Αυτές οι εκλογές κρύβουν πράγματι μεγάλες δυνατότητες, αλλά και παγίδες. Το νέο πολιτικό τοπίο που θα προκύψει από το εκλογικό αποτέλεσμα θα συμβάλει σε διεργασίες και εξελίξεις που ενδιαφέρουν τα μέγιστα τους εργαζόμενους. Οσο κι αν γίνεται προσπάθεια να επικεντρωθεί η προσοχή της κοινής γνώμης στο αν έπρεπε ή όχι να γίνουν τώρα εκλογές, στην "αναξιοπιστία" του Κ. Σημίτη και της κυβέρνησης γι' αυτές, καθώς και στους όρους διεξαγωγής τους, ζητήματα επίσης πολύ σοβαρά, το ουσιαστικό ζήτημα είναι στο τι κρίνεται, τι επιδιώκεται, άρα, και ποιο εκλογικό αποτέλεσμα θα 'ναι προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Η ουσία αυτής της εκλογικής μάχης βρίσκεται ακριβώς στο περιεχόμενο των παραγόντων που πρόβαλαν ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνηση, για να οδηγηθεί η χώρα στην πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Διεκδικούν τη λαϊκή εντολή, προβάλλοντας ότι έτσι, δήθεν, αναβαθμίζεται η παρέμβαση των εργαζομένων, με στόχο να εγκλωβίσουν την ψήφο τους στη στήριξη της πολιτικής, που γεννά τη φτώχεια, τη λιτότητα, το ξεπούλημα στις πολυεθνικές της παραγωγικής βάσης της χώρας, στη συρρίκνωσή της, που αυξάνει την ανεργία, που καταστρέφει όποιες κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις υπάρχουν, που παραδίνει κυριαρχικά δικαιώματα στις ορέξεις των Αμερικανο-ΝΑΤΟικών και Ευρωπαίων "εταίρων", ενισχύοντας την υποτέλεια και την υποταγή σ' αυτούς.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η παγίδα για την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Με τις εκλογές παρουσιάζεται μια ευκαιρία να αξιοποιήσουν την ψήφο τους σαν μοχλό, σαν εργαλείο που να ανοίγει έστω χαραμάδα, να κάνει ένα βήμα στην προοπτική στήριξης και υπεράσπισης των δικών τους συμφερόντων. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει βρίσκεται στην επιδίωξη εγκλωβισμού τους σε πλαστά δικομματικά διλήμματα, σε μεγάλα ψεύτικα λόγια, υποσχεσιολογίες που άρχισαν κιόλας, για οικονομική ανάπτυξη, για σύγχρονο κοινωνικό κράτος, για επίλυση οξυμένων λαϊκών προβλημάτων.
Φρούδες ελπίδες για τις λαϊκές μάζες. Είναι γνωστό ότι η άρχουσα τάξη, αλλά και οι ΗΠΑ και οι "εταίροι" της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιδιώκουν για την προώθηση των συμφερόντων τους να υπάρχουν οι λεγόμενες ισχυρές κυβερνήσεις. Να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα απρόσκοπτα χωρίς κραδασμούς και αναταράξεις από τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Επόμενα, το κατεστημένο, μ' αυτές τις εκλογές, επιδιώκει διαμόρφωση συσχετισμού δύναμης, ώστε να μπορεί να λειτουργεί ο δικομματισμός είτε με αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή με άλλα σενάρια κεντροαριστερών - κεντροδεξιών παραγώγων του και να αφομοιώνεται, να εκτονώνεται όσο γίνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια. Εκτός από τα δύο κόμματα της αστικής τάξης, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, συγκεκριμένο ρόλο θα παίζουν και τα μικρότερα κόμματα διαχείρισης και ανοχής στο σύστημα.
Δεν αρκεί οι εργαζόμενοι να δώσουν τη δική τους απάντηση στα δυο μεγάλα κόμματα. Είναι αναγκαίο και δυνατό να μειωθεί η δύναμή τους, γεγονός που θα συμβάλει στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και σε διεργασίες. Δεν πρέπει, όμως, να διαφεύγει από την προσοχή των λαϊκών μαζών το γεγονός των εναλλακτικών λύσεων του κατεστημένου με την αξιοποίηση των εφεδρειών, που, έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν - Πολιτική Ανοιξη, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ -και, μάλιστα, με συνταγές που έχουν ήδη εφαρμοστεί και δοκιμάζονται. "Κεντροαριστερά" και "κεντροδεξιά" παράγωγα του δικομματισμού ήταν, είναι και θα είναι, αν ο λαός δεν τα αντιμετωπίσει, η ανάσα για το σύστημα, μια ανάσα το ίδιο καυτή και καταστρεπτική για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Η εμπειρία από δοκιμαστικά πειράματα στην Ιταλία φαίνεται θετική. Αρκεί μόνο η δήλωση του Ιταλού μεγαλοβιομηχάνου Ανιέλι για να καταλάβουμε τι σημαίνει Κεντροαριστερά. "Το προσόν της Αριστεράς είναι ότι πολύ συχνά κάνει αυτό που δεν είχε πετύχει πριν απ' αυτήν η Δεξιά" (ΝΕΑ 23.7.96). Επόμενα, η ψήφος στις εκλογές της 22ης Σεπτέμβρη δε θα αναδείξει μόνο κυβέρνηση. Θα διαμορφώσει συνολικά το πολιτικό σκηνικό με τη δύναμη που θα δώσει σε κάθε κόμμα. Αρα, η δυσαρέσκεια των εργαζομένων πρέπει να εκφραστεί με την ψήφο αποδυνάμωσης, όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και των άλλων κομμάτων που, σαν εφεδρείες, μπορεί μελλοντικά να συμβάλουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας, γιατί η πολιτική τους και τα προγράμματά τους βρίσκονται στην ίδια ρότα με αυτά του κλασικού δικομματισμού.
