οι επιλογές των εργαζομένων

Του Σπύρου ΧΑΛΒΑΤΖΗ

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η συζήτηση για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε μετά την εκλογή του πρωθυπουργού. Στην πεντάμηνη εσωκομματική προετοιμασία δεν κατατέθηκαν προβληματισμοί για την πολιτική κατάσταση, τα προβλήματα του λαού και της χώρας. Ουσιαστικά το μοναδικό που συζητήθηκε ήταν το εάν θα εκλεγεί αντιπρόεδρος ή όχι. Η συγκυρία το έφερε με το θάνατο του Α. Παπανδρέου, να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος.

Ποιες διαδικασίες ακολουθήθηκαν σ' αυτό, πόσοι και τι ποιότητας υβριστικοί χαρακτηρισμοί αποδόθηκαν, τι δημόσιοι εκβιασμοί συντελέστηκαν, είναι στοιχεία που τα ξέρουν όσοι το παρακολουθούσαν, έστω και για λίγο.

Δεν είμαστε μάντεις κακών, ούτε απαισιόδοξοι. Αντίθετα, είμαστε αισιόδοξοι. Εξετάζουμε την πολιτική πλευρά των πραγμάτων, αξιολογούμε την κατάσταση, κρίνουμε από λόγο και πράξη τα κόμματα και βγάζουμε τα συμπεράσματά μας. Κι αυτά, συνοπτικά, είναι:

Πρώτον. Τα ηγετικά στελέχη που πέρασαν από το βήμα του συνεδρίου, αυτοί δηλαδή που καθορίζουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, υπογράμμιζαν με έμφαση ότι θέλουν την ψήφο των συνέδρων για να συνεχίσουν την υλοποίηση της πολιτικής που χάραξε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Δεύτερον. Κανένας δεν αμφισβήτησε τις πολιτικές επιλογές και την ακολουθούμενη πολιτική, η οποία είναι βαθιά αντεργατική και αντιλαϊκή. Πολιτική υποταγής στους Ευρωαμερικανούς και στη νέα τάξη τους. Μερικές φορές η αντιλαϊκότητα αυτής της πολιτικής αναγνωρίζεται και από κυβερνητικούς παράγοντες, αλλά δικαιολογείται από τις "συγκυρίες", τις "υποχρεώσεις και δεσμεύσεις" και κυρίως από τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τρίτον. Η πολυσυλλεκτικότητα φάνηκε ανάγλυφα στις εισηγήσεις, τόσο του πρωθυπουργού όσο και του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώτος, πιστός στη συντηρητική του αντίληψη, τόνισε με έμφαση την ανάγκη εφαρμογής της σφιχτής πολιτικής, στο όνομα της προσέγγισης των στόχων της περιβόητης "σύγκλισης" των οικονομιών των χωρών της ΕΕ.

Ο δεύτερος προσπάθησε να καταγράψει την κατάσταση και να τονίσει ότι, ναι μεν δεν προχωρήσαμε σε όλα, αλλά υπάρχουν οι δυσκολίες, "οι κίνδυνοι εξ ανατολών", καθώς και άλλα προβλήματα. Ομως, να μην ανησυχεί κανένας, "το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ" και όλα θα αντιμετωπιστούν.

Στη σημερινή διαμόρφωση του ΠΑΣΟΚ μπορεί καθένας να διαλέξει το σοσιαλισμό που θέλει. Υπάρχει σοσιαλισμός του Κολωνακίου, ο σοσιαλισμός του "Ράμπο", ο σοσιαλισμός των καζίνο. Στην εισήγηση του γραμματέα μπορούν να δουν οι εργάτες και οι αγρότες και το "δικό" τους σοσιαλισμό; Ο σοσιαλισμός, όμως, δεν μπορεί να ικανοποιεί και τους πεζούς και τους καβαλαραίους.

Το πολλαπλώς επικίνδυνο για τους εργαζόμενους, είναι να εξακολουθεί να πουλά ελπίδες το ΠΑΣΟΚ ενώ εφαρμόζει αυτή την πολιτική.

