Παρατηρήσεις πάνω στα κομματικά Ντοκουμέντα και την πορεία του ΚΚΕ

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες.

1. Το φούντωμα της προσυνεδριακής συζήτησης πάνω στα Ντοκουμέντα, που θα συζητήσει το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, δείχνει, με τον πιο πειστικό τρόπο, το υψηλό επίπεδο δημοκρατίας στο Κόμμα της εργατικής τάξης, που το ξεχωρίζει χαρακτηριστικά από τα άλλα πολιτικά κόμματα. Παραπέρα σ' εμάς, ισχύει η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΥ, που παρέχει στον κάθε σύντροφο ελευθερία, αλλά και υποχρέωση διατύπωσης γνώμης, συμμετοχή στη λήψη απόφασης και στην ενιαία εφαρμογή της.

Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι η δημοκρατία των πολλών - ύστερα από συζήτηση και απόφαση - και όχι η αυθαίρετη θέληση του όποιου αρχηγού και της κλίκας του, που χαρακτηρίζει τα αστικά πολιτικά κόμματα, με τους "άσους στο μανίκι"!

2. Μπαίνοντας τώρα στα προβλήματα που θίγουν τα Ντοκουμέντα - και κύρια το Πρόγραμμα - θα 'θελα να σημειώσω ότι το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ - Ενγκελς κ. ά., διατυπώθηκε πριν 148 χρόνια και μάλιστα παραμονές Επανάστασης (1848). Το δικό μας Κόμμα παλεύει για σοσιαλισμό με τεράστιες προσπάθειες και αιματηρές θυσίες, εβδομήντα οκτώ (78) χρόνια... Με βάση αυτές τις μακρές χρονικές περιόδους αναρωτιέμαι πόσο πειστικά θα μπορούσαν να διατυπώσουν πρόγραμμα οι σύντροφοί μας εκείνων των χρόνων, προορισμένο να ισχύσει π. χ. σήμερα, τόσο ως προς τη μετάβαση όσο και ως προς την εφαρμογή της θεωρίας μας για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Θέλω μ' αυτό να υποστηρίξω ότι ένα πρόγραμμα για το σοσιαλισμό μόνο σε γενικές αρχές μπορεί ν' αναφέρεται. Υστερα, πέρα από όσα οραματιζόμαστε, σχεδιάζουμε και παλεύουμε εμείς, αξίζει να εκτιμήσουμε πού οδηγεί την ανθρωπότητα ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ, με το εγκληματικό σύστημα, το στηριγμένο στο "θεμιτό" ή αθέμιτο ΚΕΡΔΟΣ, με την καταστροφή του περιβάλλοντος ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ, με την "τρύπα του όζοντος" που διευρύνεται - μέχρι ν' αποσβεστούν τα κεφάλαια των βιομηχανιών που τη δημιουργούν (!!!) - με τις "τρελές αγελάδες" των θεωρητικών της Κας Θάτσερ κ. ά, στο όνομα της παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας, αποδοτικότητας, προς το συμφέρον των λίγων, σε βάρος δισεκατομμυρίων πολιτών...

3. Θα έλεγα ότι - πάνω απ' όλα - ενδιαφέρει η σωστή χάραξη της πορείας του ΚΚΕ σήμερα, για την πιο σωστή και επιτυχή λύση των προβλημάτων που προκύπτουν, που αποτελεί πρώτη προϋπόθεση για το κέρδισμα των εργαζόμενων μαζών απ' το ΚΚΕ, την υιοθέτηση απ' αυτές των κομμουνιστικών ιδεών. Αλλωστε, το ΚΚΕ, παλεύοντας πάντα για σοσιαλισμό 78 χρόνια, στάθηκε - και μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα - ο ακατάβλητος υπερασπιστής των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού, χωρίς την ύπαρξη του οποίου το επίπεδο ζωής, οι συνθήκες εργασίας, τα δημοκρατικά και άλλα δικαιώματα θα βρίσκονταν σε πολύ υποβαθμισμένη κατάσταση. Αυτό το ομολογούν ακόμα περισσότερο από μας οι προβληματιζόμενοι αντίπαλοι...

