"Αγνωστο Χ" χαρακτηρίζουν οι εκλογολόγοι το ΔΗΚΚΙ στις φετινές εκλογές, παρά το ότι οι πολιτικές του θέσεις, καθώς και οι μετεκλογικές επιδιώξεις του, είναι δεδομένες.

Για το ζήτημα της πορείας της Εθνικής Οικονομίας, τις όποιες μεγαλοστομίες του ΔΗΚΚΙ, περί "ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας" ή "αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος", καλύπτει το αναμφισβήτητο γεγονός της αποδοχής από το κόμμα του Δ. Τσοβόλα της αρχής που διέπει τις οικονομικές θέσεις τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ: Η χώρα πρέπει να ακολουθήσει την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπως αυτή έχει καθοριστεί από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το ΔΗΚΚΙ στοχοπροσηλωμένο σε αυτή τη λογική μιλά για προγράμματα σύγκλισης με... κοινωνική ευαισθησία και αλλαγή του φορολογικού συστήματος στα πρότυπα του 1987. Παράλληλα, ως προτεραιότητα θέτει όπως και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τη "σταθεροποίηση μέσω θυσιών".

• Στο κοινωνικό επίπεδο, επίσης, υπάρχει "σύμπτωση απόψεων", όσον αφορά την ανάγκη να ακολουθήσει η χώρα μια οικονομική πολιτική βασισμένη στην "κοινωνική συναίνεση" εργοδοτών και εργαζομένων, προκειμένου όπως επισημαίνει το ΔΗΚΚΙ να μην υπάρχει "σπατάλη δυνάμεων". Κάνει λόγο για αξιοποίηση σε αυτή την κατεύθυνση των "θεσμών κοινωνικού διαλόγου" π. χ. που μέχρι στιγμής έχουν αποτελέσει στηρίγματα των πολιτικών λιτότητας.
• Για τα εθνικά θέματα το ΔΗΚΚΙ συμφωνεί με τα "συντηρητικά", όπως αποκαλεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ κόμματα στο εξής: Στη... σιωπή σχετικά με την ολοένα και περισσότερο εναρμόνιση - εξάρτηση της χώρας με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στο πρόγραμμά του δε γίνεται η παραμικρή αναφορά στο ρόλο των ΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα και στον προφανή εμπρηστικό ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή. Η απουσία οποιωνδήποτε προτάσεων απεγκλωβισμού της χώρας από αυτές τις πολιτικές κάνουν τον "αντιαμερικανισμό" στα λόγια που ευαγγελίζεται το ΔΗΚΚΙ, κενό γράμμα.

Αν και οι πρόσφατες "κόντρες" με την Αυριανή, δίνουν την αίσθηση της έντονης αντιδικίας με το ΠΑΣΟΚ, δεν αναιρούν τις εκφρασμένες προθέσεις του ΔΗΚΚΙ. Οι περίφημοι 3 όροι, που θέτει για συνεργασία, δεν προϋποθέτουν τίποτε άλλο παρά κάποιες φραστικές "ντρίπλες" από το ΠΑΣΟΚ, για να εκπληρωθούν. Αλλωστε, οι διαθέσεις δεν υπάρχουν μόνο στο ΔΗΚΚΙ, αλλά και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, όπως έχουν εκφραστεί τόσο από τον Κ. Λαλιώτη όσο και από άλλα στελέχη του.

Τόσο, λοιπόν, από τις "θέσεις" όσο και από τις "προθέσεις" του ΔΗΚΚΙ προκύπτει με σαφήνεια, ότι το εν λόγω κόμμα δεν μπορεί και δε θέλει τίποτε άλλο παρά να συνεισφέρει, εγκλωβίζοντας συνειδήσεις και ψήφους, στην παραπέρα στήριξη των εφαρμοζόμενων πολιτικών, που υποτίθεται ότι καταδικάζει. Είναι προφανές ότι στο ΔΗΚΚΙ δεν έχουν καμία θέση όσοι με την ψήφο τους θέλουν να δώσουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στο δικομματισμό και τις πολιτικές του. Ολοι αυτοί ψηφίζουν ΚΚΕ.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