Συνεργασίες κλπ., κλπ.

Θεωρώ χρέος μου να συμβάλω και εγώ με τις όποιες γνώσεις μου στην προσπάθεια που κάνουμε, έτσι που το 15ο Συνέδριο να πλουτιστεί με όσες περισσότερες απόψεις των μελών, οπαδών και φίλων του Κόμματος της εργατικής τάξης, έτσι που να βγει από αυτό πιο δυναμωμένο στους αγώνες που μας περιμένουν.

Είναι αλήθεια (και σε αυτό θα επιμείνω περισσότερο), αφορμή, και έντονη μάλιστα, μου έδωσε το κείμενο του παλαίμαχου και αξιόλογου σ. Βάσου Γεωργίου (20.4.96), που ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέει ότι πρέπει να συνεργαστούμε με το "Συνασπισμό". Δηλαδή, με ποιους εννοεί; Με αυτούς που περιφέρονται από γυαλί σε γυαλί, συναγωνιζόμενοι ποιος θα ξεράσει περισσότερο το αντιΚΚΕ μένος του, σε αυτούς που με τα γραφτά τους γλείφουν εκεί που κάποτε έφτυναν, αραδιάζοντας με την καλοπληρωμένη πένα τους όσα ταξικοί μας αντίπαλοι δεν τόλμησαν, νομίζοντας ότι όσα περισσότερα γράφουν, τόσο μπόι μεγαλύτερο θα πάρουν. Πού, δε θα τους βρεις πλάι πλάι με το κατεστημένο; Στα συνδικάτα, σε μαζικούς φορείς, στην Αυτοδιοίκηση και δεν ξέρω και πού αλλού.

Μας λέει ο σ. Γεωργίου ότι και ο Λένιν συνεργάστηκε με τους μενσεβίκους κλπ. Θα του κάνω το χατίρι να το δεχτώ, αλλά ο σύντροφος ξέχασε. Κάτι τέτοιο κάναμε και εμείς με το "Συνασπισμό", τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Κάποιοι "σύντροφοι" έγιναν και αρνητές των δημοκρατικών διαδικασιών που καθόρισαν με όσες, κάποιες ψήφους την εκλογή της σ. Αλέκας ως Γενικής Γραμματέα του ΚΚΕ και αποχώρησαν από το Κόμμα που τους ανέδειξε, γράφοντας στα πιο παλιά παπούτσια τους το σεβασμό στην πλειοψηφία, αρνητές του Κανονισμού και των αρχών του Κόμματος, που κάποιοι και τώρα σύντροφοί μας λένε να τον αλλάξουμε ή να τον συμπληρώσουμε.

Φταίει ο κανονισμός ή φταίει ότι η κομματική πειθαρχία (και σε τέτοιους καιρούς) είναι κάπως και πολλές φορές και σε πολλούς τομείς σε λανθάνουσα κατάσταση, π. χ. πόσοι φίλοι και ακόμα μέλη του Κόμματος διαβάζουν το "Ριζοσπάστη" ή αδιαφορούν αν φτάνει παντού το μοναδικό μέσο πληροφόρησης και επικοινωνίας του Κόμματός μας.

Ακόμα και άλλα πολλά μπορεί να πει κανείς. Η συνείδηση των κομμουνιστών δεν είναι λάστιχο, φίλοι μου. Συμμετοχή στους μαζικούς φορείς, στα συνδικάτα, στις συνεδριάσεις των ΚΟΒ, στις κινητοποιήσεις και άλλα πολλά είναι μέσα στις υποχρεώσεις των κομματικών μελών. Ας ρωτήσει καθένας τον εαυτό του και τη συνείδησή του αν εκπληρώνει τις βασικές αυτές υποχρεώσεις και ας μην αποτολμούμε έναν Κανονισμό που να μας ξεφορτώνει από αυτές.

Αλλο ζήτημα, που έπεσε στην αντίληψή μου: Σε πολλά χωριά και κωμοπόλεις της χώρας μας όχι μόνο δεν πηγαίνει ο "Ριζοσπάστης", αλλά και η καθοδήγηση δε φτάνει εκεί.

