• Στη μνήμη της σ. Λ. Λογαρά αστυνομικός εν ενεργεία προσφέρει στο ΚΚΕ 20.000 δρχ.
• Ο αντιστασιακός Δημήτρης Προκόβας στη μνήμη της γυναίκας του Αννας Προκόβα προσφέρει στο παράρτημα Αντίστασης Νέας Σμύρνης 40.000 δρχ.
• Η ΚΟΒ Πειραϊκής Χερσονήσου προσφέρει στην ΚΝΕ 20.000 δρχ. στη μνήμη του σ. ΜΙΧΑΛΗ ΤΖΑΒΑΡΗ.

Ο Μιχάλης Τζάβαρης ήταν άξιος αγωνιστής. Από τα δεκατέσσερά του χρόνια πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στα Δωδεκάνησα, όπως όλοι μας, όταν μας σκλάβωσαν οι Ιταλοί. Το δέχτηκε με βαριά καρδιά. Μα όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα πρωτοστάτησε και έγινε το ΕΑΜ, από τους πρώτους, παιδί αμούστακο, αγωνίστηκε σαν ώριμος άντρας. Θυμάμαι τον αδελφό μου που μου έλεγε: Παλικάρι ο Τζάβαρης, πολέμησε σαν σκυλί όταν απελευθερώσαμε τη Σχολή Δοκίμων από τους Γερμανούς. Αυτό όμως έφτανε, για να είναι κυνηγημένος ο Μιχάλης μια ολόκληρη ζωή. Διωγμένος από τα Δωδεκάνησα, το μόνο εφόδιο ήταν να ξέρει τη θάλασσα και να γνωρίζει τα ψάρια. Ο Μιχάλης ήθελε να κάνει οικογένεια. Βρήκε τη συντρόφισσα Ανέζω. ΕΠΟΝίτισσα τότε στην ομάδα Υμηττού, τη θαύμαζε ο Μιχάλης για το θάρρος της και την έκανε γυναίκα του. Εκαναν πέντε παιδιά και τα μεγάλωσαν με το πανέρι στο κεφάλι. Δύσκολα χρόνια. Ομως ο Μιχάλης και η Ανέζω κατάφεραν και έκαναν ωραία οικογένεια. Παρ' όλες τις δυσκολίες δεν έλειψε ποτέ από το Κόμμα, πάντα μελετημένος και πρόθυμος και προπάντων πάντα μπροστά. Εγινε και η δικτατορία, τον πιάσανε και τον φέρανε στα Γιούρα. Αφησε πέντε παιδιά πίσω, μα στάθηκε η Ανέζω σαν πιστή αγωνίστρια που ήταν και πάλεψε να τα μεγαλώσει.

Ομως πολύ νέο τον χτύπησε η αρρώστια και τον έτρωγε σιγά - σιγά, όπως το σαράκι τρώει το ξύλο. Του έφαγε τα φτερά του αετού, έτσι τον λέγαμε τoν σ. Μιχάλη, γιατί όσες φορές τον κυνήγαγαν οι ασφαλίτες, αυτός πέταγε. Δίχως πόδια πια, ποτέ δεν έχασε την επικοινωνία με το Κόμμα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα σ. Μιχάλη.

Μαριγούλα Ματρολέων - Ζέρβα.