1.Αμέσως μετά τις εκλογές γίνεται φανερό ότι ένα σημαντικό τμήμα του λαού δείχνει διαθέσεις αγωνιστικής στάσης και δράσης απέναντι στα νέα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση, με σύνθημα την εφαρμογή του "προγράμματος σύγκλισης" που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε πολλά μέτωπα (ανεργία, εισοδηματική πολιτική, συντάξεις, τιμές και διάθεση αγροτικών προϊόντων, ασφαλιστικό, δημοτικά τέλη και νέοι φόροι, παιδεία, συνθήκες ζωής, περιβάλλον) ανοίγονται αγωνιστικές δραστηριότητες, διαμορφώνονται συσπειρώσεις πάλης.

Είναι σημαντικό ότι ένα τμήμα του λαού αρχίζει να αποκτά μια ταξική αίσθηση και αντίληψη των προβλημάτων.

2.Ανεβαίνει το θερμόμετρο και όλα δείχνουν ότι θα οξυνθούν οι αγώνες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι λαοί των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης δείχνουν με τη στάση τους ότι δεν έχουν αυταπάτες για τις νέες αρνητικές συνέπειες που συσσωρεύονται εξαιτίας της υλοποίησης των επιλογών της Κομισιόν και από την πορεία της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Μεγαλώνει καθημερινά σε όλη την Ευρώπη η δυσαρέσκεια κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι κοινωνικοί αγώνες θα δυναμώσουν και θα οξυνθούν.

Εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις εμφανίζονται σε όλα τα σημεία της Γης, στην αμερικανική ήπειρο, τη Λατινική Αμερική, σε άλλες περιοχές. Διεθνείς οργανώσεις, που εκφράζουν τη διάθεση αντίστασης στα σχέδια των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ανασυντάσσονται και ανασυγκροτούνται.

Θα οξυνθούν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ, πράγμα που θα οδηγήσει σε νέα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των λαών της Ευρώπης για να ανεχθούν τα διάφορα προγράμματα λιτότητας. Να περιμένουμε ένταση του αυταρχισμού και νέα μέτρα καταστολής, με βάση και τους στόχους που υπηρετεί η συνθήκη Σένγκεν.

Αναδεικνύεται η επιτακτική ανάγκη να συνεργαστούν και να συντονιστούν τα λαϊκά κινήματα των ευρωπαϊκών χωρών, των εργαζομένων στις πολυεθνικές και τα υποκαταστήματά τους στις διάφορες χώρες.

3. Οπως προεκλογικά είχε αναδείξει το ΚΚΕ, βρίσκεται σε εξέλιξη αμερικανόπνευστο σχέδιο, στο οποίο φαίνεται ότι υπάρχει συναίνεση και των ηγετικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τη λεγόμενη ρύθμιση των προβλημάτων της περιοχής Βαλκάνια - Αιγαίο - Κύπρος με ευρύτερες προεκτάσεις ως τη Μέση Ανατολή. Στόχος του σχεδίου αυτού είναι να δρομολογηθεί πιο διευρυμένη παρουσία των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, ακόμα και με στρατιωτικές δυνάμεις, η πλήρης αμερικανοποίηση του Αιγαίου, πράγμα που σημαίνει διαρκή αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, επισημοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου. Εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη αντιπροσωπεύει η συγκρότηση πολυεθνικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης, η διαμόρφωση μισθοφορικών σωμάτων τύπου "Ράμπο", που θα στηρίξουν την πολιτική των επεμβάσεων, του "διαίρει και βασίλευε" και το χτύπημα των λαϊκών κινημάτων. 4. Είναι φανερό, περνάμε σε νέα φάση έντασης του ιδεολογικού αγώνα σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστικών κομμάτων, ώστε να παρεμποδιστεί και να υποσκαφθεί η άνοδος της ταξικής πάλης, η αναζωογόνηση των ιδεών και των αξιών του σοσιαλισμού. Οσο αφυπνίζονται οι συνειδήσεις πλατύτερων λαϊκών μαζών, οργανώνεται το μέτωπο της κοινής δράσης των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων, αναπτύσσονται αγώνες, τόσο θα πάρει οξυμένη μορφή η ιδεολογική αντεπίθεση εκ μέρους των δυνάμεων που εκφράζουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Υπάρχει έδαφος για ανάπτυξη αντιδραστικών, εθνικιστικών, ρατσιστικών απόψεων, ακόμα και αναβίωση ορισμένων αντικομμουνιστικών απόψεων ανάμεσα σε ορισμένα λαϊκά στρώματα που εξαθλιώνονται και αναζητούν "λύσεις" όπως όπως.

Είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα να οργανωθεί η αντεπίθεση κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και ιδεολογίας που κυριαρχεί στην Ευρώπη και στη χώρα μας με όλες τις παραλλαγές. Να ενταθεί η διαπάλη και να βελτιωθεί η ποιότητα αντιπαράθεσης με τις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές απόψεις, που παρεμποδίζουν και υπονομεύουν την αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων, την ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής συνείδησης. Υπάρχουν σήμερα δυνατότητες και περισσότερες ευκαιρίες να κερδίζουν έδαφος οι ιδέες της αντίστασης και ρήξης με την πολιτική του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων.

Εχουν συγκεντρωθεί περισσότερες μαρτυρίες και αποδείξεις για το πραγματικό περιεχόμενο των κεντροαριστερών και κεντροδεξιών σεναρίων, των θεωριών περί μονόδρομων, "ανανέωσης και εκσυγχρονισμού".

Επιβάλλεται να γίνει συστηματική η προσπάθεια διάδοσης της θεωρίας του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού - λενινισμού. Ταυτόχρονα χρειάζονται περισσότερες τεκμηριωμένες και ολοκληρωμένες επεξεργασίες για σύγχρονα φαινόμενα και εξελίξεις.

Η διάδοση της πολιτικής και της ιδεολογίας του Κόμματος αποτελεί και τον καλύτερο θώρακα προς μια αντιδραστικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου, που θα επιχειρηθεί προκειμένου να περάσει διά πυρός και σιδήρου η πολιτική της ΕΕ και η πλήρης επικράτηση της ΝΑΤΟικής τάξης πραγμάτων.

Η κυβέρνηση προχωρά με πιο έντονους ρυθμούς στην υλοποίηση αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων. Ταυτόχρονα θέτει σε εφαρμογή τις προεκλογικές δεσμεύσεις της να υλοποιήσει το αμερικανικό σχέδιο στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Ενεργοποιείται στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στη Μεσόγειο.

Οπως είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ, η κυβέρνηση έχει στόχο να πλήξει το οικοδόμημα της κοινωνικής πολιτικής που διαμορφώθηκε στη χώρα μας, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και του νοικοκυρέματος, με κύρια γραμμή τις συγχωνεύσεις και ενοποιήσεις οργανισμών και ταμείων και με επιχείρημα τη δήθεν αποδέσμευσή τους από τον κρατικό εναγκαλισμό. Το ΥΠΕΘΟ διαθέτει τρίχρονο πρόγραμμα γενικών ιδιωτικοποιήσεων, στηρίζει τις συγχωνεύσεις σε βασικούς κλάδους, στον τομέα του πετρελαίου και των τραπεζών. Μεθοδεύει νέους φόρους σε βάρος του λαού. Από τα πιο άγρια μέτρα που προγραμματίζονται είναι η κατακράτηση πόρων που τα υπουργεία εισπράττουν για λογαριασμό ταμείων, η άρνηση να καλυφθούν ελλείμματα νοσοκομείων και ασφαλιστικών οργανισμών.

Στους κόλπους της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ γίνεται συζήτηση για το ποια είναι η καλύτερη τακτική, των μέτρων - σοκ ή αντιλαϊκών μέτρων με πιο χαλαρό χρονοδιάγραμμα. Το πρόβλημα όμως δεν ανάγεται σε πρόβλημα ρυθμών, αλλά κατεύθυνσης και στόχων της κυβερνητικής πολιτικής.

Τα νέα άγρια μέτρα που θα παρθούν, θα συνοδευτούν με δολώματα και παγίδες, με στόχο τη συναίνεση του λαού και κυρίως την καλλιέργεια ψεύτικων διαχωριστικών κοινωνικών γραμμών με το γνωστό σχήμα "φτωχοί, άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι" από τη μια και "όλοι οι άλλοι έχοντες και κατέχοντες" από την άλλη. Είναι πιθανό η κυβέρνηση να θεσπίσει ορισμένους φόρους ή να προχωρήσει σε φοροαπαλλαγές σε ορισμένες μόνο κατηγορίες μεσαίων και ανώτερων εισοδημάτων, ώστε να εξασφαλίσει χρήματα και να δώσει την εντύπωση "ότι σήμερα όλοι πληρώνουν".

