Υπάρχει πάντα το κόκκινο

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Υπάρχει πάντα το κόκκινο

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

"Τα πήρες τα λεφτά που σου 'ταξε ο Παπανδρέου;"

"Οχι"!

"Θα στα δώσω εγώ"!

Ετσι απλά. Η συμφωνία κλείστηκε! Ο Εβερτ, αν θα γίνει πρωθυπουργός, θα βάλει το χέρι στην τσέπη του, θα "τραβήξει" 40 δισ. και θα τα δώσει στον Αβραμόπουλο! Ο Εβερτ είναι κουβαρντάς. Αρχοντας! Τα έχει χεσμένα τα 40 δισ. Θα δώσει 40 εδώ, 40 εκεί, 40 παραπέρα. Οποιον βρίσκει μπροστά του θα του δίνει. Τι ψυχή έχουν τα χρήματα; Αλλωστε δικά του είναι;

Αυτά ακούει - και βλέπει - ο Σημίτης, ο "σεμνός καθηγητής", ο άνθρωπος που έφερε το "νέο ήθος" στην πολιτική, σηκώνει το "ανάστημά" του και πλειοδοτεί. Οχι θα καθόταν να σκάσει. Σαράντα ο Εβερτ, πενήντα αυτός. Και παραπάνω. Οσα θέλει. Πρωθυπουργός είναι, άλλωστε. Αυτός κρατάει και τα ταμεία. Και είναι και "σοσιαλιστής". Και κεντροαριστερός. Και κεντροδεξιός. Και ο Θεός να σε φυλάει από το ψέμα τους.

Και μεγαλώνει η μύτη τους. Και ασχημαίνουν - και οι δυο - επικίνδυνα έτσι που κυλιούνται μέσα στη λάσπη της υποσχεσιολογίας. Ετσι που ανοίγουν το στόμα τους - χωρίς κανέναν σεβασμό - και τρέχουν από μέσα τους αφροί. Ετσι που τα βραχνιασμένα λαρύγγια τους - χωρίς καμιά προφύλαξη - βγάζουν ασυνάρτητες κορόνες και μπούρδες. Ετσι που υπόσχονται και βρίζουν. Που κοροϊδεύουν. Που βγάζουν την Ελλάδα στο σφυρί. Που κάνουν δημοπρασία τις ψήφους μας.

Συναλλαγή πεζοδρομίου! Τόσα εσύ, τα διπλά εγώ. Νοσοκομεία εσύ. Σχολεία εγώ. Εργάτες εσύ. Αγρότες εγώ. Την Εγνατία εσύ. Την Απία εγώ. Κανένα έλεος. Σαν να μην πέρασαν τόσα πολλά - και τόσα κακά - πάνω από τούτο τον τόπο. Σαν να υπάρχουν και άλλα περιθώρια αξιοπιστίας. Σαν να μην έχει φτάσει η χώρα στο κάτω μέρος της υπομονής. Σαν να μην έχει φτάσει η σήψη στις τελικές αντοχές της. Καρικατούρες οι δύο αρχηγοί. Πολιτικοί της επιθεώρησης. Ανθρωποι για γέλια. Θλιβερό ντουέτο απελπισίας. Πολιτικάντηδες της οκάς.

Και μιλάνε - οι αθεόφοβοι - και οι δύο σε πρώτο πρόσωπο. "Εγώ"! "Θα δώσω". "Θα κάνω". "Θα δείξω". Και από πίσω χειροκροτάει η αγέλη. Και αυτοί καμώνονται τους καμπόσους. Παριστάνουν τους αρχηγούς. Ακουμπάνε πάνω στους "μύθους" και παίρνουνε φόρα. Και γίνονται, ακόμα, χειρότεροι από τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Προσποιούνται τους σίγουρους. Τους αδιαφιλονίκητους. Και όπως γίνεται με τα παιδιά που παίζουνε τους μεγάλους, έτσι και αυτοί περνάνε στην υπερβολή. Γίνονται ακατάσχετοι. Και "πλακώνονται" για το τίποτα.

Και όσο πλησιάζουν οι μέρες είναι να κουμπώνεσαι. Δεν μπορείς να μαντέψεις το απρόοπτο. Αυτοί είναι ικανοί για το - ακόμα - χειρότερο. Θα φτάσουν - και θα ξεπεράσουν - το απερίγραπτο. Θα "επιθυμήσουμε" τα πλαστικά σημαιάκια. Θα "παρακαλέσουμε" την επιστροφή των αυθεντικών. Θα "νοσταλγήσουμε" την αιμορραγία των πρώτων πασοκικών λέξεων. Θα "ικετέψουμε" την καραμανλική ιδιομορφία. Θα φωνάξουμε "ζήτω το παλιό". Θα κραυγάσουμε "κάτω το "νέο", που είναι παλιότερο του παλιού". Θα κάνουμε το σταυρό μας!

Και τα προβλήματα να τρέχουνε με - ασταμάτητο - καλπασμό. Η ανεργία να σε πιάνει από το λαιμό και να σε πνίγει. Η ακρίβεια να σε βουτάει στο χώμα. Τα γραμμάτια να διαμαρτύρονται. Τα μικρομάγαζα να κλείνουν. Το ρουσφέτι στην πρώτη γραμμή. Και στο Αιγαίο να κάνει ασκήσεις ο αμερικάνικος εκβιασμός και το ΝΑΤΟ. Η απελπισία να έχει φτάσει στο αποκορύφωμα. Κανένας να μην ελπίζει σε τίποτα. Και τα κέρδη να φεύγουν με τα τσουβάλια στην Ελβετία. Και τα δύο κόμματα της εξουσίας να δίνουν το δικό τους αγώνα. Να σπρώχνει το ένα το άλλο για να σκαρφαλώσει στον εξώστη. Εκεί, όπου η διαχείριση μοιράζει κέρδη. Εκεί, όπου η συναλλαγή βολεύει τους ημετέρους. Και στον αγώνα αυτόν να πετάγονται στα σκουπίδια οι "καλοί τρόποι". Να ελευθερώνονται τα "κακά ένστικτα". Και να αρχίζει η ανθρωποφαγία.

Και να καλείσαι εσύ, αγαπημένε μου αναγνώστη, μέσα σε αυτόν το χαλασμό να φέρεις την κουβέντα στο ζητούμενο. Να αποδείξεις πως κόντρα στο μαύρο και το άσπρο της καταστροφής, υπάρχει πάντα και το κόκκινο. Εκεί, όπου οι υποσχέσεις δεν έχουν θέση. Εκεί, όπου μιλάνε για κοινούς αγώνες και κοινές αγωνίες. Εκεί, όπου δε βγάζουν τους άσους απ' το μανίκι. Εκεί, όπου σου ζητάνε τη συμμετοχή και όχι, έτσι απλά, την ψήφο σου.