Επί μακρόν υπήρξαν οι αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι του Ολυμπιακού αγωνίσματος της κολύμβησης, αλλά στην 100ή επέτειο από την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων βλέπουν τους αντιπάλους τους να πλησιάζουν με αξιώσεις: οι Αμερικανοί αθλητές αισθάνονται πια την "καυτή ανάσα" των Κινέζων, Αυστραλών και Ρώσων.

Η αιτία ασφαλώς δεν είναι ότι οι Αμερικανοί αθλητές έγιναν ...χειρότεροι, με την πάροδο του χρόνου. "Απλώς οι αθλητές από τις υπόλοιπες χώρες βελτιώνονται", δηλώνει σκεπτικός στο "Ασοσιέιτεντ Πρες" ο Τομ Ντόλαν, η σπουδαιότερη ελπίδα της αμερικανικής ομάδας της κολύμβησης. "Αλλά αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στο άθλημα", προσθέτει.

Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, το 1992, οι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν 11 χρυσά και συνολικά 27 μετάλλια, αφήνοντας πολύ πίσω τη Γερμανία, η οποία συνολικά κατέκτησε 11 σε όλα τα αγωνίσματα της κολύμβησης.

Ο 20χρονος Ντόλαν κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο ατομικό 400άρι, ενώ θα αγωνιστεί επίσης στο ατομικό των 200 μέτρων και στο ελεύθερο των 400. Οι κυριότεροι ανταγωνιστές του είναι ο Γιάνι Σιέβινεν από τη Φινλανδία - στις μέσες αποστάσεις - και ο Αυστραλός Ντάνιελ Κοβάλσκι και ο Νεοζηλανδός Ντένιον Λόουντερ στο ελεύθερο.

Οι Αμερικανοί κολυμβητές υποστηρίζουν ότι οι αντίπαλοί τους επιδιώκουν να τους κερδίσουν - "είναι σαν κάθε κολυμβητής να θέλει να κερδίσει τους Αμερικανούς", λέει η Τζένι Τόμπσον, η οποία απέσπασε δύο χρυσά μετάλλια και ένα αργυρό στους Ολυμπιακούς του 1992. "Ευτυχώς, αισθάνομαι ότι θα έχουμε λίγη περισσότερη εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας, αγωνιζόμενοι στο δικό μας γήπεδο", προσθέτει.