Το πιο επικίνδυνο στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής, που θέλει σταθερό ξεσκέπασμα, είναι η θεωρία της "κοινωνικής αλληλεγγύης".

Οι δυνάμεις ταχείας επέμβασης, που ανήγγειλε η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με την προστασία της άμυνας της Ελλάδας, αλλά με τις τρομοκρατικές και επιθετικές δραστηριότητες του ΝΑΤΟ. Η βασική τους αποστολή είναι να χρησιμοποιηθούν κατά των λαϊκών κινημάτων.

Η κυβέρνηση έχει στην πρώτη γραμμή την προώθηση του εξοπλιστικού προγράμματος - μαμούθ, που υπηρετεί τους επιθετικούς σκοπούς του ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά ο ελληνοτουρκικός διάλογος χωρίς εγγυήσεις έχει ξεκινήσει από την πίσω πόρτα.

Οι διεργασίες και τα φαινόμενα κρίσης στα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν πάρει μονιμότερο χαρακτήρα. Η ουσία του προβλήματος έχει εντοπιστεί και συζητηθεί και στο 15ο Συνέδριο. Αποτελεί έκφραση της γενικότερης κρίσης του συστήματος, ενισχύεται από το γεγονός ότι τα δύο κόμματα έχουν ταυτιστεί. Η άρχουσα τάξη της χώρας μας δείχνει σαφή προτίμηση προς τη σοσιαλδημοκρατία, πράγμα που αφαιρεί έδαφος από τη ΝΔ, τη δυσκολεύει στην αντιπολιτευτική της τακτική.

Οι μετεκλογικές εξελίξεις δείχνουν ότι στο ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται να εκδηλώνεται η υποβόσκουσα κρίση. Οι διαφορετικές τάσεις δεν εκδηλώνονται με διαφοροποιήσεις ουσίας, όπως δείχνουν οι συνεδριάσεις της ΚΕ (ομόφωνες σχεδόν αποφάσεις). Εκφράζουν ως ένα βαθμό και την πίεση που δέχονται από τη λαϊκή βάση.

Είναι νωρίς να διαβλέψουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο αμέσως επόμενο διάστημα στη ΝΔ, που διέρχεται οξύτερη κρίση. Ενδεχομένως το συνέδριο της ΝΔ θα δείξει αν το κόμμα αυτό θα μείνει ενιαίο ή θα προκύψουν δύο κόμματα, ένα με "κεντρώα" φυσιογνωμία, με στόχο να αξιοποιήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και ένα δεύτερο που θα εμφανίζεται ως η αυθεντική νεοφιλελεύθερη λύση με πιο ανοιχτές αντιδραστικές απόψεις και πρακτικές.

Η κρίση των δύο κομμάτων, η ενίσχυση των διασπαστικών τάσεών τους δεν αποσταθεροποιεί το πολιτικό σύστημα, όπως προβάλλεται. Μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί ώστε να διευκολυνθεί ο απεγκλωβισμός λαϊκών μαζών. Προϋπόθεση είναι η άνοδος της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης, η ανάπτυξη ισχυρών λαϊκών αγώνων, η όσο γίνεται πλατύτερη και βαθύτερη αντιπαράθεση με την εξουσία των πολυεθνικών και τη δράση του ιμπεριαλισμού, η ανάπτυξη της πολιτικής επιρροής και της δύναμης του ΚΚΕ.

Η κρίση των δύο κομμάτων δε συνεπάγεται και αδιέξοδο για την κυρίαρχη τάξη. Διαθέτει σημαντικές εφεδρείες, όπως είναι τα γνωστά σενάρια συνεργασίας με την "κεντροαριστερή ή κεντροδεξιά" μορφή.

Είναι θετικό ότι από τις πρώτες μέρες μετά τις εκλογές εκδηλώνονται αγωνιστικές διαθέσεις σε χώρους με οξυμένα προβλήματα, όπως σε ορισμένα εργοστάσια και κλάδους, στους βαμβακοπαραγωγούς και σταφιδοπαραγωγούς, σε σχολεία. Είναι επίσης θετικό ότι γίνεται μια προσπάθεια από μαζικούς φορείς να προλάβουν τον κρατικό προϋπολογισμό και να διατυπώσουν αιτήματα προς την κυβέρνηση.