Δεν είναι χώρος να μπω σε λεπτομέρειες, θα πω όμως ότι αν κάποιος κινούμενος ανταποκριτής του "Ριζοσπάστη" για επαφή και καταγραφή των προβλημάτων της επαρχίας δεν είναι εύκολος (όχι μην πείτε αδύνατος), τότε οι τοπικές ΚΟΒ θα έπρεπε και σε αυτόν τον τομέα να ανταποκριθούν και μπορούν, όπου υπάρχουν. Δε φτάνουν μόνο αποστήθιση και παράθεση κάθε φορά τσιτάτων των μεγάλων του μαρξισμού. Μαρξισμός είναι η καθημερινή επιβεβαίωση στην πράξη, στη ζωή και επειδή έναυσμα για το κείμενο μου έδωσε η αναφορά στο κεφάλαιο συνεργασίας, επανέρχομαι, και είναι νοητό ότι μπορούμε και πρέπει μέσα στους μαζικούς φορείς, στην Αυτοδιοίκηση αυτό να πραγματοποιείται όχι, όμως, με κομματικούς μηχανισμούς, που με την υπογραφή τους καλοδέχτηκαν τη "Λευκή Βίβλο" της ΕΕ και του Μάαστριχτ, που αρπάζει κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, που αποκτήθηκαν σε μακροχρόνιους αγώνες και με πολύ αίμα. Ας μην μπερδεύουμε τη λέξη συνεργασίες.

Ακόμη και κάπου αλλού απλώνουμε το χέρι και γνωρίζουμε ότι όλο και πιο πολλοί σύντροφοι και συναγωνιστές μας, που πλάι πλάι στο ίδιο χαράκωμα, σε όμορφους αγώνες, με τα πιο ωραία όνειρα στοχεύαμε σε ένα καλύτερο αύριο γι' αυτόν τον τόπο, νιώθουν σίγουρα ότι προδόθηκαν.

Σαν αγωνιστές γνωρίζουμε την αγάπη τους και πόσες θυσίες κάνανε γι' αυτόν το λαό και πιστεύουμε ότι, αν χρειαστεί, θα βρουν τη δύναμη να ξεχωρίσουν τη θέση τους. Εμείς τους αγαπάμε, τους θέλουμε κοντά μας και ελπίζω πως η προσωπική του καθενός ιστορία καθορίζει ότι θα βρεθούμε πάλι μαζί. Δεν τους χαρίζουμε σε κανέναν και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, έτσι που στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας να περπατήσουμε στον ίδιο δρόμο όπως και τότε, συντονίζοντας το βηματισμό μας για τα μελλούμενα και σίγουρα κάποια μέρα θα μας φαίνονται σαν ένα κακό όνειρο κάποιες διαφορές, που με τα ψευτοδιλήμματα των επαγγελματιών της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε θόλωσαν και κατά ένα μέρος το πέτυχαν, να σπάσουν μια ενότητα που τους τρόμαζε, μια ενότητα που την καθόριζαν οι αγώνες μας για την αγάπη μας για τον ΑΝΘΡΩΠΟ, για το ΛΑΟ μας, για την ΕΙΡΗΝΗ, για το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Ε! Λοιπόν, συνεργασίες με τον κόσμο αυτό ΝΑΙ και ο κόσμος αυτός, ο εξαπατημένος, μας αναζητά και εμείς, αν δε λέμε και ξελέμε, θα τον έχουμε σίγουρα δίπλα μας.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

ΑΛΕΚΟΣ ΓΚΟΛΦΙΔΗΣ

Χαλάνδρι

Υ. Γ. Οσο για τη δικτατορία του προλεταριάτου, μια καλύτερη ανάλυση για να συγκρίνει ο κόσμος με την αστική δημοκρατία (με κοινοβουλευτικό μανδύα) που το 1% κυβερνάει και νέμεται την εργασία του 99%, ανάλυση κατανοητή για να καταλάβει ότι η δικτατορία του προλεταριάτου είναι το ιδανικό της εργατικής τάξης για το πέρασμά της στο ανώτερο κοινωνικό σύστημα, στον κομμουνισμό.