Να αμφισβητήσουμε τους αμφισβητίες

Να αμφισβητήσουμε τους αμφισβητίες

Του Ορέστη ΚΟΛΟΖΩΦ

Το κόμμα μας είχε διαπιστώσει, αμέσως μετά την κρίση στα Ιμια, πως η χώρα μας μπήκε σε καθεστώς περιορισμού της εθνικής της κυριαρχίας στο Αιγαίο.

Σ' αυτό το συμπέρασμα είχαμε φτάσει από το απλό γεγονός πως η κυβέρνηση Σημίτη, όχι μόνο δεν αντέδρασε στην αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας από τους "συμμάχους" μας, Ευρωπαίους και Αμερικανούς, αλλά αποδέχτηκε, και ευχαρίστησε γι' αυτό, την αμερικανική διαμεσολάβηση τη στιγμή της κρίσης, πράγμα, που, στην πράξη, σήμαινε την αναγνώριση και αποδοχή από τη χώρα μας της αμερικανικής επικυριαρχίας στην περιοχή.

Μέσα σε εκείνο το κλίμα της διεθνούς αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, πραγματοποιήθηκε το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, με τα γνωστά αποτελέσματα. Κάτω από την πίεση των ΗΠΑ, η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στην αποδοχή της ιδέας για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης και επίλυση με αυτό τον τρόπο του ζητήματος των Ιμια, αποδεχόμενη έτσι, έμμεσα, ότι υπάρχει πρόβλημα έστω "νομικό", που μπορεί να επιλυθεί με μία διαδικασία διαιτησίας, εφόσον φυσικά το ζητήσουν οι Τούρκοι. Μάλιστα, στην πρόταση για διαδικασία βήμα προς βήμα, που έκανε η ελληνική κυβέρνηση, το ζήτημα των Ιμια αποτελούσε το πρώτο βήμα, διευρύνοντας τα θέματα προς συζήτηση, εκτός της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, και σε άλλα ζητήματα. Τα πράγματα φαίνονταν να προχωρούν, όπως είχε πιστέψει η ελληνική κυβέρνηση πως θα προχωρούσαν, σε μία σταδιακή αποκλιμάκωση της έντασης και δημιουργίας πρόσφορου κλίματος για να αρχίσει ένας πιο ουσιαστικός διάλογος με την Τουρκία. Μάλιστα, προγραμματίστηκαν μία σειρά από συναντήσεις των υπουργών των Εξωτερικών και εμπειρογνωμόνων. Τα αποτελέσματα των συναντήσεων αυτών, εφόσον θα ήταν θετικά, θα επικυρώνονταν από τους δύο πρωθυπουργούς, κατά τη Σύνοδο του ΟΗΕ τον προσεχή Σεπτέμβρη. Τα γεγονότα είναι γνωστά. Τα πράγματα κάθε άλλο παρά ακολούθησαν αυτή την πορεία. Η Τουρκία, ενθαρρημένη από τη στάση ίσης απόστασης της Ουάσιγκτον, αλλά και των Βρυξελλών, όχι μόνο επέμεινε στο ζήτημα των νήσων Ιμια, αλλά έκανε σαφές στην πρώτη συνάντηση των δύο υπουργών των Εξωτερικών πως αμφισβητεί ολόκληρο το καθεστώς του Αιγαίου. Ουσιαστικά, αμφισβητεί τα αποτελέσματα των Συμφωνιών της Λωζάνης. Εισάγει την έννοια των γκρίζων περιοχών, που χρειάζονται "διευκρίνιση" και τελευταία, πριν λίγες μέρες, στην αμφισβήτηση των νησιών και βραχονησίδων του Αιγαίου προστέθηκε και η Γαύδος.

Πιστεύουμε πως τα πράγματα δε θα έπαιρναν αυτή την τροπή, αν η Τουρκία δεν είχε την ανοχή και τη στήριξη των ΗΠΑ και του Διευθυντηρίου της ΕΕ.

