Το σχέδιο της CIA κατά της κυβέρνησης του Οβάντο και του Χουάν Χοσέ Τόρες

48ο ΜΕΡΟΣ

Οι βορειοαμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ανησυχώντας για τα γεγονότα στη Βολιβία και τη ριζοσπαστικοποίηση μεγάλων τμημάτων των στρατιωτικών στα πλαίσια του πατριωτισμού, έβαλαν σε λειτουργία το σχέδιο αποσταθεροποίησης, σε στενή συνεργασία με ομάδες της Δεξιάς μέσα στο στρατό και την αστυνομία. Ηταν το Σχέδιο του Μάη, που είχαν επεξεργαστεί για να ολοκληρωθεί μια τρομερή σφαγή των κυριοτέρων προσωπικοτήτων μέσα στους πολιτικούς και στρατιωτικούς εθνικιστικούς κύκλους. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν το σχέδιο αυτό να συμπληρωθεί και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες.

Στα τέλη του 1969 ο γερουσιαστής Χόρχε Σολίς Ρομάν, εχθρός του Οβάντο και στέλεχος της αγροτικής ένωσης που είχε οργανωθεί από τον Μπαριέντος, έπεσε νεκρός από 18 σφαίρες πολυβόλου που του γάζωσαν όλο το κορμί. Αγνωστοι σταμάτησαν το αυτοκίνητό του στα 4 χιλιόμετρα από την Κοτσαμπάμπα και πυροβόλησαν το γερουσιαστή.

Πολλά άτομα στη Βολιβία πιστεύουν με βεβαιότητα ότι αυτό το έγκλημα εξυπηρετούσε συμφέροντα της CIA, με στόχο να συνενώσει όλους τους στρατιωτικούς και τα αγροτικά στελέχη ενάντια στον Οβάντο.

Μέλη της στρατιωτικής αντικατασκοπίας κατέλαβαν ένα σπίτι στη συνοικία Σοποκάτσι, όπου η CIA είχε εγκαταστήσει ένα νέο δίκτυο τηλεφωνικής παρακολούθησης, προκαλώντας νέο σκάνδαλο για την ανάμειξη των Ηνωμένων Πολιτειών στις εσωτερικές υποθέσεις της Βολιβίας. Ο Οβάντο διακήρυξε δημόσια ότι "η CIA και κακοί Βολιβιανοί" ενεργούσαν κατά της Βολιβίας και απέλασε πέντε Βορειοαμερικανούς υπαλλήλους, που είχαν σχέσεις με τη συγκεκριμένη υπηρεσία.

Το Φλεβάρη του 1970, ο Βολιβιανός διανοούμενος και δημοσιογράφος Χάιμε Οτέρο Καλντερόν βρέθηκε στραγγαλισμένος στο κτίριο του εκδοτικού "Εντιτοριάλ Αρτίστικα", του οποίου ήταν ο ιδιοκτήτης. Μαζί με άλλους διακεκριμένους διανοούμενους της Βολιβίας, ήταν συμπαθών του Τσε Γκεβάρα. Συνεργάστηκε με ξένους δημοσιογράφους που πήγαν στη Βολιβία, για να στείλουν ανταποκρίσεις για τη δίκη του Ρεζί Ντεμπρέ και τα γεγονότα με τους αντάρτες. Ηταν ένας από τους 12 διανοούμενους που ίδρυσαν το Εθνικό Συντονιστικό Αντίστασης, που δημοσίευσε ένα μανιφέστο προς το έθνος, που καλούσε σε αγώνα κατά της βορειοαμερικάνικης κατοχής. Επιπλέον, ήταν ηγετικό στέλεχος του Πατριωτικού Επαναστατικού Κινήματος (MNR), πρώην βουλευτής και πρώην υπουργός γραμματέας της Προεδρίας κατά τη διακυβέρνηση του δόκτορα Βίκτορ Πας Εστενσόρο. Οι υπεύθυνοι του εγκλήματος δε βρέθηκαν. Στις 14 Μάρτη του 1970 στις 8.50 το πρωί, μια βίαιη έκρηξη τάραξε την πόλη. Ο δημοσιογράφος και πρώην πρέσβης της Βολιβίας στην Ισπανία Αλφρέδο Αλεξάντερ Χορδάν και η σύζυγός του Μάρτα Ντίπλεϊτς είχαν δολοφονηθεί. Ηταν οι ιδιοκτήτες των σημαντικών εφημερίδων "Ούλτιμα Ορα" και "Οϊ". Βρίσκονταν στο σπίτι τους στη λεωφόρο 6ης Αυγούστου, όπου ένας νεαρός αγγελιαφόρος τους παρέδωσε ένα δώρο σε πακέτο. Οταν το ζευγάρι προσπάθησε να το ανοίξει, η βόμβα που περιείχε έσκασε αμέσως και τους κομμάτιασε. Ο Αλφρέδο Αλεξάντερ έγραφε στην εφημερίδα του με το ψευδώνυμο Ερασμος, και είχε σοβαρές αντιπαραθέσεις με τον Οβάντο. Οι υποψίες για το έγκλημα θα έπεφταν επομένως σ' αυτόν και στους οπαδούς του. Θεωρείται ότι ήταν έγκλημα καθαρά πολιτικό και μέσα στα πλαίσια της στρατηγικής της CIA.