4. Μήπως αυτά όλα σημαίνουν ότι δε θα μιλήσουμε για σοσιαλισμό - κομμουνισμό και το δρόμο που οδηγεί σ' αυτούς τους μεγάλους στόχους; Ας το δούμε πιο συγκεκριμένα: Αν είναι οι σημερινές γενιές που θα οδηγήσουν την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και του λαού στο σοσιαλισμό, αυτές έχουν στη διάθεσή τους την τεράστια πνευματική κληρονομιά που καλούνται ν' αξιοποιήσουν στις νέες, δεδομένες συνθήκες:

Πρώτο, το θεωρητικό και πρακτικό έργο των θεμελιωτών της ιδεολογίας μας. Δεύτερο, την πείρα απ' το πρώτο πείραμα - εφαρμογή αυτών των ιδεών στην τ. ΕΣΣΔ και τις ΛΔ της Α. Ευρώπης, από τα ΚΚ και τις ηγεσίες τους. Εχουν επίσης την πείρα και αρνητικών επιλογών που τελικά συνέβαλαν - περισσότερο ή λιγότερο - στην ανατροπή καθεστώτων που στεριώθηκαν με θυσίες, δουλιά και αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Εχουν τη θετική ή αρνητική πείρα του βαθμού συμμετοχής της εργατικής τάξης και των μαζών στην οικοδόμηση και περιφρούρηση του σοσιαλισμού.

Επομένως και στη δική μας περίπτωση, για το δικό μας ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, πρέπει ν' αξιοποιηθεί όλη αυτή η θεωρία και η πείρα, τόσο για την πορεία μας προς αυτόν, όσο και για τα μεγάλα προβλήματα οικοδόμησης του σοσιαλισμού, συμμετοχής και χιλιάδες άλλα που θα παρουσιαστούν.

Ακόμα περισσότερο βάσιμες θα ήταν οι παραπάνω σκέψεις για μια προοπτική που άλλες, μελλοντικές γενιές θα έχουν την ιστορική τιμή και τύχη να γκρεμίσουν, αυτές, τη σάπια καπιταλιστική κοινωνία και να οδηγήσουν το λαό μας στο σοσιαλισμό.

Το συμπέρασμα είναι ότι ένα Πρόγραμμα του ΚΚΕ θα ήταν πιο κατανοητό και πειστικό αν αναφερόταν σε γενικούς μεγάλους στόχους και επιλογές, προορισμένους να ξαναεκτιμηθούν, όταν ο αγώνας των μαζών με επικεφαλής την εργατική τάξη και το Κόμμα της στεφθούν με επιτυχία.

5. Είναι άλλο θέμα να γίνεται καθημερινά καθαρό ότι ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΡΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ. Ακόμα ότι το μέγιστο αυτό επίτευγμα της εργατικής τάξης και του λαού ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΘΕΙ: Η περιφρούρηση αυτή θα ασκηθεί από την πλειοψηφία του λαού και το κράτος της, το σοσιαλιστικό ΚΡΑΤΟΣ. Αρα, θα πρόκειται για την ανώτατη μορφή δημοκρατίας που υπήρξε στα κοινωνικά συστήματα, που γνώρισε η ανθρωπότητα. Ακριβώς αυτή είναι Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ. Πρώτη φορά ασκείται από τις πιο πλατιές μάζες, που απαλλάχτηκαν απ' την εκμετάλλευση και καταπίεση. Αναμφίβολα η καταπίεση - τώρα - θα είναι ΥΠΑΡΚΤΗ για τους εκμεταλλευτές, που παλεύουν για πισωγύρισμα, για επιβολή - ουσιαστικά - της δικτατορίας των λίγων σε βάρος των πολλών. Συνεπώς, κανένας εκλεκτικισμός ή δημαγωγία δε θα μπορούσε ν' απομακρύνει την εργατική τάξη από την εφαρμογή αυτής της αρχής, όταν ο αγώνας οδηγήσει στο σοσιαλισμό.

Παρ' όλ' αυτά είναι παράξενο ότι κάθε φορά που ξεκίνησε παρόμοια φιλολογία, αυτή δεν ήρθε απ' το χώρο του αντίπαλου, αλλά απ' τις ίδιες τις γραμμές του Κόμματός μας. Οι αντίπαλοί μας ξέρουν καλύτερα από μας την έννοια, εφαρμοσμένη σε βάρος των πολλών, όταν τα βρίσκουν δύσκολα (Βλ. Πάγκαλους, Μεταξάδες, Παπαδόπουλους κ. ά.). Ξέρουν επίσης με δολιότητες - που μεταβαπτίζονται ακόμα και σε "χαρισματικότητα" - να μετατρέπουν την όποια κοινοβουλευτική "δημοκρατία" τους σε κοινοβουλευτική δικτατορία, σε "ντοβλέτι", όπως λέει ένας απ' αυτούς. Αλλα να υπόσχονται για να εκλεγούν και άλλα να εφαρμόζουν, σε βάρος του λαού, σαν κυβέρνηση. Αυτοί να βγαίνουν βουλευτές με το ένα δέκατο των ψήφων που χρειάζεται ένας κομμουνιστής για να εκλεγεί στη Βουλή κ. ά.

