Με λύπη, αηδία και αγανάκτηση πληροφορήθηκα ότι οι τράπεζές μας δε δίνουν τόκο στους μικροκαταθέτες μέχρι 100.000 δρχ. Η λαϊκή παροιμία λέει "ποιος στραβός δε θέλει το φως του". Ετσι ποιος μικροκαταθέτης δε θέλει να 'χει στην μπάντα όχι 100, αλλά 200 και περισσότερες χιλιάδες για καλό και για κακό. Αλλά η μονόπλευρη λιτότητα της κυβέρνησης δεν αστειεύεται. Δε μας αφήνουν δεκάρα στην τσέπη μας.

Ο λόγος που δε δίνουν τόκους στους μικροκαταθέτες είναι τα έξοδα. Για να κρατούν αυτούς τους λογαριασμούς (οι τράπεζες),τα έξοδα είναι περισσότερα απ' ό,τι οι τόκοι που θα 'παιρναν, άρα δεν αξίζει τον κόπο!

Ρωτώ τους κ. τραπεζίτες: Τα λεφτά των μικροκαταθετών είναι κάμποσα δισεκατομμύρια. Τα λεφτά αυτά δεν τα εκμεταλλεύονται οι τράπεζες; Τα εκμεταλλεύονται και μάλιστα κατά τοκογλυφικό τρόπο. Αυτό άλλωστε φαίνεται στους ισολογισμούς τους, που δείχνουν κέρδη παχυλά.

Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι πιο τραγική, σε βάρος πάντα των καταθετών. Οταν έχεις στην τράπεζα ένα άλφα ποσόν (πάνω από 100.000 δρχ.) και πας να πάρεις τους τόκους που δικαιούσαι, παρουσιάζεται το κράτος και σου κρατάει φόρο 15%. Τράπεζες και κράτος είναι οι σύγχρονοι Σάιλοκ. Αίσχος!

ΠΟΡΦΥΡΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

Περιστέρι