι φανερό ότι οι συνθήκες είναι υπερώριμες για την επανάσταση με συγκεκριμένη πορεία για το σοσιαλισμό. Σοσιαλισμό, βέβαια, απαλλαγμένο από στρεβλώσεις, παραβιάσεις, αναθεωρήσεις, λάθη κλπ. Η πείρα από το πάθημα των ανατροπών, πρέπει να γίνει μάθημα και να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα για να μην έχουμε τα ίδια. Είναι απαραίτητη η σοβαρότερη μελέτη των συνθηκών και αιτιών, που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα, για να προφυλαχτεί το κίνημα, ώστε να μην επιτραπεί η επανάληψη του φαινομένου.

ΜΗΤΣΟΣ ΡΗΓΑΣ

Λουτράκι Κορινθίας