Με αφορμή το κυριακάτικο (2/6/96) μονόστηλο του Μ. Μερακλή, με τον τίτλο "Νέα ταφικά ήθη" στα "Ομόκεντρα" του "Ρ", ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ από το Μαρούσι, γράφει: "Η απίστευτη είδηση, για το σκόρπισμα της τέφρας των νεκρών οπαδών του Αγιαξ στο γήπεδο, "μιλάει" μόνη της και λέει πάρα πολλά.

Πόσο τραγικά μοναχική θα πρέπει να είναι η ζωή ανθρώπων που ταυτίζουν τη ζωή και το θάνατό τους, με μια ποδοσφαιρική ομάδα! Πόσο μακριά βρίσκονται από αληθινά ιδανικά και πανανθρώπινες αξίες.

Κι όλα τούτα, σε μια από τις πιο "ανεπτυγμένες" χώρες του κόσμου!

Αλλα και η ένσταση του κ. Δ. Λουκάτου για τον όρο "ταφή" των σκουπιδιών, πόσο σωστή είναι και πόση ευαισθησία φανερώνει!

Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι ο κ. Λουκάτος ανήκει σε ένα είδος ανθρώπων, που ο αριθμός τους φθίνει διαρκώς. Ενας από τους ελάχιστους "Δονκιχώτες" που μας απόμειναν. Εχοντας απέναντί του "άπαρτα κάστρα" - ανεμόμυλους, σαν τους κ. κ. Τράγκα, Τριανταφυλλόπουλο, Π. Κωστόπουλο, Θ. Αναστασιάδη και πολλούς άλλους "εν πλήρη επαρκεία" διαφωτιστές του σύγχρονου Ελληνα.

Ας παρηγορηθούμε, όμως, όλοι στη σκέψη ότι - πριν από τους σύγχρονους αυτούς γενίτσαρους - το Ελληνικό Εθνος άντεξε (και, τελικά, σύντριψε) εκατοντάδες χρόνια τουρκοκρατίας και φραγκοκρατίας.

Η αισιοδοξία, τελικά, δεν είναι γνώρισμα των αφελών".