Και δεν είμαστε εμείς, βέβαια, που θ' αρνηθούμε την πολιτική σημασία της εκλογικής αυτής μάχης. Αλλωστε, κάθε εκλογική αναμέτρηση, μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας, έχει τη δική της πολιτική σημασία. Αναμφίβολα, και οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ) του 1998 έχουν τη δική τους, και μάλιστα, αρκετά σημαντική και βαρύνουσα πολιτική σημασία. Κι αυτό, γιατί - με τον ένα ή άλλο τρόπο - ολόκληρη η εκλογική μάχη και, τελικά, το αποτέλεσμά της, θα παίξουν σοβαρό ρόλο στη διαμόρφωση των κατοπινών, γενικότερων πολιτικών εξελίξεων στη χώρα, στη διαμόρφωση ενός νέου συσχετισμού δυνάμεων, όπως και στην παραπέρα εξέλιξη του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πολύ περισσότερο, που η διεξαγωγή τους συμπίπτει με μια περίοδο, όπου θα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη τα σκληρά και βαθιά αντιλαϊκά, κοινοτικής έμπνευσης, μέτρα της γνωστής σε όλους κυβερνητικής πολιτικής.

Απ' αυτήν την πολιτική σημασία ξεκινώντας, πρέπει να καθορίσουμε και το πολιτικό περιεχόμενο της μάχης αυτής, όπως και τα πραγματικά ερωτήματα, που μπαίνουν μπροστά στους εργαζόμενους. Πρώτον, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, οι εκλογές του 1998 δεν είναι βουλευτικές και δεν εκλέγεται απ' αυτές η κυβέρνηση της χώρας, αλλά η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης μπαίνει αντικειμενικά στην κρίση του λαού. Πολύ περισσότερο, που είναι εξόφθαλμη πλέον η αυξανόμενη συνεχώς μετατροπή των οργάνων της ΤΑ σε "μακρύ χέρι" της κεντρικής εξουσίας και εντολοδόχο της πολιτικής της. Οταν έχει γίνει, πλέον, πολύ δύσκολο ή ακόμη και αδύνατο, να γίνει διαχωρισμός των επιπτώσεων στο λαό και τους εργαζόμενους από τη γενική πολιτική της κυβέρνησης ή από αυτήν, που ασκείται από τη μεγάλη πλειοψηφία των αιρετών "τοπικών αρχόντων".Δεύτερον, θα κριθούν οι δύο διαφορετικές λογικές, που έχουν ξεδιπλωθεί μέχρι σήμερα στο χώρο της ΤΑ. Από τη μια, είναι η λογική, που θέλει την ΤΑ"κλεισμένη" στα όρια, που της θέτει η εκάστοτε κεντρική εξουσία, διαχειριστή(καλό ή κακό έχει εντελώς δευτερεύουσα σημασία) των κυβερνητικών δεδομένων της φτώχειας και της μιζέριας, υπάκουο "υπάλληλο" των κατευθύνσεων των Βρυξελλών και της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Και, από την άλλη, είναι η λογική, που θέλει την ΤΑ προμαχώνα της ανυποχώρητης υπεράσπισης των λαϊκών προβλημάτων, της αποφασιστικής αντίστασης σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο, της αγωνιστικής συσπείρωσης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας, της προβολής των οραμάτων τους, για μια ζωή αντάξια του μόχθου τους και της πάλης για την υλοποίησή τους. Τρίτον, θα κριθούν οι σημερινές νομαρχιακές, δημοτικές και κοινοτικές αρχές, κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο, όλοι όσοι διεκδικήσουν την ψήφο των εργαζόμενων. Και πρέπει όλοι τους - κι ακόμη περισσότερο όσοι σήμερα ασκούν την τοπική εξουσία - να κριθούν από τα έργα και την πρακτική τους και όχι από τα όποια, ωραία και μεγάλα, λόγια τους, πολύ περισσότερο, όταν αυτά λέγονται στην προεκλογική περίοδο. Να κριθούν, πρώτα και κύρια, από το αν συμβιβάστηκαν με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της υποβάθμισης και συρρίκνωσης των κοινωνικών υπηρεσιών και παροχών, με την πορεία μετατροπής του θεσμού της ΤΑ σε "βοηθό" της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης και της σκληρής, μονόπλευρης λιτότητας. Πρέπει να κριθούν από το αν υπερασπίστηκαν ή όχι τα λαϊκά αιτήματα, αν μπήκαν μπροστάρηδες στους αγώνες των εργαζόμενων, αν πήραν ενωτικές πρωτοβουλίες, οργάνωσαν και προώθησαν την πάλη του λαού, την υπεράσπιση των όποιων κατακτήσεών του και του στοιχειώδους δικαιώματός του για μια καλύτερη ζωή.

Οι κομμουνιστές δε θεωρούν αποκλειστική τους υπόθεση την τόσο αναγκαία σήμερα αναγέννηση του θεσμού της ΤΑ. Ούτε, την εξίσου και ακόμη περισσότερο αναγκαία αναδιοργάνωση και ενίσχυση του μαζικού λαϊκού κινήματος, την οργάνωση της αποτελεσματικής του αντίστασης στη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης. Κάθε άλλο. Πολύ περισσότερο, γιατί γνωρίζουν καλά ότι υπάρχουν και άλλοι εργαζόμενοι, που δε συμφωνούν σε όλα τα ζητήματα μαζί τους, αλλά θέλουν να αγωνιστούν, π.χ., για μια ΤΑ, αντάξια των παραδόσεών της και των σημερινών, οξύτατων λαϊκών προβλημάτων. Με όλους αυτούς, οι κομμουνιστές είναι έτοιμοι να συζητήσουν, να συνεργαστούν, να παλέψουν από κοινού. Και όχι μόνο είναι έτοιμοι, αλλά παίρνουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία, κάνουν αυτοί το πρώτο βήμα. Καθόλου τυχαία, η πρόσφατη, σχετική με τις εκλογές της ΤΑ, απόφαση της ΚΕ του Κόμματος σημείωνε: "Βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι δε θα συμφωνούν με το ΚΚΕ σε όλα τα ζητήματα. Μπορεί, όμως, να συμφωνούν με τις θέσεις του ΚΚΕ για τα ζητήματα της ΤΑ, να εναντιώνονται στην πολιτική της λιτότητας και της ανταποδοτικότητας, να είναι τίμιοι στις σχέσεις τους και να δίνουν κάποια εχέγγυα για μια αγωνιστική διεκδικητική στάση στα θέματα της ΤΑ. Δεν ταυτίζουμε τη μη συμφωνία μας με πολιτικά κόμματα, με τη δυνατότητα που μπορεί να εμφανιστεί να συμφωνήσουμε με άτομα που ανήκουν ιδεολογικοπολιτικά και ψηφίζουν άλλο κόμμα".

Τα βασικά ζητήματα, που μπαίνουν μπροστά στις εκλογές της ΤΑ του 1998, δίνουν τη δυνατότητα στους κομμουνιστές - αλλά και επιβάλλουν ταυτόχρονα - να προχωρήσουν στο πλέον τολμηρό, πρωτόβουλο και δημιουργικό άνοιγμα της δουλιάς τους, στους εργαζόμενους και το λαό