Το ποίημα αυτό το έγραψε η δασκάλα πρόσφυγας από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, που ασχολιόταν με τα γράμματα, Αρτεμις Μαρνέρη στις 20 - 12 - 1940. Μας το έστειλε ο γιος της Γιώργος Μαρνέρης, για να δημοσιευτεί στο "Ριζοσπάστη".

28η Οκτωβρίου ήτανε,

κ' ημέρα αυτή Δευτέρα,

που στην Ελλάδα έφθασε,

φασιστική χολέρα.

Τρεις μετά τα μεσάνυχτα,

και πριν να ξημερώσει,

ο Ντούτσε απεφάσισε,

για να μας εσκλαβώσει.

Ευθύς χαμπέρι έστειλε,

το Γράτσιε το κοπέλι,

δώστε μας όλα τα νησιά,

τα θέλουν οι Φρατέλοι.

Κι ο λαός τούς απαντά,

με θάρρος και καμάρι,

αν είναι άξιος και ικανός,

ας έρθει να τα πάρει.

Και πριν ο αφιλότιμος,

απάντηση να πάρει,

την Πάτρα εβομβάρδισε,

για να την καταλάβει.

Πέφτουν οι σφαίρες σαν βροχή,

οι όλμοι σαν χαλάζι,

κι όμως τα Ελληνόπουλα,

τίποτα δεν τα σκιάζει.

Στους βράχους σκαρφαλώνουνε,

με λύσσα με μανία,

για της πατρίδος την τιμή,

και την ελευθερία.

Και αιχμαλώτους πιάνουνε,

δεκάδες κάθε μέρα,

φωνάζοντας κάθε λεπτό,

στους Ιταλούς αέρα.

Στην Πίνδο πολεμήσανε,

με πείνα και με χιόνια,

τους Ιταλούς νικήσανε,

θα το θυμούνται αιώνια.

ΑΡΤΕΜΙΣ ΜΑΡΝΕΡΗ

20 Δεκεμβρίου 1940