Τεράστιο θέμα ηθικής και πολιτικής τάξης τίθεται με τις δύο εγκυκλίους του υπουργείου Δικαιοσύνης, οι οποίες αναφέρονται στη Συμφωνία της Σένγκεν και στο ηλεκτρονικό φακέλωμα τωνπολιτών (ν. 2472/97), επισημαίνει η Επιτροπή για τη μην επικύρωση και εφαρμογή της Συμφωνίας Σένγκεν.

Πρόκειται, ως γνωστόν, για εγκυκλίους που διακινεί και σε άλλα υπουργεία και οργανισμούς - πέραν της αρμοδιότητάς του - ο υπουργός Δικαιοσύνης Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Σ' αυτές διαστρεβλώνονται τα όσα προβλέπονται με τη Συμφωνία Σένγκεν, ενώ, εμμέσως πλην σαφώς, τρομοκρατούνται και απειλούνται οι υπάλληλοι και όσοι έχουν αντίθετη άποψη από εκείνον για το αντισυνταγματικό, εκτρωματικό, αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα που λέγεται Συμφωνία Σένγκεν.

Είναι αξιοσημείωτο, αναφέρεται σε ανακοίνωση της Επιτροπής κατά της Σένγκεν για "το φακέλωμα και τις κυβερνητικές διαστρεβλώσεις", ότι ο Ε. Γιαννόπουλος στις εγκυκλίους του, ούτε μια φορά δεν αναφέρεται στο Σύνταγμα της χώρας, αλλά και τις διεθνείς συμβάσεις, επικυρωμένες και δεσμευτικές για τη χώρα, οι οποίες προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. "Ο κ. Γιαννόπουλος έχει μοναδική ικανότητα να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, για να υποστηρίξει τις απόψεις του, ακόμη και προσθέτοντας ή αφαιρώντας λέξεις και προτάσεις (!)", επισημαίνεται στην εμπεριστατωμένη και αναλυτική απάντηση της Επιτροπής Σένγκεν, όπου αναφέρονται χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Ενώ για το φακέλωμα των πολιτών και τη "διακριτική" παρακολούθησή τους, η Σένγκεν (αρθρο 99 παρ. 2) προβλέπει πως: "στις περιπτώσεις που υπάρχουν πραγματικές ενδείξεις που δημιουργούν υπόνοιες ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο προτίθεται να διαπράξει ή διαπράττει πολυάριθμες και εξαιρετικά σοβαρές αξιόποινες πράξεις" και ότι το φακέλωμα θα γίνεται... "για καταστολή ποινικών παραβάσεων και την πρόληψη απειλών της δημόσιας ασφάλειας". Ο Ε. Γιαννόπουλος, τονίζεται, αποσιωπά τη συγκεκριμένη διάταξη και τη "διακριτική" την κάνει... διασυνοριακή - αρθρο 41 παρ.1 - προκειμένου να πει, στη συνέχεια, ότι η διασυνοριακή παρακολούθηση δεν ισχύει για τη χώρα μας!

Αναφέρει, επίσης, ο Ε. Γιαννόπουλος ότι καταχωρούνται "στοιχεία μόνο για καταζητούμενα ή εξαφανισθέντα πρόσωπα, ανεπιθύμητους αλλοδαπούς και πρόσωπα που χρήζουν προστασίας...". Ομως, από πουθενά στη Σένγκεν, δεν προκύπτει ότι θα καταχωρούνται μόνο οι παραπάνω και όχι, π.χ., όσοι από τους ντόπιους θα κρίνονται, από κάποιους, επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη και την κρατική ασφάλεια...

Αποκορύφωμα διαστρέβλωσης και ψευδολογίας είναι αυτά που αναφέρει ο Ε. Γιαννόπουλος, πως, με βάση το ν. 2472/97 που νομιμοποιεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα, "επιτρέπεται η επεξεργασία ευαίσθητων στοιχείων προσωπικού χαρακτήρα κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις μεταξύ των οποίων προεχόντως και η γραπτή συγκατάθεση του προσώπου". Τίποτα πιο ψευδές, υπογραμμίζει η απάντηση της Επιτροπής, η οποία και διευκρινίζει ότι ο ν. 2472/97 στο άρθρο 7 παρ. 2 αναφέρει: "Κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η συλλογή και η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων... όταν συντρέχουν μια ή περισσότερες από τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α) το υποκείμενο έδωσε τη γραπτή συγκατάθεσή του...", ενώ ακολουθούν άλλες έξι περιπτώσεις στις οποίες συμπεριλαμβάνονται τα πάντα.

