Η διενέργεια πρόωρων εκλογών ήταν τελικά και επιλογή της ηγεσίας των Ελλήνων βιομηχάνων ή οι σχετικές καταγγελίες του ΚΚΕ έγιναν μόνο για φτηνό εντυπωσιασμό; Για όσους τυχόν δε γνωρίζουν, η Αλ. Παπαρήγα είχε καταγγείλει ότι οι πρόωρες εκλογές επιβλήθηκαν στην κυβέρνηση Σημίτη από τους Αμερικανούς και την ηγεσία του ΣΕΒ για δύο κυρίως λόγους: Για να "κλείσουν" τα εθνικά θέματα σε Κυπριακό και Αιγαίο σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του αμερικανικού παράγοντα και κατά δεύτερο η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει στην εφαρμογή νέου προγράμματος λιτότητας πολύ περισσότερο σκληρού από το μέχρι σήμερα, στις κατευθύνσεις που έχουν δρομολογήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ηγεσία του ΣΕΒ.

Η κυβέρνηση απέφυγε επιμελώς να απαντήσει στις βαρύτατες αυτές αποκαλύψεις. Να όμως που οι καταγγελίες αυτές, σε ό,τι αφορά το οικονομικό τους σκέλος, επιβεβαιώνονται και από άλλες πλευρές.

Τις θέσεις των βιομηχάνων για την ανάγκη προκήρυξης πρόωρων εκλογών, σε ανύποπτο χρόνο, τις είχε παρουσιάσει σε δύο άρθρα της η οικονομική εφημερίδα "Εξπρές", η οποία όπως είναι γνωστό απηχεί με τον πλέον αυθεντικό τρόπο τις απόψεις του βιομηχανικού κόσμου..

Το πρώτο άρθρο δημοσιεύτηκε με ημερομηνία 7 Ιούλη, για να ακολουθήσει το δεύτερο με ημερομηνία 28 Ιούλη, όπου - στο δεύτερο - ο συντάκτης περισσότερο ξεκάθαρα εκθειάζει τα ...καλά των πρόωρων εκλογών.

Στο πρώτο άρθρο αφού ο συντάκτης μας πληροφορεί ότι μόνο τυπικά θα εφαρμόσουν τις παραδοσιακές διακοπές οι οργανώσεις των "παραγωγικών τάξεων", στη συνέχεια επισημαίνει: "Οι διοικήσεις των οργανώσεων θα παραμείνουν σε μορφή επιφυλακής, καθώς δείχνουν να είναι έτοιμες να προσαρμοστούν (χωρίς αιφνιδιασμό) σε οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη που πιθανόν θα εμφανιστεί τους επόμενους μήνες, συμπεριλαμβανομένου και του ενδεχόμενου των πρόωρων εκλογών. Κορυφαίοι εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων, που ήταν ευθέως αντίθετοι με τη διενέργεια των πρόωρων εκλογών, δείχνουν τώρα (παρά τα αντιθέτως λεγόμενα) περισσότερο θετικοί προς ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καθώς εκτιμούν ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει θα έχει ασφαλώς ισχυρότερη πολιτική βούληση να προχωρήσει σε πρόσθετα μέτρα για την οικονομία, εφαρμόζοντας μια αποτελεσματικότερη οικονομική πολιτική για το 1997".Σε άλλο δε σημείο ο αρθρογράφος μεταφέρει τις κριτικές απόψεις των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου για την κυβέρνηση Σημίτη αναφέροντας πως "οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της επιχειρηματικής αγοράς βλέπουν πάντως με ικανοποίηση το γεγονός ότι η προσοχή της κυβέρνησης Σημίτη επικεντρώνεται στην οικονομία και ότι πυκνώνουν οι εισηγήσεις για διορθωτικά μέτρα με στόχο την άμεση περιστολή δαπανών για εξυγίανση των δημοσιονομικών".Τι μας λέει, δηλαδή, το κομμάτι; Οτι η αντίθεση των βιομηχάνων στις πρόωρες εκλογές ήταν υποκριτική. Οτι συνέδεαν την προοπτική των πρόωρων εκλογών με την επιβολή σκληρών οικονομικών μέτρων και για το σκοπό αυτό είχαν επιλέξει την κυβέρνηση Σημίτη ως την πιο κατάλληλη.

Στο δεύτερο άρθρο με ημερομηνία 28 Ιούλη, ο ίδιος αρθρογράφος, επικαλούμενος τις απόψεις εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, απερίφραστα τάσσεται υπέρ των πρόωρων εκλογών, ενώ στη συνέχεια επισημαίνει τι προσδοκά "ο επιχειρηματικός κόσμος" από τη νέα κυβέρνηση που θα εκλεγεί.

Αναφέρει συγκεκριμένα πως "η επιχειρηματική αγορά θεωρεί ότι οι πρόωρες εκλογές θα αποσαφηνίσουν το πολιτικό πεδίο και θα ξεκαθαρίσουν τον ορίζοντα στην οικονομία μέχρι το 2000, αφού:

• με οποιαδήποτε εξέλιξη η κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι ισχυρή και θα μπορεί να εφαρμόσει ένα πενταετές οικονομικό πρόγραμμα...
• η πιθανή κυβέρνηση Σημίτη θα έχει περισσότερες προϋποθέσεις εφαρμογής του οικονομικού της προγράμματος απ' ό,τι σήμερα, αφού ο κ. Σημίτης δε θα μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα και για τίποτα
• η νέα κυβέρνηση (όποια και αν είναι)... θα εξασφαλίσει την ανοχή του εκλογικού σώματος για αναγκαίες τομές στην οικονομία (περικοπές δαπανών του δημοσίου, αποκρατικοποιήσεις κτλ.)".

Το τελικό ηθικό δίδαγμα από τα δύο αυτά άρθρα: Τις πρόωρες εκλογές όχι μόνο τις επιθυμούσαν οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και τις επέβαλαν, μέσω της υποτακτικής προς αυτούς κυβέρνησης Σημίτη. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να "μαυρίσουν" τα κόμματα του δικομματισμού, διαφορετικά κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για δημόσιο "χαρακίρι".

Θ. Κ.