Πώς βλέπει το ΚΚΕ την κατάσταση και τι προτείνει; Με ποιους τρόπους και μορφές φτάνουν αυθεντικά οι θέσεις μας στους εργαζόμενους, όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης;

Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απασχολούν τους κομμουνιστές και να δίνουν θετικές απαντήσεις.

Το 15ο Συνέδριό μας καθόρισε την πορεία του κόμματος για τα επόμενα χρόνια. Ψήφισε Πρόγραμμα, Καταστατικό και Πολιτική Απόφαση. Τα ντοκουμέντα του συνεδρίου χρειάζεται να γίνουν κτήμα των μελών και των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Και με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει η δυνατότητα ουσιαστικής απάντησης και στα επίκαιρα προβλήματα της εργατικής τάξης, όλου του λαού και του τόπου.

Πιστεύουμε ότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα συμφωνήσουν με την πολιτική και τις θέσεις του ΚΚΕ. Ηδη, αντίθετοι με την εφαρμοζόμενη πολιτική δεν είναι μόνον τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες, εργάτες, αγρότες, άλλοι εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, νέοι, εργαζόμενοι του χεριού και του πνεύματος. Εργαζόμενοι που ανήκουν και στο κυβερνητικό κόμμα, βλέπουν την κατάσταση, τα προβλήματα, κατανοούν τις βαθύτερες αιτίες, καθώς και τους υπεύθυνους γι' αυτά.

Μέχρι σήμερα δεν έχουν συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα, αλλά και τις δυνατές μορφές πάλης απέναντι σε αυτή την πολιτική.

Σε όλους αυτούς απευθύνεται το ΚΚΕ και τους καλεί σε κοινή δράση, σε συστράτευση, σε αγώνα, για να σταματήσει ο κατήφορος και η επιδείνωση της κατάστασης των εργαζομένων, του λαού και της χώρας.

Τους καλεί να απεγκλωβιστούν από τις πολιτικές δυνάμεις που ακολουθούν, γιατί η πολιτική τους είναι αντιλαϊκή, αντεργατική και υποθηκεύει παραπέρα το μέλλον της χώρας. Να χειραφετηθούν από τη μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική. Κι αυτή θα μια πραγματική χειραφέτησή τους από την πολιτική των Ευρωαμερικανών.

Θα είναι μια πολιτική πράξη που θα τους επανασυνδέσει με το μαζικό, λαϊκό κίνημα. Η συμμετοχή και η δράση τους σ' αυτό θα βοηθήσει στην αναγέννησή του, που είναι η πρώτη και βασική προϋπόθεση για την αλλαγή της πορείας. Και είναι μονόδρομος, για το λαό και τη νεολαία, η ενότητα, η συσπείρωση και η πάλη του εργατικού κινήματος.

Κάθε άλλη επιλογή δεν είναι παρά συμβιβασμός με την ακολουθούμενη αντεργατική πολιτική.

Είμαστε σίγουροι ότι με όλον αυτόν τον κόσμο, που δεν παραιτείται από τα οράματα και δε συμβιβάζεται, θα βρούμε κοινή γλώσσα και πάνω απ' όλα θα συναντηθούμε στους νέους αγώνες που ωριμάζουν και αναπτύσσονται. Μια τέτοια συστράτευση θα φέρει θετικά αποτελέσματα, που θα αποτελέσουν στέρεη βάση για την παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων, για μια κατεύθυνση της χώρας που θα έχει στο κέντρο της προσοχής της τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Σε μεγάλο βαθμό είναι στο χέρι μας να φτάσουμε τις θέσεις και την πολιτική μας σε όλους εκείνους που μπορεί και πρέπει να συστρατευτούν στην πάλη για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική αλλαγή στη χώρα μας.

ΣΠΟΤ

Εναν κοινό στόχο είχαν οι εισηγήσεις τους. Να μπορεί να βρίσκει τόσο ο αστός όσο και ο απλός άνθρωπος του λαού, αυτό που θέλει. Ο πρώτος να νιώθει τη σιγουριά ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, αλλά και ο δεύτερος να κρατιέται με την ελπίδα ότι ίσως γίνει κάτι και βελτιωθεί η κατάσταση