Ανοίγει σήμερα η αυλαία του 15ου Συνέδριου του ΚΚΕ. Ενός συνέδριου, με ξεχωριστή σημασία, για τους κομμουνιστές, τους αριστερούς και τους προοδευτικούς ανθρώπους, αλλά και για τους εργαζόμενους της χώρας συνολικά.Εβδομήντα οχτώ χρόνια τώρα, όσα ακριβώς υπάρχει και δρα το ΚΚΕ, οι Ελληνες κομμουνιστές ήταν πάντοτε και είναι και σήμερα η καρδιά και η ψυχή αυτού του λαού. Ηταν πάντοτε και είναι και σήμερα οι μπροστάρηδες στους αγώνες του, ο φάρος των ελπίδων και των ονείρων του, τα ζωντανά παραδείγματα και πρότυπα.

Στα συνέδρια του ΚΚΕ έχει γραφτεί ουσιαστικά η νεότερη ιστορία της χώρας. Τα προβλήματα της εργατικής τάξης και του λαού, οι μεγάλοι και σκληροί αγώνες τους ήταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής τους. Η εθνική ανεξαρτησία, η κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή, η ειρήνη, η φιλία και ισότιμη συνεργασία με όλους τους λαούς και πάνω απ' όλα, η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής Ελλάδας, είχαν πάντοτε πρωταρχική και δεσπόζουσα θέση. Αποτελούσαν πάντοτε και αποτελούν τους σταθερούς και αταλάντευτους στόχους του Κόμματος. Εκεί, στα συνέδρια αυτά, πρωτοπροβλήθηκαν όλες οι μεγάλες ιδέες και οράματα, που φλόγισαν τις καρδιές των Ελλήνων εργαζόμενων και της νεολαίας στις τελευταίες, οχτώ περίπου, δεκαετίες. Από το οχτάωρο και την κοινωνική ασφάλιση, τη δωρεάν παιδεία και τη δημοτική γλώσσα, την ψήφο στις γυναίκες, τις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαοκρατία, μέχρι την απελευθέρωση της χώρας από τα βαριά δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και εκμετάλλευσης, το διώξιμο των βάσεων του θανάτου και τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Το δρόμο της αντιμονοπωλιακής πορείας, στην προοπτική της σοσιαλιστικής αλλαγής.

"Εμείς, αδελφέ μου, τραγουδάμε, για να σμίξουμε τον κόσμο", λέει ο αλησμόνητος και πάντα παρών, σύντροφος ποιητής της Ρωμιοσύνης. Και οι κομμουνιστές ξέρουν καλά, πως αυτό είναι το μεγάλο, το ανίκητο όπλο τους. Η ενότητα της εργατικής τάξης, η ενότητα όλων των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών και καταπιεσμένων, των εργαζομένων του χεριού και του πνεύματος, της πόλης και του χωριού, της νέας και του νέου, που τα όνειρά τους ασφυκτιούν στα πλαίσια του σημερινού συστήματος. Μια ενότητα ιδεών, αξιών και ιδανικών, ελπίδων και οραμάτων, στόχων και πάλης, που μόνο το "τραγούδι" των κομμουνιστών μπορεί να της δόσει πνοή και ζωντάνια. Μόνο το "τραγούδι" και η πρωτοπόρα, ανιδιοτελής, γεμάτη αυτοθυσία και αυταπάρνηση συλλογική και ατομική δράση των κομμουνιστών, μπορεί να την κάνει πράξη και να τη μετατρέψει στο επαναστατικό λαϊκό ποτάμι της οικοδόμησης μιας νέας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας.