Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΕΓΑΚΗΣ,ιδρυτικό μέλος και πρώην πρόεδρος του Σωματείου Νεφροπαθών Ηλείας, εθνικός σύμβουλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, οργανωτικός γραμματέας της Παναθηναϊκής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, διατυπώνει τις απόψεις του γύρω από το θέμα, δημόσια υγεία, δωρητές οργάνων. Μεταξύ των άλλων αναφέρει: "Είναι ανείπωτη ανακούφιση για ένα νεφροπαθή όταν βρίσκεται ένα νεφρό. Το ίδιο ισχύει και έναν καρδιοπαθή ή για οποιονδήποτε ασθενή που έχει ανάγκη κάποιο όργανο.

Η επιθυμία ενός ατόμου να δωρίσει κάποιο όργανο του σώματός του, εν ζωή ή μετά θάνατο, δείχνει άνθρωπο με ιδανικά και ανθρωπισμό, είναι χαρακτήρες που δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται. Πολλοί, σαν πρόσχημα για να μη γίνουν δότες, λένε ότι όλα εμπορεύονται και τα "οικονομάνε" οι γιατροί. Αυτό είναι ψέμα. Θέλω να δηλώσω ότι στα 27 χρόνια της ασθένειας της συζύγου μου και στα δώδεκα που έκανε αιμοκάθαρση, κανείς γιατρός δε μου πρότεινε να αγοράσουμε νεφρό, ούτε ζήτησε κανένα χρηματικό ποσό για καμιά από τις επεμβάσεις που έγιναν στη σύζυγό μου. Ευχαριστώ τους γιατρούς της ΜΤΝ Νοσοκομείου Πύργου: Τριανταφύλλου, Καπόμπαση, Μπαλοδήμου, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό. Επίσης τους γιατρούς της νεφρολογικής κλινικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Ρίο: Βλαχοδήμου (καθηγητή), Χήναρη, Αλεξανδρή και τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της περιτοναϊκής διύλισης του ανωτέρου νοσοκομείου. Τους νεφρολόγους του Λαϊκού Νοσοκομείου και τους χειρουργούς για την επιτυχή μεταμόσχευση νεφρού στη σύζυγό μου, Ανδριανού, Σωτήρχου, Μπόκου, Κυριακίδη, Γαρμπή, Ζάβου, Δειλέ και τον επικεφαλής της ομάδας, Κωστάκη.

Εγκάρδια ευχαριστώ την οικογένεια του αδικοχαμένου σαραντάχρονου Ισπανού, που η αξία της πράξης του καταγράφηκε στα ιατρικά αρχεία του κόσμου.

Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος, ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος ή θρησκεύματος, πρέπει να επιβραβεύεται για το δώρο ζωής που προσφέρει, μαζί με τους επιστήμονες που πραγματοποιούν τις μεταμοσχεύσεις. Να γίνονται γνωστές στο ευρύ κοινό οι επιτυχίες της μεταμόσχευσης οργάνων και να μη δίνεται βάρος από τα ΜΜΕ στην εμπορευματοποίηση των οργάνων και το θησαυρισμό ορισμένων γιατρών, με στόχο την επίτευξη ντόπιων και ξένων συμφερόντων.

Ποια όμως είναι η ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης για την υγεία του λαού; Πόσα χρήματα διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό στον τομέα αυτό; Επαρκούν τα νοσοκομεία; Το προσωπικό, νοσηλευτικό, τεχνικό και ιατρικό, καλύπτει τις ανάγκες των νοσοκομείων; Την απάντηση τη δίνουν οι στατιστικές που δείχνουν την αναξιοπιστία των πολιτών προς την κρατική δημόσια περίθαλψη.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω έκκληση στους ασθενείς εκείνους που έχουν ανάγκη κάποιο όργανο, στους συγγενείς τους, στους φίλους τους και σ' εκείνους που διατηρούν καθημερινή επαφή με τα νοσοκομεία, ν' αντιπαλέψουμε όλοι μαζί το νέο νομοσχέδιο του υπουργού Υγείας Κ. Γείτονα που αποσκοπεί στο να χαντακώσει τη δημόσια υγεία.