Στις αρχές του Ιούνη βρέθηκαν στα περίχωρα της πόλης Κοτσαμπάμπα τα πτώματα δύο νέων. Αργότερα είπαν ότι ανήκαν στον Ελμο Χοσέ Καταλάν Αβιλές από τη Χιλή και στην Τζένη Κοεγέρ από τη Βολιβία. Ο Ελμο δούλευε στο Σαντιάγο της Χιλής σαν δημοσιογράφος στις εφημερίδες "Ούλτιμα Ορα" και "Ελ Σίγλο" και στο βδομαδιάτικο φύλλο "Βιστάσο". Ηταν συγγραφέας δύο βιβλίων για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Χιλής, συνδικαλιστικό στέλεχος και διευθυντής Τύπου της πρώτης προεδρικής καμπάνιας του Σαλβαδόρ Αγέντε. Η Τζένη ήταν αρχιτέκτονας και γραμματέας διαχείρισης της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πανεπιστημιακής Ομοσπονδίας της Κοτσαμπάμπα και διακεκριμένο στέλεχος με μεγάλη επιρροή μέσα στο φοιτητικό κίνημα της Βολιβίας.

Ερευνούσαν μαζί τη συμμετοχή της CIA στη δολοφονία του Τσε, όπως και την ανάμειξή της στις εσωτερικές υποθέσεις της Βολιβίας, καθώς και όλα όσα είχε καταγγείλει ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Αντόνιο Αργέδας. Το ζευγάρι ετοίμαζε ένα βιβλίο, που θα κυκλοφορούσαν οι εκδόσεις "Φελτρινέλι" στην Ιταλία.

Το έγκλημα προκάλεσε βαθιά ανησυχία και κύμα διαμαρτυριών σε όλη τη χώρα.

Κατά τη διάρκεια της κηδείας, οι πανεπιστημιακοί φοιτητές κατηγόρησαν ανοιχτά τη CIA και τις ένοπλες δυνάμεις της Βολιβίας σαν αυτουργούς των δύο εγκλημάτων.

Στις 20 Αυγούστου του 1970, τις βραδινές ώρες, άγνωστοι κύκλωσαν το σπίτι του βουλευτή Σακαρίας Πλάσα. Ενας απ' αυτούς μπήκε στο σπίτι με το πρόσωπο καλυμμένο με μάσκα και άδειασε όλες τις σφαίρες του περιστρόφου στο σώμα του βουλευτή, τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Η απόπειρα δε διαλευκάνθηκε ποτέ. Ωστόσο, συνδυάστηκε με τα σχέδια της CIA και της Δεξιάς για την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Οβάντο.

Ο βουλευτής Σακαρίας Πλάσα ήταν ένας άνθρωπος πολύ μισητός, που είχε παντού εχθρούς. Ηταν γνωστός με το παρατσούκλι "Αντεροβγάλτης". Οι κυριότεροι εχθροί του ήταν οι μεταλλωρύχοι, μιας και ήταν ένας απ' αυτούς που είχε καθοδηγήσει διάφορες σφαγές στα ορυχεία, με γνωστότερη τη σφαγή της Νύχτας του Αϊ - Γιαννιού στις 24 Ιούνη του 1967. Οι δεξιοί και η CIA υπολόγιζαν ότι θα ξεσπούσε σε βάρος τους μια έντονη καταστολή. Αυτό θα επιδρούσε στην αξιοπιστία του Οβάντο και των εθνικιστών στρατιωτικών που προσπαθούσαν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους.

Μετά την αποτυχία της απόπειρας, ο Πλάσα δήλωσε ότι αυτοί που επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν ήταν μέλη μιας ομάδας πληρωμένων δολοφόνων και νταήδων.

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΤΟ 49ο ΜΕΡΟΣ