- Ποιες είναι οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων σήμερα;

- Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο χειροτερεύουν, κάτω από την όξυνση βασικών προβλημάτων και την αφαίρεση κατακτήσεων των εργαζομένων. Η πλειοψηφία τους αγανακτεί από την κατάσταση που δημιουργείται, εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για την πολιτική των κυβερνήσεων, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ.

Η συνεχιζόμενη πολιτική λιτότητας έχει οδηγήσει την πλειοψηφία των εργαζομένων να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν από τη ΝΔ διατηρούνται από το ΠΑΣΟΚ και σύμφωνα με τις εξαγγελίες του θα οδηγήσουν στην καταστροφή της κοινωνικής ασφάλισης. Αποτέλεσμα αυτών των νόμων ήταν η κατάργηση ουσιαστικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων, όπως η αύξηση των βασικών προϋποθέσεων για τη συνταξιοδότηση, η μείωση των συντάξεων κ.ά.

Οι εργασιακές σχέσεις, ιδιαίτερα στον κλάδο του επισιτισμού και τα τουριστικά επαγγέλματα, αποδιαρθρώνονται. Η σταθερή απασχόληση έχει αντικατασταθεί με ελαστικές μορφές. Κυριαρχούν σήμερα τέτοιες μορφές, όπως συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωρομίσθιο, εργολαβίες με ό,τι αυτές συνεπάγονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Η αποδοχή του ευρωπαϊκού και διεθνούς καταμερισμού έχει οδηγήσει στο κλείσιμο σειράς εργοστασίων, στη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, με αποτέλεσμα τη με αλματώδεις ρυθμούς αύξηση της ανεργίας.

- Μιλήσατε για δυσαρέσκεια στην πολιτική του δικομματισμού. Πώς εκφράζεται;

- Κατ' αρχάς με τις κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Οσο κι αν ήταν πιο πίσω από τις ανάγκες και τις απαιτήσεις, εκδηλώθηκε από διάφορα τμήματα των εργαζομένων αντίσταση. Εκδηλώνεται, επίσης, με την απαίτηση που έχουν από τους κομμουνιστές να είναι πρωτοπόροι στους καθημερινούς αγώνες, να συγκρούονται με τους εργοδότες και την κυβέρνηση στη διεκδίκηση λύσεων για όλα αυτά τα προβλήματα. Απαίτηση που εκδηλώνει εμπιστοσύνη στο Κόμμα. Μόνο που αυτή η εμπιστοσύνη δεν εκδηλώνεται και εύκολα σε πολιτική ενίσχυση του ΚΚΕ. Ξέρουν, βέβαια, ότι οι κομμουνιστές και πάλι θα είναι μπροστά, θα τους υπερασπίζουν και προσπαθούν να ανοίγουν δρόμους. Δε φτάνει, όμως, αυτό.

- Οταν λέτε "δε φτάνει αυτό", τι εννοείτε;

- Υπάρχει ανάγκη, απαίτηση, αν θέλετε, να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Πρώτα απ' όλα, από τους εργαζόμενους που μας γνώρισαν μέσα από τους αγώνες. Πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να αγωνίζονται, να απαιτούν, και σωστά, από το ΚΚΕ να είναι πρωτοπόρο, αλλά μετά να ενισχύουν την πολιτική του δικομματισμού και των άλλων συνοδοιπόρων του. Η ενίσχυση του ΚΚΕ, η ισχυροποίησή του είναι ανάγκη ζωτικής σημασίας, ώστε να υπάρξει αντεπίθεση σ' αυτή την πολιτική, να δυναμώσει η αντίσταση των εργαζομένων, να πάρει ταξικά χαρακτηριστικά το συνδικαλιστικό κίνημα, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις θετικών πολιτικών διεργασιών. Εχουμε την απαίτηση από τους εργαζόμενους, αλλά και από τα άλλα στρώματα, τη συμπάθεια, την εμπιστοσύνη που δείχνουν στο ΚΚΕ να τη μετατρέψουν σε στήριξη, σε ψήφο στις εκλογές της 22ης Σεπτέμβρη. Υπάρχουν, βέβαια, αρκετά δείγματα απλών ανθρώπων που σκέπτονται αλλαγή στάσης στις εκλογές και θα ενισχύσουν το ΚΚΕ.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα είναι δύναμη για τους ίδιους τους εργαζόμενους, θα δημιουργήσει νέα δυναμική σε όλα τα μέτωπα της πάλης, θα επιδράσει καταλυτικά στις βαθιές αλλαγές που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.Σ. Λ.