6. Σοσιαλισμός δε γίνεται επίσης, όταν στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΛΗ το - όποιο - ΚΚ κατρακυλά στην ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ μέσα στο σύστημα. Είναι καθήκον όλων των μελών και στελεχών του ΚΚΕ και των οργανώσεών του ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΑΠΟ ΠΑΡΟΜΟΙΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ. Πρώτοι απ' αυτούς τους κινδύνους είναι η ΑΔΡΑΝΕΙΑ, η έλλειψη καθημερινού ΕΡΓΟΥ, η μη υλοποίηση της γραμμής του ΚΚΕ. Αυτή η φροντίδα αποφυγής της ενσωμάτωσης είναι και το βαθύτερο νόημα της σωστής θέσης μας: "ΠΕΝΤΕ (ΕΞΙ) ΚΟΜΜΑΤΑ - ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ".

7. Η αποφυγή της ενσωμάτωσης είναι επίσης σχετική απέναντι σε μια ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ, που βεβαιωμένα καταστρέφει την πατρίδα μας για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Οσο για τη θέση των άλλων ΚΚ της Ευρώπης, ας μη ζητήσουμε από το ΚΚΕ ευθύνες για παρόμοιες επιλογές.

8. Μήπως όμως ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ σημαίνει διατήρηση της "παρθενικής καθαρότητας" του ΚΚΕ; Αποφυγή συμμετοχής του στην καθημερινή πάλη, στα καθημερινά γεγονότα, αποφάσεις κλπ., που αφορούν άμεσα την εργατική τάξη και το λαό μας, θ' αποφύγει π. χ. το ΚΚΕ να συμφωνήσει με άλλες πολιτικές δυνάμεις του συστήματος - αν επιτακτικά και βεβαιωμένα προβάλλει η ανάγκη εναντίωσης στα τυχόν χειρότερα άλλων δυνάμεων της αστικής τάξης, π. χ. την επιδίωξη στρατοκρατικής δικτατορίας;

Σε όλα τα ερωτήματα αυτά, απαντώ ΟΧΙ. Φυσικά, το βάρος εδώ πέφτει στη ΣΩΣΤΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ και όχι στην εκ των προτέρων - θεωρητική - απόρριψη. Αν επιλέγαμε το τελευταίο, θα διαγράφαμε την τεράστια συμβολή του ΚΚΕ στην ελληνική πραγματικότητα στα 78 χρόνια τιμημένης ζωής και του λαού μας.

9. Συνεπώς, το ΚΚΕ, στοχεύοντας, όσο πιο συγκεκριμένα γίνεται, στην επίτευξη του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου πάλης για το σοσιαλισμό, πρέπει ταυτόχρονα - και κύρια για την εξυπηρέτηση του ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΧΟΥ - ανοιχτά και χωρίς συμπλέγματα να ζει δραστήρια την πολιτική ζωή μέσα στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. Είναι ζήτημα καθημερινών εκτιμήσεων η θετική ή όχι συμβολή αυτής της πάλης στον ΚΥΡΙΟ ΣΤΟΧΟ.

Τελειώνοντας, με δεδομένη τη σημερινή συγκυρία, το συσχετισμό δύναμης, τη "νέα τάξη πραγμάτων" και τα δεδομένα της, την επερχόμενη σκληρή εναντίωση των εργαζόμενων μαζών στην ανελέητη επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου, μονοπωλίων και πολυεθνικών, πιστεύω ότι μια γενική θεωρητική διατύπωση των στόχων μας στη βάση της μαρξιστικής - λενινιστικής διδασκαλίας και της μακρόχρονης πείρας είναι επαρκής για το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα του ΚΚΕ. Οσον αφορά την πορεία των κομμουνιστών, ως τη λυτρωτική ώρα του σοσιαλισμού, το κύριο είναι οι σωστές επιλογές προς τον κύριο στόχο και την αποφυγή της όποιας ενσωμάτωσης.

10. Αν αντίθετα, πέσουμε σε πεισματικές, ιδεολογίστικες διατυπώσεις, τσιτάτα και αφορισμούς, μόνο το ΚΚΕ δε θα βοηθηθεί. Και φυσικά, δε θα συμφωνήσω με τους αγαπητούς συντρόφους, που, η αγανάκτησή τους από διάφορες κακές εμπειρίες, περιστατικά και αποστασίες, τους οδηγεί να προτείνουν "ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ". Το ΚΚΕ χρειάζεται πολλούς και καλούς, για γνώμες και για καθημερινή πράξη. Αν με την πάλη μας δεν κατακτήσουμε την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και του λαού μας, σοσιαλισμός και κομμουνισμός δε γίνεται. Κι εμείς ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. Ως τότε η εργατική τάξη κι ο λαός της Ελλάδας έχει απόλυτη ΑΝΑΓΚΗ την ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ για τη σωστή - κάθε φορά - αντιμετώπιση των καθημερινών οξυμένων προβλημάτων τους. Το ΚΚΕ είναι Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ, ΤΗΣ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ για το ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ

Πρόεδρος της ΚΕΟΕ