ΝΙΚΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ.Τώρα, λίγα μόλις χρόνιαμετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης, η Αριστερά βρίσκεται ξανά σε διεθνές επίπεδο μπροστά στην πρόκληση να ξεπεράσει τις περιχαρακώσεις και να ανασυνταχθεί.

Πίσω πια από την πολυτελή βιτρίνα της καταναλωτικής Δύσης οι πολίτες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών γνωρίζουν από πρώτο χέρι πάνω στο ίδιο το πετσί τους τον καπιταλισμό και αναπολούν τις ιδέες της κοινοκτημοσύνης, όπως αυτές εκφράζονταν με την εξασφάλιση εργασίας, στέγης και τροφής για όλους, τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις άλλες κοινωνικές παροχές.

Αριστερός είναι αυτός που σκέφτεται συλλογικά, που προτάσσει το κοινό στο ατομικό συμφέρον. Με δεδομένες τις διαφορές τους οι αριστεροί θα ξανασυναντηθούν, όχι απαραίτητα σε κάποιο τραπέζι συνεδριάσεων, αλλά μάλλον μέσα στην ίδια τη ζωή και τους αγώνες.

Δ.Θ. ΛΑΓΚΑΔΙΩΤΗΣ - ΤΑΚΗΣ,Αθήνα: Είμαι ένα από τα παιδιά του "Παιδομαζώματος" - όπως τότε είχαν ονομάσει οι εχθροί μας την προσπάθεια που γινόταν για τη σωτηρία μας - που βρέθηκαν στις Ανατολικές χώρες μετά την αντάρα του εμφυλίου. Εκεί μεγάλωσα και σπούδασα, μέσα σ' ένα κλίμα όχι αποξένωσης από την πατρίδα μου, αλλά αντίθετα σ' ένα κλίμα που θέρμαινε πάντα την καρδιά μου γι' αυτήν, τη γλώσσα μου, την ιστορία μου, τ' αδέλφια μου.

Ολο αυτό το διάστημα, στην αναγκαστική προσφυγιά, μέσα στη σκέψη όλων μας ήταν η ΕΛΛΑΔΑ. Γι' αυτό είμαι περήφανος και ευχαριστώ το ηρωικό ΚΚΕ που με έσωσε από τον πόλεμο, και τον λαό που με φιλοξένησε σαν να ήμουνα δικό του παιδί.

Σ' αντίθεση με μας, τα παιδιά που κυριολεκτικά πουλήθηκαν από τις "εθνικόφρονες" συμμορίες, μέσα από τις "παιδουπόλεις" της Φρειδερίκης, με άλλα ονόματα για να χαθούν για πάντα τα ίχνη τους στη μακρινή Αμερική, τώρα τα παιδιά αυτά ούτε τη γλώσσα τους τη μητρική δε μιλούν, αφού τα πιο πολλά δε γνωρίζουν αν είναι Ελληνες.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗΣ: Ενας από τους "παιδαγωγούς" των "παιδουπόλεων" στο"αναμορφωτήριο" της Λέρου, ήταν και ο Εμμανουηλίδης, ο μετέπειτα δολοφόνος του Λαμπράκη. Από τη Λέρο βεβαίως τον είχαν τελικά διώξει για βιασμό παιδιών. Δηλαδή αυτό το κάθαρμα από όπου και αν το έπιανες λερωνόσουν. Ομως αυτό δεν εμπόδιζε τη "Βασίλισσα" Φρειδερίκη να τον έχει στη συνοδεία της, σε κάποια περιοδεία της στη Θεσσαλονίκη, όπως την είδαμε σε φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στον Τύπο, αμέσως μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΙΟΚΟΡΕΛΗΣ: Το σύστημα το βλέπουν σαν ένα μηχανισμό που για να λειτουργήσει χρειάζεται τον "κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση"!

Και υπάρχουν αυτοί οι άξιοι, οι γραφειοκράτες που κατ' αρχήν συμφωνούν με το "πνεύμα του νόμου" και τα βρίσκουν στο κατά γράμμα.

Υπάρχουν οι νέοι κυβερνώντες που αντιπροσωπεύουν τους εργάτες, τους αγρότες και που τους ψήφισε ο λαός. Δε διστάζουν όμως, όταν οι εργάτες απεργούν, να στείλουν τα ΜΑΤ για να αποκαταστήσουν την τάξη...

Αξια τα ΜΑΤ ειδικευμένα στο "αξιοκρατικό" ξύλο. Ολοι κάνουν τη δουλιά τους.

Αλλά τι είναι άξιο στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία, στον καπιταλισμό; Ποιος είναι άξιος; Εκείνος που βοηθάει στην αξιοποίηση του κεφαλαίου, εκείνος που παράγει καινούρια αξία και μάλιστα υπεραξία, κέρδη; Ποιος παράγει υπεραξία; Ο εργάτης. Αυτός ο άξιος δεν "κρατεί" την κοινωνία, αλλά είναι ένα είδος σκουπιδιού, που όλο και φτωχαίνει ή πετιέται στο δρόμο άνεργος, στημένη λεμονόκουπα. Είναι ο άνθρωπος που η... αξία του είναι ευθέως ανάλογη με την αξία του κεφαλαίου.

Καταλαβαίνουμε την υποκρισία αυτών που μιλάν για αξιοκρατία. Να κυβερνά μια ελίτ θέλουν κι όχι οι πραγματικοί άξιοι, οι εργάτες. Θέλουν να συνεχιστεί η αξιοκρατία της εκμετάλλευσης, η μισθωτή δουλιά. Για τους κομμουνιστές το πρόβλημα δεν το δημιουργεί το "έλλειμμα αξιοκρατίας" αλλά η αξιοκρατία.

Οι κομμουνιστές λοιπόν, πρέπει να θέλουν την κατάργηση της αξιοκρατίας, γιατί θέλουν την κατάργηση της εκμετάλλευσης.