Καταλήγει, λοιπόν, η Επιτροπή πως, τη γραπτή συγκατάθεση του Ε. Γιαννόπουλου θα πρέπει να την ερμηνεύσουμε σαν εκβιασμό σε βάρος των εργαζομένων από ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας και τη μεγαλοεργοδοσία. Αυτό διαφάνηκε στη συζήτηση στη Βουλή, όταν ο βουλευτής του ΚΚΕ Λέων Αυδής πρότεινε να εξαιρεθούν από τη συγκεκριμένη διάταξη οι εργαζόμενοι. Τότε, η κυβέρνηση, μέσω του εκπροσώπου της Ε. Γιαννόπουλου, το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αυτό έδειξε και τις πραγματικές τους προθέσεις... Κατόπιν των παραπάνω η Επιτροπή αναρωτιέται: Να υποθέσουμε πως ο Ε. Γ. δε διάβασε το νόμο που αυτός και η κυβέρνησή του εισηγήθηκαν και μαζί με τη ΝΔ ψήφισαν στη Βουλή; Να υποθέσουμε ότι δε θυμάται τι ψήφισε; Η ότι σκόπιμα διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; Πιστεύουμε ότι σίγουρα ισχύει το τελευταίο...

Αναφερόμενη η Επιτροπή Σένγκεν στο φακέλωμα που ο Ε. Γιαννόπουλος υποστηρίζει πως ήταν αποτέλεσμα "λειτουργίας αυταρχικής από μακρού νομοθεσίας και πρακτικής" και μάλιστα μέχρι το 1974, υπενθυμίζει πως το φακέλωμα ποτέ, μέχρι σήμερα, δεν ήταν νόμιμο. Η πρώτη απόπειρα νομιμοποίησης είναι αυτή που γίνεται τώρα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Το φακέλωμα επισημαίνεται δε σταμάτησε το 1974, αλλά, απλώς, κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος περιορίστηκε. Μάλιστα, στα 1985 το ΠΑΣΟΚ για να κερδίσει τις εκλογές υποσχέθηκε κάψιμο των φακέλων κάτι που ουδέποτε υλοποίησε. Στην πραγματικότητα αυτό που έγινε ήταν η συγκέντρωση των φακέλων στις κεντρικές υπηρεσίες. Στη συνέχεια, αφού έγινε κάποια ταξινόμηση, άρχισε η καταγραφή στοιχείων τους σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Υπολογίζεται ότι μέχρι σήμερα έχουν μηχανογραφηθεί δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες φάκελοι και αξιοποιούνται ανάλογα.

Στην απάντηση της Επιτροπής τονίζεται ότι η παρακολούθηση και το φακέλωμα της πολιτικής, συνδικαλιστικής και της κοινωνικής δραστηριότητας των πολιτών ποτέ δε σταμάτησε, χωρίς κατά καιρούς να εξαιρούνται και κυβερνητικά στελέχη. Μάλιστα, καταγγέλλεται, το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί τα κρούσματα παρακολούθησης της πολιτικής, αλλά και της συνδικαλιστικής δραστηριότητας στη χώρα μας... Σήμερα υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, αν δεν αντιδράσουμε, τα στοιχεία των φακέλων, μηχανογραφημένων ή μη, να ενταχθούν στο "Εθνικό Σύστημα Πληροφοριών" και μερικά από αυτά και στη Σένγκεν.Και η ανακοίνωση καταλήγει: Υπάρχουν πράγματι δυνατότητες, αν η πάλη ενάντια στο ηλεκτρονικό φακέλωμα και στη Σένγκεν γίνει υπόθεση του μαζικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος, να αποτρέψουμε την εφαρμογή τους. Οι όποιες προσπάθειες παραπλάνησης του λαού, ότι δήθεν σκοπός τους είναι η αντιμετώπιση του κοινού και του οργανωμένου εγκλήματος, ή ότι θα προστατεύονται οι πολίτες από νόμους ή διεθνείς συμφωνίες, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν αναιρούν το χαρακτήρα τους. Εκτός του ότι είναι κατάφωρα αντισυνταγματικά, από τη φύση τους είναι νομοθετήματα παραβίασης των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών. Ετσι κι αλλιώς και τυπικά η Σένγκεν είναι άκυρη, αφού δε συγκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων στη Βουλή, επισημαίνεται, για να υπογραμμιστεί πως: Ο αγώνας μας δεν τελείωσε (αλλά), τώρα αρχίζει!