ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΙΟΚΟΡΕΛΗΣ: Το σύστημα το βλέπουν σαν ένα μηχανισμό που για να λειτουργήσει χρειάζεται τον "κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση"!

Και υπάρχουν αυτοί οι άξιοι, οι γραφειοκράτες, που κατ' αρχάς συμφωνούν με το "πνεύμα του νόμου" και τα βρίσκουν στο κατά γράμμα.

Υπάρχουν οι νέοι κυβερνώντες, που αντιπροσωπεύουν τους εργάτες, τους αγρότες και που τους ψήφισε ο λαός. Δε διστάζουν, όμως, όταν οι εργάτες απεργούν να στείλουν τα ΜΑΤ για να αποκαταστήσουν την τάξη...

Αξια τα ΜΑΤ, ειδικευμένα στο αξιοκρατικό ξύλο. Ολοι κάνουν τη δουλιά τους.

Αλλά τι είναι άξιο στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία, στον καπιταλισμό; Ποιος είναι άξιος; Εκείνος που βοηθάει στην αξιοποίηση του κεφαλαίου, εκείνος που παράγει καινούρια αξία και μάλιστα υπεραξία, κέρδη, ποιος παράγει υπεραξία; Ο εργάτης. Αυτός ο άξιος δεν "κρατεί" την κοινωνία, αλλά είναι ένα είδος σκουπιδιού, που όλο και φτωχαίνει ή πετιέται στο δρόμο άνεργος, στυμμένη λεμονόκουπα.

Καταλαβαίνουμε την υποκρισία αυτών που μιλάν για αξιοκρατία. Να κυβερνά μια ελίτ θέλουν κι όχι οι πραγματικοί άξιοι, οι εργάτες. Θέλουν να συνεχιστεί η αξιοκρατία της εκμετάλλευσης, η μισθωτή δουλιά. Για τους κομμουνιστές το πρόβλημα δεν το δημιουργεί το "έλλειμμα αξιοκρατίας", αλλά η αξιοκρατία.

Οι κομμουνιστές, λοιπόν, πρέπει να θέλουν την κατάργηση της αξιοκρατίας, γιατί θέλουν την κατάργηση της εκμετάλλευσης.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ,Νέα Ιωνία (Αττικής): Με χαρά χαιρετίζω την τηλεοπτική επαναλειτουργία του "902". Και πάλι στη μάχη. Με τη σωστή καθημερινή ενημέρωση του λαού, συμπαραστεκόμενος στους αγώνες του και δίνοντάς του το σωστό προσανατολισμό.

Η πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση και η βαθιά, σωστή ανάλυση στο Πρόγραμμα του Συνεδρίου του Κόμματος, που έγινε από τους Μάκη Μαϊλη και Μάκη Κοψίδη, μας το εγγυάται.

Βλέπετε και ακούτε "902" TV και "902" FM. Είναι τα Μέσα Ενημέρωσης του ΚΚΕ, που μαζί με το "Ριζοσπάστη" αποτελούν τα ανοιχτά παράθυρα του Κόμματος, που βγάζουν προς τα έξω τη φωνή του!

ΘΑΝ. ΠΑΠΑΔΟΥΚΑΣ,Αθήνα: Πολλά λεωφορεία στην ταμπέλα τους δεν καθορίζουν επακριβώς τον τόπο του τέρματος της διαδρομής τους στην Αθήνα. Ετσι, για παράδειγμα γράφουν: "Μαρούσι - Αθήνα", "Χαλάνδρι - Αθήνα" κλπ. Οταν άλλα από αυτά τερματίζουν Κάνιγγος, άλλα Μουσείο και άλλα Ακαδημίας, οι επιβάτες που δεν το γνωρίζουν αυτό, είναι υποχρεωμένοι να τρέχουν και να ρωτούν τον οδηγό ή τους άλλους συνεπιβάτες.

Ενα άλλο. Τα στέγαστρα, στις στάσεις, έχουν και τις δυο πλαϊνές τους πλευρές καλυμμένες με διαφημίσεις, οπότε οι επιβάτες που περιμένουν δε βλέπουν αν έρχεται το λεωφορείο ή όχι. Ετσι όλοι είναι υποχρεωμένοι να στέκουν απ' έξω, βρέχει - χιονίζει. Αυτό θυμίζει τον ορισμό του πτυελοδοχείου! "Δοχείον πέριξ του οποίου πτύομεν", στην προκειμένη περίπτωση έχουμε: "Στέγαστρον έξω του οποίου περιμένουμε". Οσο για τις χειρολαβές που είναι σε υψόμετρο, δε λέω τίποτα γιατί είμαι ψηλός και τις φτάνω.