γΤ\ρίτη βράδυ. Η "Ροτόντα", το υπό αναστήλωση ρωμαϊκό μνημείο και Βυζαντινό Μουσείο της Θεσσαλονίκης, έγινε στόχος του εθνικιστικού και θρησκευτικού φανατισμού... που πάνε χέρι χέρι με την ασκούμενη από το δικομματισμό πολιτική. Το μνημείο καταλήφθηκε από χριστιανούς και οι εργαζόμενοι σ' αυτό υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού υπήρξαν θύματα θλιβερών φαινομένων (απειλών, χειροδικίας, ύβρεων), που "ευλογούν" εκκλησιαστικοί και παραεκκλησιαστικοί κύκλοι. Φαινομένων σκοταδισμού, παραλογισμού, επικίνδυνων - ακόμη και για τη σωματική ακεραιότητα ανθρώπων - ψυχώσεων και βεβαίως οικονομικών και εξουσιαστικών επιδιώξεων. Φαινομένων συχνών και κλιμακούμενων, με τα οποία φρίττει κάθε λογικά σκεπτόμενος, αλλά και λογικά θρησκευόμενος άνθρωπος. Φαινομένων, που αν δε χτυπηθούν, έγκαιρα στη ρίζα τους, μόνο κακό θα φέρουν.

* * *

γ\Ι\διαίτερα ανησυχητικά είναι και τα εξής γεγονότα: Το ΥΠΠΟ ζήτησε να επέμβει η Αστυνομία για να εμποδιστεί η κατάληψη του μνημείου. Η Αστυνομία διατάχθηκε από τον αναρμόδιο για τα μνημεία κ. Παπαθεμελή και να μην επέμβει, και να κάνει "τα στραβά μάτια". Ο, εν ομοψυχία με τους "αγρυπνούντες" χριστιανούς, υπουργός Δημόσιας Τάξης προώθησε προκλητικά την αναρμοδιότητά του, μέχρι του σημείου να δηλώνει χτες ότι η "Ροτόντα" πρέπει να γίνει εκκλησία (!), συμφωνώντας ουσιαστικά με την αχαρακτήριστη απαίτηση της Εκκλησίας να έχει αυτή αρμοδιότητα για το μνημείο. Εμμέσως, δηλαδή, θέλει να προκαταλάβει την απόφαση του ΥΠΠΟ (την ερχόμενη Τρίτη) και υποδηλώνει ότι μια άρνηση του ΥΠΠΟ θα τον βρει και πάλι με το μέρος των "πιστών" (!). Το χειρότερο είναι ότι το ΥΠΠΟ δεν αντέδρασε, ως όφειλε, με τη στάση και τη δήλωση του αναρμόδιου Παπαθεμελή.

* * *

γ\Κ\αι δεν αντέδρασε, γιατί έχει προϊστορία στην παραχώρηση μνημείων, ιδιαίτερα του μακεδονικού χώρου, στην Εκκλησία. Η περίπτωση των μνημείων του Αγίου Ορους είναι η πιο... χοντρή. Η περίπτωση του Αγ. Δημητρίου της Θεσσαλονίκης είναι μια ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση. Η χρόνια ανοχή του ΥΠΠΟ στις αυθαιρεσίες (χρήσης, ελέγχου, εξαμβλωματικών αναστηλώσεων) της Εκκλησίας σε βάρος βυζαντινών μνημείων, η κωλυσιεργία του στις αναστηλώσεις, η ανοχή του σε λογής λογής "θρησκευτικές" υστερίες κατά του πολιτισμού αποθράσυναν τις ορέξεις, μέχρι του σημείου να διεκδικείται η χρήση ενός ρωμαϊκού μνημείου ως σύγχρονου ναού. Αν δείξει κι άλλη ανοχή, ο θρησκευτικός σκοταδισμός θα φτάσει μέχρι την Ακρόπολη...

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