Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής τα φώτα της δημοσιότητας - με ευθύνη των ΜΜΕ, της κυβέρνησης και των άλλων φιλομααστριχτικών κομμάτων - περιοριστηκαν στη διπλωματική "κόντρα" Ελλάδας - Τουρκίας για το θέμα των εγγυήσεων των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, που επιδιώκει η Ελλάδα και του σχετικού μνημονίου της Τουρκίας. Ασχολήθηκαν βέβαια και λίγο με την πιο "ελαστική" λύση στο πρόβλημα των "τρελών αγελάδων", όπως απαιτησε η Αγγλία, δίνοντας λύση φυσικά σε βάρος της υγείας των καταναλωτών. Οχι βέβαια ότι και αυτά τα ζητήματα δεν έχουν τη σημασία τους. Ομως σε καμιά περίπτωση δεν είναι τα σημαντικότερα.

Μια τέτοια επιλεκτική προβολή των θεμάτων που απασχόλησαν τη Σύνοδο της Φλωρεντίας, έχει σαν αποτέλεσμα να αποσιωπηθούν και να κρυφτούν από τον ελληνικό λαό οι σοβαρότατες συζητήσεις και αποφάσεις που δρομολογούνται από τους ισχυρούς της ΕΕ, με τη συνυπογραφή και συνευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης. Αποφάσεις και κατευθύνσεις που θα έχουν σοβαρότατες συνέπειες για τους εργαζόμενους, το λαό και τη χώρα.

***

Εγινε λοιπόν συζήτηση και για δύο κρίσιμα ζητήματα:

α) Για νέα αυστηρότερα θεσμικά και οικονομικά μέτρα στην προοπτική της 3ης φάσης της οικονομικής και νομισματικής Ενωσης, μέτρα που θα επιβαρύνουν σημαντικά τους εργαζόμενους και τις οικονομίες των ασθενέστερων χωρών. Υπηρξε μάλιστα η συγκεκριμένη πρόταση της Γερμανίας που αποτυπώνεται σε σχετική έκθεση προς το Συμβούλιο Κορυφής, με την επωνυμία "Σύμφωνο Σταθερότητας". Στόχος του "Συμφώνου" είναι όλες οι χώρες της ΕΕ, είτε εκπληρώνουν τους όρους περάσματος στην 3η φάση της ΟΝΕ (α ταχύτητα), είτε όχι (β ταχύτητα - μεταξύ τους και η Ελλάδα), θα συμμετέχουν στο διάλογο επί των θεμάτων που αφορούν τη μετάβαση στην 3η φάση και θα δεσμεύονται σε θέματα νομισματικά, συναλλαγματικών ισοτιμιών κ. α. θα ενισχύεται η "δημοσιονομική πειθαρχία" για όλα τα κράτη, είτε "εντός", είτε "εκτός" 3ης φάσης ΟΝΕ, και θα ενισχύεται η εποπτεία και οι προβλεπόμενες ποινές σε βάρος των χωρών που δε συμμορφώνονται σε μια ακόμη πιο σκληρή λιτότητα.

β)Συζήτησαν για την πορεία της Διακυβερνητικής Διάσκεψης που ασχολείται με την αναθεώρηση του Μάαστριχτ και θα επιδιωχτεί να προωθηθούν οι συγκλίσεις των ισχυρών χωρών, ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένα βήματα στην κατεύθυνση της θεσμικής καθιέρωσης της κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και της προώθησης κοινής ασφάλειας, μέσω ανεξέλεγκτων διωκτικών αρχών και μηχανισμών. Ιδιαίτερο βάρος στο τελευταίο ζήτημα φαίνεται ότι θα ρίξει η ιταλική προεδρία.

Από ό,τι φαίνεται οι κυβερνήσεις των 15 χωρών, προχωρούν αποφασιστικά στην οικονομική και νομισματική ενοποίηση, όπως πρόβλεψε η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και ασκείται ισχυρότατη πίεση (ιδιαίτερα από Γερμανία - Γαλλία) για πλήρη και χωρίς καμιά "χαλάρωση" εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας που εφαρμόζονται και στην Ελλάδα και αλλού, αγνοώντας τις αντιδράσεις των εργαζόμενων, που με ιδιαίτερη ένταση εκδηλώθηκαν πρόσφατα στη Γερμανία και αλλού.

Ολα αυτά σημαίνουν νέα μέτρα σε βάρος των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, σε βάρος τω αγροτών και των μικρομεσαίων. Μέτρα περικοπής του εισοδήματος, καινούριες φορολογικές επιβαρύνσεις, καινούριες περικοπές στις κοινωνικές παροχές.

Το γερμανόπνευστο "Σύμφωνο Σταθερότητας" προσπαθεί να συγκεκριμενοποιήσει την προοπτική που αναφέραμε.

***

Γι' αυτό η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η Πολιτική Ανοιξη και ο "ΣΥΝ" μαζί με τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αποσιωπούν τον πραγματικό ρόλο της ΕΕ, τις ολέθριες συνέπειες του Μάαστριχτ και ωραιοποιούν την κατάσταση. Κι όταν αναγκάζονται να παραδεχτούν ορισμένες αλήθειες, μιλούν για προσωρινές θυσίες και προβλήματα, μας διαβεβαιώνουν για μελλοντικά οφέλη, για ανάπτυξη και για πρόοδο στο αόριστο μέλλον.

