Και είναι προφανές, βέβαια, ότι δεν πήρε ο πόνος τους προαναφερόμενους αρθρογράφους και αναλυτές, για το συμφέρον του ΚΚΕ (άλλωστε, αρκετοί εξ αυτών είναι πρώην στελέχη του Κόμματος κι έχουν ...πλούσια προϊστορία στις αντι-ΚΚΕ επιχειρήσεις). Το αντίθετο, μάλιστα. Η χρονολογημένη από το 1990 πολύμορφη και καλότεχνα στημένη σχετική εκστρατεία έχει συγκεκριμένους και ταυτόχρονους στόχους και επιδιώξεις. Οι βασικότεροι είναι δύο: Ο πρώτος στοχεύει στην κατασυκοφάντηση του ΚΚΕ, της ιδεολογίας και της πολιτικής του γενικότερα και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, του 15ου Συνεδρίου. Στην αμαύρωση της δημόσιας εικόνας του, ώστε να δυσκολεύεται η επαφή του με το λαό και να μπαίνουν εμπόδια στην αύξηση της επιρροής του. Και ο δεύτερος στοχεύει στην άσκηση πίεσης στο Κόμμα, για τον ευνουχισμό και την αποριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής του. Για τη μετατροπή του ΚΚΕ, σ' ένα κόμμα ανεκτό από το κατεστημένο και το σύστημα. Ανίκανο, όμως, για την ουσιαστική αμφισβήτησή του, πολύ περισσότερο, για την ανατροπή του.

Το πραγματικά καινούριο βρίσκεται στην πολιτική του ΚΚΕ. Στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου. Ακριβώς, επειδή στηρίζονται στην αντικειμενική και βαθιά ανάλυση της πραγματικότητας. Επειδή εμπεριέχουν και συμπυκνώνουν τα λαϊκά αιτήματα, τους πόθους και τις ελπίδες των εργαζόμενων και τα μετουσιώνουν σε μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση. Επειδή ανιχνεύουν και χαράζουν το δρόμο, τους τρόπους και τις μορφές της υλοποίησής τους. Χωρίς φτιασιδώματα και ψεύτικες υποσχέσεις. Μιλώντας καθαρά, για τους σκληρούς αγώνες και τις ταξικές αναμετρήσεις, που αναπόφευκτα θα χρειαστούν.

Δύο είναι, αντικειμενικά, οι δρόμοι, που ανοίγονται σήμερα μπροστά στην ελληνική κοινωνία. Ο ένας είναι αυτός, που όλοι γνωρίζουμε. Αυτός που έχουμε πολύμορφα δοκιμάσει. Είναι ο παλιός δρόμος, με όλα τα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά του χαρακτηριστικά και γνωρίσματα. Αυτός, που η χώρα βαδίζει, για χρόνια τώρα, είτε με τη γαλάζια είτε με την πράσινη εκδοχή του, είτε συμπληρωμένος αύριο, με κάποια δόση "κεντροαριστερού" φτιασιδώματος.

Και ο άλλος δρόμος είναι αυτός της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής δημοκρατικής συσπείρωσης και πάλης, στην προοπτική του σοσιαλισμού. Της συγκρότησης ενός ισχυρού και ρωμαλέου λαϊκού μετώπου, ικανού να βάλει σε εφαρμογή και να απαντήσει ουσιαστικά στις ανάγκες των εργαζόμενων και της χώρας. Είναι ο δρόμος, που προτείνουν οι αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Είναι δρόμος, που δεν έχει περπατηθεί ακόμα, αλλά στηρίζεται στην αλάθητη και δοκιμασμένη αρχή της ουσιαστικής και ενεργητικής συμμετοχής της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Σ' αυτό το δρόμο προσκαλούν σήμερα οι κομμουνιστές. Και δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση αυτοπεριθωριοποίησης και αυτοπεριχαράκωσης, αφού ξέρουν καλά ότι η πρότασή τους έρχεται να συναντήσει τους καημούς και τα όνειρα της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Το αντίθετο, αντιμετωπίζουν το μέλλον με σιγουριά και αισιοδοξία. Το αύριο ανήκει στους άξιους και έντιμους δουλευτάδες αυτής της χώρας, στους απροσκύνητους εργάτες του χεριού και του πνεύματος, της πόλης και του χωριού. Σε όλους όσοι δημιουργούν το καθημερινό της πλούτο. Σε όλους αυτούς απευθύνονται οι κομμουνιστές και είναι σίγουροι ότι μαζί θα βαδίσουν στους νέους δρόμους.

Το αύριο ανήκει στους άξιους κι έντιμους δουλευτάδες αυτής της χώρας, στους απροσκύνητους εργάτες του χεριού και του πνεύματος, της πόλης και του χωριού. Σε όλους αυτούς απευθύνονται οι κομμουνιστές και είναι σίγουροι ότι μαζί θα βαδίσουν στους νέους δρόμους