Η δυσαρέσκεια αυτή δε θα εκφραστεί σαν συνειδητή πολιτική πράξη υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών μαζών, αν, αντί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η ψήφος τους ενισχύσει ένα από τα άλλα κόμματα Πολιτική Ανοιξη - ΣΥΝ - ΔΗΚΚΙ. Είναι γεγονός ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Σημίτη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένο το παράδειγμα της Ιταλίας, είχαμε έντονες διεργασίες και ένθερμη προβολή της προσπάθειας διαμόρφωσης "κεντροαριστερού" πόλου. Ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία, έριξε το σύνθημα της "κεντροαριστεράς". Ο ΣΥΝ, ο οποίος προβάλλει το τέλος των αυτοδυναμιών σαν πανάκεια του "εκσυγχρονισμού" του πολιτικού συστήματος, έριξε γέφυρες διαλόγου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, με αρθρογραφία και δηλώσεις στελεχών για την αναγκαιότητα της "Κεντροαριστεράς" σαν τη μόνη διέξοδο από τη σημερινή πραγματικότητα, καθόρισε την προεκλογική τακτική του με διατήρηση της "αυτονομίας" του μέχρι τις εκλογές, ώσπου ήρθαν οι δηλώσεις της Β. Παπανδρέου για διάλογο με την "Αριστερά", δηλαδή το ΣΥΝ. Ουσιαστικές προγραμματικές και πολιτικές διαφορές δεν υπάρχουν. Ο ΣΥΝ είναι υπέρμαχος της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ, είναι υπέρ της προώθησης των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και της ανταγωνιστικότητάς τους στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι υπέρ των θεσμών του αστικού κράτους και της δημοκρατίας του, αρκεί να συμμετέχει ο ίδιος σ' αυτούς και στην κυβέρνηση. Αλλωστε, προϋπάρχει η πανελλαδική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και η από κοινού συμβολή τους στη μετατροπή του θεσμού σε αντιλαϊκό - αντιδραστικό και αυταρχικό υπηρέτη της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ντόπιου κατεστημένου. Από την άλλη, η ΝΔ έχει εδώ και καιρό ρίξει γέφυρες προς την Πολιτική Ανοιξη. Οσο για το ΔΗΚΚΙ, επιμένει πως είναι το "παλιό" ΠΑΣΟΚ, που ο λαός το γνωρίζει καλά. Δεν πρέπει, επίσης, να εκπλήσσει το γεγονός της πιθανής συμμετοχής στελεχών ή πρώην στελεχών του ΣΥΝ στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Τέτοιες πληροφορίες για Ανδρουλάκη, Νυσταζάκη, Παρασκευόπουλο κλπ. δίνει και η "Αυγή" και άλλες εφημερίδες.
Είναι ένα παράδειγμα των "εκσυγχρονισμένων" αριστερών, που δείχνει ότι η εκλογική τους ενίσχυση και ανάδειξη ενισχύει την πολιτική της πιο άγριας, της αντιλαϊκής διαχείρισης του συστήματος. Ψηφίζει ΣΥΝ και του βγαίνει ΠΑΣΟΚ. Χαμένη ευκαιρία. Τέτοια παραπλάνηση θα επιδιωχτεί με τον πιο απροσχημάτιστο τρόπο και είναι εξίσου επικίνδυνη με την ενίσχυση του δικομματισμού. Οι εκλογές μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους, ώστε να δοθεί ένα ισχυρό χτύπημα και στον κλασικό δικομματισμό και στα όποια μελλοντικά "κεντροαριστερά" - "κεντροδεξιά" στηρίγματα. Αυτή η προοπτική, που θα συμβάλει σε θετικές για το λαό διεργασίες, μπορεί να δρομολογηθεί με τη συνειδητή μετατροπή της δυσαρέσκειάς του σε πολιτική πράξη ενίσχυσης του ΚΚΕ. Ψήφος με προοπτική είναι μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ. Αυτή η απάντηση σίγουρα θα δοθεί.
Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ
Feeds