Το ΠΑΣΟΚ με τις δυνάμεις που διαθέτει στο συνδικαλιστικό κίνημα και στα άλλα μαζικά κινήματα, με τη βοήθεια της Πρωτοβάθμιας και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, παρεμβαίνει σχεδιασμένα με κύριο στόχο να προλάβει κινητοποιήσεις ή να τις ξεστρατίσει στην περίπτωση που αυτές ξεσπάνε. Στελέχη του εμφανίζονται να στηρίζουν λαϊκά αιτήματα που είναι σχετικά ανώδυνα. Επιδιώκουν να σύρουν τις λαϊκές μάζες στην τακτική "του κοινωνικού διαλόγου" με τα υπουργεία και τις υπηρεσίες, ώστε να κερδίσουν χρόνο και να διαλύσουν εν τη γενέσει τους αγώνες.

Σήμερα μπορούμε να αλλάξουμε ρυθμούς δουλιάς και να καθοδηγήσουμε τις ΚΟ με αποφασιστικότητα, ώστε να είναι προσανατολισμένες καθημερινά στη δράση για τα λαϊκά προβλήματα, με αιχμή την παρέμβασή μας στα βασικά εργοστάσια και τόπους δουλιάς, στους χώρους που εργάζεται και σπουδάζει η νεολαία.

Αυτό σημαίνει ότι η ΚΕ και όλα τα καθοδηγητικά όργανα ελέγχουν σταθερά πώς οι ΚΟ προσανατολίζουν τη δουλιά τους και διατάσσουν τις δυνάμεις τους ώστε να κρατούν επαφή, να ανοίγουν δρόμο για να πιάσουν επαφή με τους εργασιακούς και νεολαιίστικους χώρους με συγκεκριμένο κατάλογο και χρέωση δυνάμεων.

Η στάση, η τακτική μας απέναντι στα άλλα κόμματα παραμένει η ίδια, όπως καθορίζεται στην Πολιτική Απόφαση του 15ου Συνεδρίου. Επιβάλλεται - όπως και η σχετική απόφαση υπογραμμίζει - να ασκούμε πιο επιχειρηματολογημένη κριτική για το καθένα από τα κόμματα αυτά, με βάση και τη δράση τους ως κόμματα της Βουλής. Δεν ξεμπερδεύουμε με τη γενική τοποθέτηση του τύπου "τα Κόμματα του Μάαστριχτ και της "νέας τάξης πραγμάτων"". Αφετηρία της κριτικής μας πρέπει να είναι η πολιτική και η πρακτική τους απέναντι στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, η στάση τους απέναντι στις δύο γραμμές ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό είναι το κριτήριο που καθορίζει το είδος της αντιπολίτευσης που ασκούν. Ανεξάρτητα από το ύψος της φωνής και τον τόνο, η αντιπολιτευτική τους στάση είναι ακίνδυνη για τις στρατηγικές επιδιώξεις του συστήματος. Οδηγεί σε ανώδυνους δρόμους διαμαρτυρίας. Αυτήν τη διαμαρτυρία σχετικά εύκολα μπορεί να απορροφήσει και να εκτονώσει η κυρίαρχη πολιτική.

Η τακτική που επιλέγει ο Συνασπισμός είναι να επιδείξει αντιπολιτευτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση, στο όνομα των λαϊκών συμφερόντων, εκτιμώντας το βάθος της λαϊκής δυσαρέσκειας, τις διεργασίες που γίνονται στη λαϊκή συνείδηση. Παραμένει βεβαίως κύριος στόχος του να ασκήσει πίεση, ώστε από καλύτερες θέσεις να διεκδικήσει συμμετοχή στη διαχείριση της κρίσης του συστήματος ως και τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση με κοινωνικό δήθεν προφίλ. Ανεξάρτητα από τις φραστικές αντιπαραθέσεις, η γενικότερη πολιτική του, οι δεσμεύσεις του τον οδηγούν σε όλο και πιο συντηρητικές και συμβιβαστικές θέσεις στα βασικά ζητήματα.

Το ΔΗΚΚΙ εμφανίζεται με γραμμή έντονης αντίθεσης προς την κυβερνητική πολιτική, που την αποκαλεί νεοφιλελεύθερη. Ασκεί κριτική στην Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς ταυτόχρονα να υιοθετεί θέσεις αντίστασης και ρήξης μαζί της. Καταγγέλλει τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σενάρια. Οι προτάσεις και οι θέσεις του περικλείουν σοβαρές αντιφάσεις. Ιδιαίτερα φαίνεται αυτό στη στάση που κρατά απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και γενικότερα στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.