Μέρες και νύχτες κλεισμένος στο κελί της απομόνωσης. Καμιά φωνή από τον έξω κόσμο δε διαπερνά τα σίδερα της φυλακής. Ομως αυτός, επικοινωνεί νοερά με τους ανθρώπους όπου Γης. Ο εσωτερικός του κόσμος, το πνεύμα του συμπορεύονται μαζί τους. Νιώθει ν' ακουμπά απάνω του η μοίρα του λαού του, η ελπίδα των λαών και των ατόμων για τη λύτρωσή τους από την καταπίεση και τους πολέμους. Κλεισμένος στο κελί της απομόνωσης, η καρδιά του χτυπά στον παλμό των εκατομμυρίων του πλανήτη μας.

Είχανε βγει τότε εκατομμύρια στους δρόμους. Απ' την Αθήνα κι ως το Βερολίνο και από τη Μόσχα ως τη Σαγκάη. Στα συλλαλητήρια των απλών ανθρώπων της δουλιάς, ένωσαν τη φωνή τους χιλιάδες κορυφαίοι λειτουργοί της επιστήμης των γραμμάτων και των τεχνών. Να μην προχωρήσουν οι μακελάρηδες στο έγκλημα. Να αφεθεί λεύτερος ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του. Ηταν η δύναμη και η θέληση των φιλειρηνικών λαών και ανθρώπων αυτή. Το αίτημα της δικαιοσύνης.

Ομως, οι άλλες δυνάμεις του σκότους και του αίματος προχώρησαν. Σημάδεψαν με τα όπλα τους την καρδιά του Μπελογιάννη. Σημάδεψαν και μάτωσαν την καρδιά του κόσμου.

Δημήτρης ΚΗΠΟΥΡΟΣ