Αυτοί που εμπνεύστηκαν αυτού του είδους την Ενωμένη Ευρώπη και την έκαναν πράξη, σίγουρα είχαν κατά νου τη μέσω αυτής ολοκλήρωση του καπιταλισμού. Στο ότι τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα που προέκυψαν, σε ό,τι αφορά την πολιτικοοικονομική τους διάσταση και την εθνική μας κυριαρχία, από την είσοδό μας σε αυτήν είναι περισσότερα αρνητικά παράθετικά και στο ότι σύμφυτη με τον καπιταλισμό είναι η ανεργία και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και συνεπώς, μέσα στο σύστημα αυτό συνταγματικά κατοχυρωμένα είναι η φτώχεια και ο πλούτος (π.χ. άλλος έχει στην ιδιοκτησία του ένα ολόκληρο νησί και άλλος ούτε όση από την πατρώα γη αντιστοιχεί στον τάφο του...), τότε, στο ερώτημα: Μέσα ή έξω από αυτού του είδους την ΕΕ; η απάντηση είναι αρνητική. Δηλαδή ΕΞΩ.

Ομως με δυο λογικές προϋποθέσεις: Η έξοδός μας από αυτήν δε θα γίνει με Προεδρικό Διάταγμα, "ετσιθελικά" χωρίς να ρωτηθεί ο ελληνικός λαός, όπως συνέβηκε για την είσοδό μας, αλλά μετά από πλήρη ενημέρωσή του, γύρω από το τι χάνουμε και τι κερδίζουμε.

Η έξοδός μας από αυτήν θα συνοδεύεται και από μια προοπτική εισόδου μας, μαζί με όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, σε άλλου είδους Ενωμένη Ευρώπη, που στόχο της θα έχει την ολοκλήρωση του σοσιαλισμού και όχι αυτή του καπιταλισμού.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι σε όποιες χώρες τολμήθηκαν δημοψηφίσματα (και παρά του ότι οι κυβερνήσεις τους ήταν υπέρ), το ΟΧΙ που εισπράχθηκε από τους πολίτες τους, ή πλειοψήφησε ή πλησίασε αρκετά το 50% των ερωτηθέντων.. Ενώ ένα μεγάλο κομμάτι τους είχε και έχει όραμα τον σοσιαλισμό. Συνεπώς δεν είμαστε μόνοι μας, όπως διλημματικά υποστηρίζεται από τους θιασώτες της..

Ωστόσο, είναι μακρύς και ανηφορικός ο δρόμος...

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Παγκράτι