Απασχολημένοι με τα καθημερινά και τα χρόνια προβλήματα που βαραίνουν στις πλάτες μας, δε δώσαμε τη δέουσα σημασία σε ένα τεράστιο πρόβλημα, που διαμορφώνεται καθημερινά και παίρνει διαστάσεις σοβαρότατου εθνικού προβλήματος. Είναι αυτό της γλώσσας μας.

Εχουμε την αρχαιότερη, πλουσιότερη, την πιο καλλιεργημένη γλώσσα στον κόσμο. Αναπτύχθηκε μαζί με το άφθαστο αρχαιοελληνικό πνεύμα και πολιτισμό, αποτελούσε και αποτελεί πηγή έμπνευσης για κάθε τι το ωραίο και μεγάλο, τόσο στον τομέα των θεωρητικών, όσο και των τεχνικών επιστημών.

Εγκαταλείπουμε, λοιπόν, αυτή την πλουσιότατη γλώσσα και χρησιμοποιούμε την αγγλική. Μια γλώσσα, τόσο φτωχή, που με μια λέξη ονοματίζει δέκα πράγματα, ενώ η γλώσσα μας έχει δέκα λέξεις για κάθε έννοια ενός πράγματος.Οταν βρίσκεσαι στην Αθήνα, νομίζεις πως είσαι στο Τέξας. Ψάχνεις μάταια για να βρεις ελληνική επιγραφή στα καταστήματα, πολλές δε φορές και στα ονόματα των καταστηματαρχών. Μας απόμειναν μόνο τα φαρμακεία και μερικά άλλα.

Η "αρρώστια" μεταδόθηκε και στην επαρχία. Οσο δε για τις διαφημίσεις, αυτές εγκατέλειψαν σχεδόν εξ ολοκλήρου τα ελληνικά.

Το "οκέι" έγινε καθημερινής χρήσης. Εξωπετάχτηκαν το "ναι" και το "εντάξει". Θα μπορούσαν σελίδες ολόκληρες να γραφούν για τις ξενικές λέξεις που χρησιμοποιούνται αντί των ελληνικών.

Σαν εξαρτημένη χώρα η Ελλάδα οικονομικά, άρα και πολιτικά, προσπαθεί να "συγκλίνει" την οικονομία της χώρας, σύμφωνα με τα μέτρα και σταθμά που της ορίζουν οι μεγάλοι της "σύμμαχοι" και "φίλοι" της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Πολύ φοβάμαι πως και η ωραία μας γλώσσα θα "πληρώσει τα σπασμένα", θυσία στο βωμό της εξάρτησης. Μα, η γλώσσα είναι κύριο γνώρισμα του έθνους, είναι συνδημιουργός του. Γιατί, λοιπόν, να αφελληνιστούμε; Μήπως αυτό εξυπηρετεί τους καλά βολεμένους στην εξουσία; Αυτούς, έτσι και αλλιώς, δεν τους ενδιαφέρει το μέλλον της χώρας μας.

Πήγα πρόσφατα στην Ισπανία. Εψαχνα στα αεροδρόμια όλων των μεγάλων πόλεων και στην πρωτεύουσα της χώρας για να βρω μια λέξη, έστω, μη ισπανική αλλά δε βρήκα τίποτα το ξένο, όλα στην ισπανική γλώσσα ήταν γραμμένα. Σέβονται, δηλαδή, τη γλώσσα τους, την ιστορία τους, τον πολιτισμό τους.

Και η δικαιολογία είναι πάντα πολύ εύκολη: Ο τουρισμός. Χωρίς όμως αυτό να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Περπάτησα πολύ στη Σεβίλλη, παλιά και νέα πόλη. Δεν είδα ούτε μια ξένη λέξη στους δρόμους, στα καταστήματα, στις διαφημίσεις. Γεμάτη, όμως, από τουρίστες, οι οποίοι απολάμβαναν την αυθεντικότητα της πόλης και το χαίρονταν. Η Ισπανία σέβεται τον εαυτό της. Η Ελλάδα όχι.

Τηλεόραση, ο μεγάλος αυτός διαφθορέας των πάντων, ακόμη και της γλώσσας μας. Σε λίγα χρόνια, θα πρέπει για να την παρακολουθούμε να μάθουμε όλοι αγγλικά. Προβάλλουν ιστορικά έργα με φαρδύ - πλατύ τίτλο "Gregia Antica", κι από κάτω "Μέγας Αλέξανδρος"! Μα, ο Μ. Αλέξανδρος δεν έζησε - μεγαλούργησε στη ..."Gregia", αλλά στην Ελλάδα!

Ας συνέλθουν οι κυβερνώντες μας, που είναι οι "πρώτοι διδάξαντες", χρησιμοποιώντας τα αγγλικά και μέσα στα υπουργεία - έγγραφα, προγράμματα, εκθέσεις κλπ. - πριν είναι πολύ αργά!

ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΕΚΙΟΣ (Λάμπρος)

Ηλιούπολη