Οι επιπτώσεις δεν είναι μεγάλες μόνο σε οικονομικό επίπεδο. Είναι και σε θεσμικό επίπεδο, σε επίπεδο της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Οχι μόνο γιατί παραδόθηκε στις Βρυξέλλες το δικαίωμα της χώρας μας να χαράζει οικονομική πολιτική. Αλλά και γιατί σύμφωνα με τις προτάσεις (της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων) για την αναθεώρηση του Μάαστριχτ θα οδηγηθούμε στην παραχώρηση νέων κρίσιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων που αφορούν την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την εσωτερική ασφάλεια.

Με τις προτάσεις τους, μάλιστα, για την αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος, τα άλλα κόμματα επιδιώκουν, να κατοχυρώσουν και συνταγματικά τη διαρκή δέσμευση και παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ, ώστε να εμποδίσουν άλλη προοπτική, αν ο ελληνικός λαός στην πορεία αποφασίσει διαφορετικά.

Οταν λοιπόν, τόσο κρίσιμα ζητήματα επηρεάζονται αποφασιστικά από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ισχύει από το 1992. Οταν αυτή πρόκειται να αναθεωρηθεί, μέσα στο 1996, στην κατεύθυνση να εκχωρηθούν και άλλα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και του λαού μας στις Βρυξέλλες, στοιχειώδες δημοκρατικό καθήκον επιβάλλει τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Πάνω σ' αυτό το κρίσιμο δημοκρατικό αίτημα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η Πολιτική Ανοιξη σιωπούν. Ουσιαστικά αρνούνται την προσφυγή στο λαό με βάση το άρθρο 44 του Συντάγματος, που προβλέπει δημοψήφισμα για "κρίσιμα εθνικά θέματα".

Είναι φανερό ότι τους φοβίζει η πλατιά συζήτηση και ενημέρωση για το Μάαστριχτ και την ΕΕ, που θα προκαλέσει η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος. Είναι ανήσυχοι για το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, γιατί βλέπουν να διευρύνεται η αντίθεση στο Μάαστριχτ και τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Γι' αυτό και αφήνουν κατά μέρος τη "δημοκρατική τους ευαισθησία" την "εμμονή" τους στους δημοκρατικούς θεσμούς και το "σεβασμό" τους στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, και αρνούνται το δημοψήφισμα. Αρνούνται, δηλαδή, μια στοιχειώδη δημοκρατική λειτουργία, που την προβλέπει το Σύνταγμα και που έρχεται σε αρμονία με την κοινή λογική.

Η άρνηση για δημοψήφισμα δεν είναι βέβαια μόνο ελληνική πρωτοτυπία. Είναι αμφίβολο αν θα βρεθούν χώρες, ακόμη και από αυτές που ήδη προχώρησαν σε δημοψήφισμα ενόψει της αναθεώρησής του. Κι αυτό γιατί η αντίθεση ογκώνεται σ' όλη την Ευρώπη. Ορισμένοι μάλιστα από τους "δημοκράτες" των Βρυξελλών και των ιθυνόντων κύκλων της ΕΕ, προωθούν την "πονηρή" λύση, ενός ενιαίου δημοψηφίσματος ταυτόχρονα και στις 15 χώρες - μέλη, με συνολικό αποτέλεσμα υποχρεωτικό για όλους. Αυτό κι αν είναι δημοκρατία!

* * *

Απαιτούμε:

Α. Πλήρη ενημέρωση του ελληνικού λαού για όλες τις πλευρές της Συνθήκης και τις μελλοντικές της επιπτώσεις στην πορεία της χώρας, στην άμυνά της, στην εξωτερική πολιτική, στην κατοχύρωση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων (ΣΕΓΚΕΝ), στην οικονομία, στον πολιτισμό, στη γλώσσα.

Β. Με βάση το άρθρο 44 του Συντάγματος να αποφασιστεί δημοψήφισμα, στο οποίο ο λαός θα αποφανθεί με ΝΑΙ ή ΟΧΙ συνολικά για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, να αποφανθεί δηλαδή, αν δέχεται να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα, αφού με την αναθεώρηση επιδιώκεται η πλήρης πολιτική, αμυντική, νομική ενσωμάτωση της χώρας.

Πιστεύουμε, ότι έχουμε στο πλευρό μας όλους όσοι ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη άποψή τους για την ΕΕ, θεωρούν ότι για ένα τέτοιο κρίσιμο ζήτημα πρέπει να ρωτηθεί ο ελληνικός λαός.

Είναι φανερό ότι τους φοβίζει η πλατιά συζήτηση και ενημέρωση για το Μάαστριχτ και την ΕΕ, που θα προκαλέσει η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος. Είναι ανήσυχοι για το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, γιατί βλέπουν να διευρύνεται η αντίθεση στο Μάαστριχτ και τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης