Η εύκολη κριτική που γίνεται από ορισμένους συντρόφους στο Καταστατικό που εγκρίθηκε από το 9ο Συνέδριο και ίσχυε μέχρι το 13ο, ότι δεν εμπόδισε τη διάσπαση και άρα δε μας εξασφαλίζει, θα μπορούσε εύκολα να απαντηθεί με το επιχείρημα ότι αυτό που έφταιγε δεν ήταν το Καταστατικό, αλλά η μη τήρησή του. Δυστυχώς σήμερα το Σχέδιο Καταστατικού βάλλεται και από συντρόφους που θεωρούν ότι παραείναι συγκεντρωτικό, ότι η εποχή μας είναι διαφορετική από αυτήν της περασμένης δεκαετίας και πρέπει και εμείς να εκσυγχρονιστούμε.

Νομίζω, πως την ουσία τη διατυπώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο Λένιν στο "Ενα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω".

"Σε όσους έχουν συνηθίσει στην ευρύχωρη ρόμπα δωματίου και στις παντούφλες... του στενού οικογενειακού ομίλου, το επίσημο Καταστατικό φαίνεται και στενό, και στενόχωρο, και καταθλιπτικό, και χυδαίο, και γραφειοκρατικό, και δουλοπαροικιακό, και περιοριστικό, για το ελεύθερο "προτσές" της ιδεολογικής πάλης. Ο αρχοντικός αναρχισμός δεν καταλαβαίνει ότι το επίσημο Καταστατικό χρειάζεται ακριβώς για να αντικατασταθούν οι στενοί δεσμοί των ομίλων από τον πλατύ κομματικό δεσμό. Οι δεσμοί μέσα στον όμιλο ή ανάμεσα στους ομίλους δεν ήταν ανάγκη και δεν ήταν δυνατόν να κατοχυρώνονται επίσημα, γιατί στηρίζονταν στη φιλία ή σε αστήριχτη και όχι αιτιολογημένη "εμπιστοσύνη". Ο κομματικός δεσμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να στηρίζεται ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο, πρέπει να βασίζεται ίσα ίσα σε επίσημο "γραφειοκρατικά" (από την άποψη του απειθάρχητου διανοούμενου) διατυπωμένο Καταστατικό, που μόνο η αυστηρή τήρησή του μας εξασφαλίζει από τον ετσιθελισμό και τις ιδιοτροπίες των στενών ομίλων, από τον σκυλοκαβγά των στενών ομίλων, που λέγεται ελεύθερο "προτσές" της ιδεολογικής πάλης" (1).

Και ακριβώς αυτό είναι το νόημα. Να προφυλαχτούμε από τον "ετσιθελισμό" και τις "ιδιοτροπίες". Γιατί εκτός από τους προφανείς πρακτικούς λόγους, η θεσμοθέτηση των Επιτροπών Περιοχής κάνει πρακτικά δυνατό τον έλεγχο της ΚΕ και δεν "προσθέτει έναν γραφειοκρατικό μηχανισμό παραπάνω".

Επίσης, δε βλέπω, σε τι βλάπτει η εκλογή των αντιπροσώπων από τις Επιτροπές Περιοχών, αντί από τις Νομαρχιακές, αφού, ούτως ή άλλως, οι αντιπρόσωποι στις Επ. Περιοχών είναι εκλεγμένοι από τις Νομαρχιακές. Πολύ περισσότερο είναι ο μόνος τρόπος να ελέγξεις στελέχη (και να τα ψηφίσεις ή να τα καταψηφίσεις) σε επίπεδο Επ. Περιοχής.

Το μόνο που εξυπηρετούν απόψεις για την κατάργηση των Επ. Περιοχών είναι, την ανοργάνωτη δυσπιστία από τα κάτω, που μεταφράζεται σε δεσποτισμό στην πράξη, όποιου καταφέρει και αναρριχηθεί στην ηγεσία του Κόμματος, τη μετατροπή του κόμματός μας από προλεταριακό κόμμα νέου τύπου, σε πλαδαρό κόμμα - κίνημα. Δυστυχώς στην καθημερινή κομματική δουλιά γίνεται πολύ συχνά επίκληση στο κομματικό μας φιλότιμο για να βγουν οι πρακτικές δουλιές. Το Κόμμα τότε μόνο θα μπορεί να παίξει με σιγουριά το ρόλο του, όταν απαλλαχτεί εντελώς από το βραχνά του κομματικού πατριωτισμού και ηρωισμού, της κομματικής ηθικής αφ εαυτού με όλη τη φθορά και γκρίνια που κουβαλάν αυτές οι καταστάσεις και στηριχτεί από τις συγκεκριμένες οργανωτικές δομές που πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις στις πιο διαφορετικές συνθήκες και που μόνο αυτές είναι ικανές να εξασφαλίσουν ακριβώς τον κομματικό πατριωτισμό και ηρωισμό, την κομματική ηθική.

"Ασφαλώς, στο κόμμα μας δε θα βρεθεί ούτε ένας πρακτικός (χωρίς εισαγωγικά) που να μην καταλαβαίνει πως ίσα - ίσα η μορφή της δράσης μας (δηλαδή η οργάνωση) από πολύ καιρό έχει μείνει πίσω, απελπιστικά πίσω από το περιεχόμενο και ότι μόνο χαζογιάννηδες του κόμματος θα μπορούσαν να φωνάζουν σε βραδυπορούντες: Πάρτε βήμα! μη προσπερνάτε!... Το γεγονός ότι η μορφή δεν είναι γερή και ανεπτυγμένη, δε μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε παραπέρα σοβαρά βήματα στην ανάπτυξη του περιεχομένου, προκαλεί επαίσχυντη στασιμότητα, οδηγεί σε διασπάθιση δυνάμεων, σε αναντιστοιχία λόγων και έργων. Ολοι έχουμε καταστενοχωρηθεί γι' αυτή την έλλειψη αντιστοιχίας" (2). Δυστυχώς, 90 χρόνια μετά, τα λόγια αυτά ταιριάζουν ακριβώς με την περίπτωσή μας.

Ο περιορισμός των 400 λέξεων για το Σχέδιο Καταστατικού που έθεσε η Επιτροπή Προσυνεδριακού διαλόγου, κάνει απαγορευτική την παραπέρα έκθεση των απόψεών μου και των προτάσεών μου, για διορθώσεις στο Σχέδιο Καταστατικού και δε μου επιτρέπει να επιχειρηματολογήσω υπέρ της άποψής μου, ο γραμματέας της ΚΟΒ να εκλέγεται από το Γραφείο και να λογοδοτεί σε αυτό και όχι στη Συνέλευση, καθώς και στις ασφαλιστικές δικλείδες που πρέπει να προστεθούν στο Καταστατικό, ώστε να συνεχίζεται η δράση μας σε κάθε κατάσταση και σε παρανομία.

ΥΓ Το γεγονός ότι έδωσε η επιτροπή διπλάσιο χώρο στις στήλες του "Ριζοσπάστη" ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ σε απόψεις για το Σχέδιο Καταστατικού, από όσον η ίδια προέβλεψε και που όλως τυχαίως ήταν αντίθετες με το Σχέδιο Καταστατικού, στο σύνολό τους, ελπίζω να είναι θέμα που να απασχολήσει το Συνέδριό μας.

ΤΑΚΗΣ ΣΟΦΤΑΣ

Γραμματέας ΚΟΒ Ρέντη

1. ΑΠΑΝΤΑ ΛΕΝΙΝ: "Ενα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω", Τ.8, Σελ.391.

2. ΑΠΑΝΤΑ ΛΕΝΙΝ: ,Ενα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω", τ. 8, σελ. 387 - 388.