Είμαστε πεισμένοι πως η στάση του πιστού συμμάχου, που επιμένει να κρατάει η κυβέρνηση, δίνοντας επανειλημμένα εξετάσεις στους ιμπεριαλιστές, το μοναδικό αποτέλεσμα που έχει είναι να συνεχίζονται ακόμα πιο ωμά οι προσβολές προς τη χώρα μας. Οσο πιο υποτελείς, όσο πιο εξυπηρετικοί, όσο πιο πρόθυμοι είμαστε να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντά τους, τόσο θα δεχόμαστε προσβολές, ταπεινώσεις και εξευτελισμούς από αυτούς. Οσο πιο υποτακτικοί είμαστε, τόσο περισσότερο θα μας περιφρονούν. Κάποτε πρέπει να αρχίσουμε να αμφισβητούμε την κυριαρχία τους, κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να λέμε και κανένα όχι στις απαιτήσεις τους.

Οσο η αναζήτηση λύσεων στα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας ή εθνικών συμφερόντων της χώρας περιορίζεται στα ασφυκτικά πλαίσια εξάρτησης, που δημιούργησαν οι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ για τη χώρα μας, είμαστε "χαμένοι από χέρι".

Οσο είμαστε υποτελείς και συμμετέχουμε στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η ασφάλεια και η εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας θα βρίσκονται σε κίνδυνο.

Επομένως, η αντίδραση της κυβέρνησης θα έπρεπε να είναι προς την κατεύθυνση αμφισβήτησης της κυριαρχίας των ιμπεριαλιστών στη χώρα μας. Π.χ., θα μπορούσε η κυβέρνηση, αν ήθελε, να προειδοποιήσει ότι δεν αποδέχεται αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από τους "συμμάχους" και τους οργανισμούς όπου συμμετέχει. Ακόμα θα μπορούσε να απαιτήσει από την προεδρία της ΕΕ να πάρει αμέσως θέση για το ζήτημα της Γαύδου και να την κοινοποιήσει στις κυβερνήσεις - μέλη της και στο ΝΑΤΟ.

Θα μπορούσε, αν ήθελε, να στείλει εντολή στους διοικητές των δυνάμεων της χώρας, που βρίσκονται στη Βοσνία, να είναι έτοιμοι για άμεση αποχώρηση από τους σχηματισμούς του ΝΑΤΟ. Ακόμα να καλέσει τους αντιπροσώπους της χώρας μας, στο ΝΑΤΟ και τη ΔΕΕ, στην Αθήνα για "διαβουλεύσεις". Να κάνει γνωστό σε όλους τους στρατιωτικούς οργανισμούς που συμμετέχει ότι οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις αποδεσμεύονται από αυτούς και πως δεν είναι διαθέσιμες για διεθνείς αποστολές.

Να προειδοποιήσει ότι δε θα ανεχτεί δραστηριότητες στις ξένες βάσεις, που έχουν σχέση με την ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου.

Δηλαδή, θα μπορούσε να δημιουργήσει κλίμα έντασης και ανησυχίας στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Συγχρόνως, είναι απαραίτητο να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και να τον προετοιμάσει, αποκαλύπτοντας το ρόλο των ιμπεριαλιστών στην περιοχή μας.

Μία τέτοια τακτική, παρά το γεγονός ότι δε βγάζει τη χώρα από τα ιμπεριαλιστικά πλαίσια, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να "αναγκάσει" τους "συμμάχους", να χαλαρώσουν τις πιέσεις προς τη χώρα και να αναζητήσουν λύσεις, χωρίς να αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και, πριν αρχίσει μία νέα στρατιωτική κλιμάκωση, να πιέσουν τους Τούρκους για εγκατάλειψη του σχεδίου τους και αποδοχή της αποκλιμάκωσης.

Οσο για το ζήτημα του διαλόγου με την Τουρκία, το έχουμε πει πολλές φορές πως ο διάλογος μπορεί να αποκτήσει νόημα, εφόσον οι δύο χώρες από κοινού δηλώσουν ότι σέβονται τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα η μία της άλλης. Είναι καιρός, μετά την περιπλάνηση στα διάφορα δικαστήρια και διεθνείς διαιτησίες, να επιστρέψουμε στην πάγια θέση πως μοναδική εκκρεμότητα που υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.